Πήρε την… έγκριση, αλλά δεν τη… χρειαζόταν!

Δεν χρειάζεται να έχεις βαθιά γνώση του ποδοσφαίρου, για να κατανοείς πόσο υπερπολύτιμος είναι ένας ποδοσφαιριστής, σαν τον Ραφίνια, σε μία ομάδα. Δεν χρειάζεται να είσαι… γκουρού του αθλήματος, ή της προπονητικής. Πόσο μάλλον όταν είσαι κανονικός προπονητής και γνωρίζεις τι και πως.

Και όμως. Ακόμη και τότε, χρειάζεσαι μία δεύτερη γνώμη. Και αυτήν αναζήτησε ο Μαρτίνς, όταν συμβουλεύτηκε τον Ζεσούς, για τον Ραφίνια. Όχι γιατί… δεν ξέρει, αλλά γιατί πάντοτε πρέπει να σέβεσαι εκείνον που έχει να σου πει κάτι που εσύ μπορεί να μην σκέφτεσαι.

Ο Μαρτίνς γνώριζε και γνωρίζει καλά τι παίκτης είναι ο Ραφίνια. Αλλά ένας προπονητής που τον έζησε, τον προπόνησε, που δούλεψε μαζί του, συνολικά, έχει πάντα κάτι παραπάνω να πει. Και αυτό ο Μαρτίνς ήθελε. Και το άκουσε. Το σεβάστηκε και… όχι απλώς δεν έκανε πίσω, αλλά αποφάσισε οριστικά και αμετάκλητα, να πει στη Διοίκηση του Θρύλου «Ραφίνια».

Μένει να φανεί στο γήπεδο το πόσο δίκιο είχε. Και ο ίδιος. Και ο Ζεσούς. Και όλοι όσοι πιστεύουν στον τεράστιο Βραζιλιάνο…