Ο δρόμος είναι μακρύς, μία ήττα δεν σημαίνει... τίποτα

Πάλεψε μέχρι τέλους και δεν τα κατάφερε. Σε ένα ιδιαίτερο ματς, μάλιστα. Σε ένα κατάμεστο ΣΕΦ, με τον κόσμο διψασμένο να περιμένει πως και πως να αποθεώσει την ομάδα από κοντά. Παρά την ήττα του αυτή, ο Ολυμπιακός τη γνώρισε την αποθέωση. Το πήρε το χειροκρότημα. Παρατεταμένο κιόλας.
Το έχει κερδίσει ο Ολυμπιακός, αυτό. Το χειροκρότημα ακόμη και όταν χάνει. Και δικαίως. Το αξίζει. Σε όλα τα επίπεδα. Αυτός ο Σύλλογος, είτε μιλάμε για τον ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό, είτε τον μπασκετικό, είτε τον Ερασιτέχνη, έχει κερδίσει την αναγνώριση και το χειροκρότημα των οπαδών του, για όλες τις χαρές τις οποίες έχει προσφέρει και συνεχίζει να προσφέρει.
Συγκεκριμένα ο μπασκετικός Ολυμπιακός τώρα, έχει κερδίσει εκτός από το χειροκρότημα και το… δικαίωμα να χάνει. Όχι στη θεωρία και για το χειροκρότημα.
Η Euroleague είναι άκρως απαιτητική, αδυσώπητη σε ορισμένες στιγμές της και σε καμία περίπτωση rotation εννιά παικτών δεν μπορούν να πανηγυρίσουν σε διαδοχικά παιχνίδια. Και για να το ξεκαθαρίσω... Όλες οι ομάδες σε διάστημα 10 μηνών θα αντιμετωπίσουν τραυματισμούς και προβλήματα. Όλες οι ομάδες θα κληθούν να παίξουν Παρασκευή, Κυριακή, Τρίτη και Πέμπτη.
Όπως και να’χει ο Ολυμπιακός οφείλει να μάθει από εκείνα τα οποία δεν έκανε καλά το βράδυ της Τρίτης. Να τα διορθώσει και να τα βάλει στην άκρη. Να βγάλει μπροστά τα θετικά. Με τον Γιώργο Μπαρτζώκα στο τιμόνι και με αυτούς τους παίκτες, ο Ολυμπιακός μπορεί να προχωρήσει ΟΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ. Και θα το πράξει…