Ήρθε το καλοκαίρι του 2010. Δεν ήταν σταρ, δεν ήταν καν το μεγάλο όνομα. Πολλοί αμφισβήτησαν αυτή την επιλογή του Ερνέστο Βαλβέρδε. Όμως, το χορτάρι είναι ο καλύτερος κριτής. Και εκεί, ο Νταβίντ Φουστέρ, απέδειξε πως είναι ένας σπουδαίος ποδοσφαιριστής.

Είναι από τους λίγους ξένους παίκτες που δέθηκε απίστευτα με τον σύλλογο, με τον κόσμο. Σε κάθε παιχνίδι τα έδινα όλα. Σε κάθε παιχνίδι έκανε κατάθεση ψυχής. Σε κάθε παιχνίδι δεν δίσταζε να βάλει χέρια και κεφάλι στη φωτιά. Τέτοιο ήταν το πάθος του για το παιχνίδι. Τέτοιο ήταν το πάθος του για το ποδόσφαιρο. Τέτοιο ήταν το πάθος του για τον Ολυμπιακό.

Μεγάλε Νταβίντ, σε ευχαριστούμε. Μπορεί να φεύγεις από τον Θρύλο, αλλά δεν θα σε ξεχάσουμε ΠΟΤΕ!