Μεταγραφικός οργασμός με το βλέμμα όχι μόνο στο άμεσο μέλλον, αλλά σε βάθος χρόνου!

Αυτό που γίνεται στον Ολυμπιακό, θεωρώ ότι δεν έχει προηγούμενο. Ένας μεταγραφικός οργασμός στην κυριολεξία, όχι μόνο με το βλέμμα στο άμεσο μέλλον, αλλά και σε βάθος χρόνου. Γιατί δεν είναι μόνο η πρώτη ομάδα, αλλά και ο Ολυμπιακός Β΄, και η U19, αλλά και η Ρίο Άβε. Και ο πιο αδαής βλέπει ότι υπάρχει και πλάνο και όραμα.

 Από πού να ξεκινήσω και που να τελειώσω. Στην πρώτη ομάδα φοράνε ήδη τα ερυθρόλευκα οι Καμπελά, Μπετανκόρ, Σιπιόνι, ενώ προβάρει τα ερυθρόλευκα και ο Νασιμέντο. Έπιασαν η θα πιάσουν σύντομα λιμάνι ταλαντούχοι όπως οι Χαμζά, Κολοκοτρώνης, Κορτέζ, Αγγελάκης, Ζουγλής, Τσατσαράγκος. Έχουμε ήδη τους «γνωστούς» Σινά, Μπακούλα, Πρεκατέ, Κουτσίδη, Κωστούλα, Γιουσούφ, Σιλά, Πλιώνη, Πλις, Αλαφακή, Λιατσικούρα, Πνευμονίδη. Με τον Συλαϊδόπουλο, να έχει υπό τις οδηγίες του, τους Αθανασίου και Παπακανέλλο στην Ρίο Άβε, και την λογική να λέει ότι κάποιοι ταλαντούχοι θα ακολουθήσουν το ίδιο δρομολόγιο. Και πόσοι ακόμη είναι που ακολουθούν από πίσω. Δεν γίνεται να μην «βγουν» οι περισσότεροι, από την στιγμή που θα δουλεύουν και θα γίνεται σωστή δουλειά από τα εκάστοτε προπονητικά τιμ.

Με τους Τζολάκη, Ρέτσο, Μουζακίτη και Κωστούλα να αποτελούν τα πιο πρόσφατα φωτεινά παραδείγματα για τις ακαδημίες και τους Πιρόλα, Κοστίνια, Έσε, Μπρούνο, Ορτέγκα για τους ταλαντούχους ξένους. Κάποιοι δεν θα βγουν, είναι ο νόμος του ποδοσφαίρου, όποιος όμως στέκεται περισσότερο σε αυτό παρά σε όλα τα άλλα , μάλλον δεν έχει πάρει χαμπάρι τι συντελείται. Κάποιοι δεν θα προσαρμοστούν, κάποιοι άλλοι δεν θα ξεπεταχτούν κάνοντας το βήμα παραπάνω, κάποιους θα τους πάρει από κάτω. Η ουσία είναι να τα βλέπουμε όλα, και να συνεχίζουμε άμεσα παρακάτω, αντικαθιστώντας τους, έχοντας εξαντλήσει τα χρονικά περιθώρια για να δείξουν αυτά που έβλεπαν όσοι τους επέλεξαν. Η σεζόν που έρχεται θα μας βρει ξανά στα σαλόνια του Τσάμπιονς Λιγκ.

Όλοι διψάνε και διψάμε για την υπέρβαση. Ο Ολυμπιακός συνδυάζει και την εμπειρία και τα νιάτα. Στην μοναδική θέση που πλέον πονάμε είναι στα άκρα της επίθεσης. Πλην του Ζέλσον δεν υπάρχει αυτό που θέλουμε, αυτό που χρειαζόμαστε. Μαζί με τον Μάρτινς, πρέπει να αποκτηθούν δύο εξτρέμ αξίας που να είναι και οι τρεις τους, «βασικοί». Ο 4^ος μπορεί να είναι είτε ο Ρόντινέϊ, είτε ο Καμπελά, σε κάποια παιχνίδια. Γιατί μέχρι τον Γενάρη θα παίζουμε συνεχόμενα σχεδόν ματς σε Ελλάδα και Ευρώπη. Ο βαθμός δυσκολίας θα είναι μεγάλος και δεν πρέπει στην Ελλάδα να δώσουμε κανένα δικαίωμα στους άλλους να πιστεύουν έστω και στιγμιαία, ότι θα μείνουμε πίσω στην βαθμολογία. Και αυτό μόνο με σχεδόν ισάξιες εντεκάδες θα επιτευχθεί. Τα ματς πριν και μετά την Ευρώπη θα είναι «επικίνδυνα». Η 11άδα λογικά θα έχει πολλές αλλαγές, και δεν φτάνει να είναι μόνο με φρέσκα πόδια, αλλά και ανώτερη αγωνιστικά. Ειδικά όμως ο ένας εξτρέμ πρέπει να ανήκει στον χώρο της υπέρβασης.

Η κατάκτηση του Κόνφερενς, ο Μαρινάκης , ο Εντού και η συμμετοχή απ΄ ευθείας στο Τσάμπιονς Λιγκ , πρέπει να «εξαργυρωθούν» με τον καλύτερο τρόπο. Όχι για να τρέχουμε στα αεροδρόμια, αλλά για να ανεβάσει επίπεδο όλη την ομάδα. Να προσδώσει μαγεία στο ποδόσφαιρο της, και να είναι ένας ακόμη λόγος για ένα κατάμεστο Καραϊσκάκη σε όλα τα παιχνίδια της σεζόν. Και αν θέλετε να το πάω ακόμη πιο κάτω να είναι ο Ζέλσον η τρίτη επιλογή στα άκρα της επίθεσης. Αυτές τις δύο κινήσεις περιμένει με αγωνία ο κόσμος μας. Για να πάρουμε ακόμη πιο εύκολα το νταμπλ ξανά, για να κάνουμε τις νίκες που χρειαζόμαστε στην Ευρώπη ώστε να συνεχίσουμε τουλάχιστον και μετά την φάση του ομίλου, για να διαλύσουμε ξανά τους αιώνιους ψεύτες.

Μέχρι την έναρξη δε της προετοιμασίας το ιδανικό θα ήταν ένας εξ αυτών να φοράει ήδη τα ερυθρόλευκα. Εν αναμονή των εξελίξεων λοιπόν. Γιατί χρειαζόμαστε και ένα ακόμη στόπερ για να συμπληρωθεί το παζλ.