Ήττα που μπορεί να γίνει καλό μάθημα για τη συνέχεια

Ο Ολυμπιακός γνωρίστηκε με την ήττα, μετά από καιρό. Πρώτη ήττα για τον Θρύλο, μετά από επτά σερί νίκες, κάτι για το οποίο υπάρχει λόγος. Και δεν είναι -κατά βάση- η καλή Αρμάνι.

Ναι, στο γήπεδο υπάρχει και αντίπαλος. Ναι, ο Ολυμπιακός δεν παίζει μόνος του στο παρκέ και πάντα πρέπει να υπολογίζουν, Μπαρτζώκας και παίκτες, σε αυτά τα οποία μπορεί και ο αντίπαλος να κάνει καλά. Ωστόσο, στο Μιλάνο χθες υπήρχε άλλος λόγος για την ήττα. Η Αρμάνι ήταν καλή, αλλά δεν ήταν αυτό το βασικό αίτιο της ήττας του Ολυμπιακού.

Η ίδια του η απόδοση ήταν ακόμη πιο βασική, από εκείνη της αντιπάλου του. Και το γεγονός ότι ο ίδιος ο Ολυμπιακός δεν ήταν όπως έπρεπε, σε αυτό το ματς, ήταν εκείνο το οποίο έφερε το αποτέλεσμα αυτό. Το τρίποντο δεν ήταν όπως έπρεπε, οι ασίστ δεν ήταν όπως έπρεπε, η άμυνα του Ολυμπιακού δεν ήταν όπως έπρεπε. Και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι και η επίθεση δεν ήταν όπως έπρεπε, ήρθε η ήττα φέτος για τον Θρύλο.

Πάντως, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, το μούδιασμα του Ολυμπιακού σε ένα βαθμό το δικαιολογώ. Η χώρα μας ζει μια τραγωδία με αρκετές ζωές να έχουν χαθεί, τόσο, μα τόσο άδικα, στα Τέμπη. Αυτό είναι αδύνατον να μην αγγίξει και να μην επηρεάσει τους παίκτες. Σαφώς ο Ολυμπιακός είναι γεμάτος με παίκτες 100% επαγγελματίες, όμως είναι και άνθρωποι. Κλαίνε, γελάνε, στεναχωριούνται. Η ζωή συνεχίζεται βέβαια και θα συνεχιστεί και για τους «ερυθρόλευκους» με δύο διαδοχικά κρίσιμα εντός έδρας παιχνίδια στο ΣΕΦ στη «διαβολοβδομάδα» που ακολουθεί.