Ο μοναχικός δρόμος της σοβαρότητας…

Υπάρχει μία μεγάλη διαφορά. Φαίνεται, σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας, των -και καλά, για τους άλλους- μεγάλων ομάδων της Ελλάδας. Το πως αντιμετωπίζουν τα πράγματα οι μεν και οι δε. Το πως αντιμετωπίζουν την «εξυγίανση», εκείνοι τους οποίους… βολεύει και εκείνος, τον οποίο… «χτυπάει», διαρκώς. Μήπως και καταφέρει να ρίξει. Συντονισμένα, χτυπάει, όμως… Ασταμάτητα.

Την ώρα που, σύμφωνα με την προπαγάνδα, ο Ολυμπιακός… απέφευγε να παίξει με την ΑΕΚ, την οποία «σφαλιάρισε», όπου βρήκε, πέρυσι, η ΑΕΚ άφησε το… ΟΑΚΑ να ρημάξει και να γίνει… βοσκοτόπι. «Ό,τι πει η ΕΠΟ», κατά τα άλλα… Λες και δεν ήξεραν ότι θα γίνει εκεί ο τελικός. Ο Ολυμπιακός το είδε, το επεσήμαινε, διαρκώς, το έλεγε, το ξαναέλεγε, είχε φανεί από τα φιλικά εκεί… Τίποτα. Καμία αντίδραση. Συμμαχικά. Και ΑΕΚ και ΠΑΟ.

Ο Ολυμπιακός επιλέγει να μείνει μακριά από συμμαχίες. Το έχει καταστήσει σαφές, εδώ και χρόνια. «Μόνοι μας και όλοι τους», το σύνθημα στο λιμάνι, από μία ομάδα, η οποία δεν έχει ΚΑΝΕΝΑΝ ανάγκη. Ακολουθεί τον δικό της, μοναχικό δρόμο, της σοβαρότητας. Ακολουθεί την τακτική του «σέβομαι το ποδόσφαιρο και επενδύω σε αυτό». Ραφίνια, Εμβιλά… Ενδεικτικά πράγματα. Των προθέσεων της μεγαλύτερης ομάδας στην Ελλάδα… Και αφήνοντας τους άλλους να… κάνουν «εξυγίανση».

Δεν πήγαν ποτέ με το μέρος των «συμμάχων» ο Ολυμπιακός και ο Μαρινάκης. Και δεν θα πάνε τώρα. Και το Σάββατο θα πλήξει, η ομάδα του Μαρτίνας, ξανά, την «εξυγίανση». Με τον δικό της τρόπο. Με ποδόσφαιρο. Όπως πρέπει…