ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ

Ποια θα ήταν η ζωή χωρίς την ερυθρόλευκη...

Ποια θα ήταν η ζωή χωρίς την ερυθρόλευκη...

Συμπληρώνονται 99 χρόνια μαγκιάς και πάθους για τα χρώματα της καρδιάς μας. Οι τίτλοι απλά έπονται. Η ιδεολογία που εκφράζει ο δαφνοστεφανωμένος και το ερυθρόλευκο χρώμα, είναι αυτά που εκφράζουν πρωτίστως την αγάπη μας για αυτόν τον σύλλογο που σημαίνει πολλά περισσότερα στην ζωή μας από ένα απλό αθλητικό σωματείο. Είναι όλα αυτά τα άπειρα συναισθήματα που νοιώθει ο καθένας μας, κάθε φορά που βρίσκεται στην κερκίδα και βλέπει την ερυθρόλευκη να πολεμάει για την νίκη. Οι αμέτρητες κούπες μας είναι απλά το επιστέγασμα της προσπάθειας, κάθε χρονιάς, σε όλα τα αθλήματα. Δεν έχουμε καμιά απολύτως ανάγκη να προσθέτουμε ψεύτικες για να μεγαλώνουμε το μεγαλείο του συλλόγου. Και μόνο το προσωνύμιο ΘΡΥΛΟΣ, που χρησιμοποιούν ακόμη και οι αντίπαλοι μας για να μας βρίζουν, δείχνουν την απεραντοσύνη του μεγαλείου αυτού του συλλόγου. Το γεγονός δε, ότι συμμαχούν η επιλέγουν που θα μας «χτυπήσουν», φανερώνει ότι δεν μπορούν να μας αντιμετωπίσουν ή έστω να μας ακολουθήσουν, σε όλα τα επίπεδα, από διοικητικό έως και το οπαδικό. Την ίδια ώρα που το σύμβολο μας είναι ο δαφνοστεφανωμένος, οι «άλλοι» έχουν ως σύμβολο την ρουφιανιά, την ψευτιά, την υποκρισία και το γλείψιμο.

Προσπαθούν με την προπαγάνδα να μειώσουν τον πόνο από την ανυπαρξία που τους έχουμε καταδικάσει. Οι χαρές της ζωής τους είναι οι λιγοστές αποτυχίες μας. Φαντάζεστε, λοιπόν, πόσες λίγες είναι. Απλά είναι λίγες παραπάνω (όχι, βέβαια, από τις δικές μας) συνολικά, γιατί όλοι χαίρονται με τις χαρές των υπολοίπων. Τους αρκεί να μην βλέπουν να δαφνοστεφανώνεται ο έφηβος και «ικανοποιούνται», πανηγυρίζοντας κάθε άλλη επιτυχία (μεμονωμένη ή κούπας) ανεξαρτήτου χρώματος και προέλευσης. Τόσο μεγάλη είναι η «ζημιά» που τους έχουμε προκαλέσει. Προσπαθούν να πιαστούν από κάπου για να «επιβιώσουν» αθλητικά και οπαδικά. Ομοσπονδία λέγεται αυτό, διαιτησία, φοροδιαφυγή, χρέη απλήρωτα, παραρτήματα, πολιτικοί; Όλα μαζί; Ποσώς τους ενδιαφέρει. Αρκεί να μην ζούμε αυτά που έχουμε καταφέρει και ζούμε. Πόσα είναι τα πρωταθλήματα στα ομαδικά αθλήματα που διεκδικούμε; Οκτώ; Θα πανηγυρίζουν το ένα ή δύο που δεν θα πάρουμε όλοι οι άλλοι, έστω και αν παρθούν με αθέμιτο τρόπο. Τους αθέμιτους δε τρόπους η προπαγάνδα τους, που την έχουν αναγάγει σε επιστήμη, την έχουν βαπτίσει 50-50. Το γλείψιμο τους αποτυπώνεται πεντακάθαρα στην αντιμετώπιση της Πολιτείας στο θέμα των εγκαταστάσεων. Και η ψευτιά με την υποκρισία στις κολοτούμπες που κάνουν διαχρονικά, σε όλα τα θέματα, «ευαίσθητα» και μη. Αυτό που γεννήθηκε στην ταβέρνα του Μοίρα, έμελλε να αλλάξει την ζωή την δική μας προς το καλύτερο και να αποτελέσει τον διαχρονικό εφιάλτη για τους αντιπάλους μας.

Για αυτή την φανέλα ζούμε και αναπνέουμε, με αυτήν μεγαλώσαμε στα σκαλοπάτια και στα τσιμέντα, με αυτήν από την καύλ@ μας δεν βγάζαμε κουβέντα, με αυτή θα «ταξιδέψουμε» στο αιώνιο ταξίδι της ψυχής. Αυτήν θα τιμούμε, κρατώντας την ψηλά στον Ουρανό, αποτίωντας φόρο τιμής σε όσους μας «βλέπουν» από την κερκίδα του Παραδείσου. Δεν είναι οι νίκες μάγκες, η οι τίτλοι που μας κάνουν να νοιώθουμε υπερήφανοι για τον Ολυμπιακό μας. Είναι όλα τα άλλα, που μόνο αν είσαι οπαδός αυτού του συλλόγου τα καταλαβαίνεις και τα νοιώθεις. Είναι όλα αυτά στο μυαλό και στην καρδιά που δεν υπάρχουν οι λέξεις για να αποτυπωθούν με ακρίβεια, ούτε εξηγούνται. Είναι όλα αυτά που τα συναισθήματα που μας πλημμυρίζουν. Είναι η τελευταία μας σκέψη το βράδυ και η πρώτη το πρωί. Είναι η στιγμή που ερχόμαστε στον κόσμο, η πρώτη μας αγάπη, η αγωνία του εισιτηρίου, τα αμέτρητα χιλιόμετρα με τα σπασμένα τζάμια, το κλάμα, το πάθος, η έκσταση στο γκολ, οι φιλίες, το αίμα που χύθηκε στις κερκίδες, το ταλαιπωρημένο κασκόλ, οι βροχές και τα κρύα στις αφιλόξενες έδρες, η γιορτή σε κάθε αγώνα και όχι μόνο. Θρύλε, για την πάρτη σου τρελαίνομαι. Να τα χιλιάσεις αιώνιε έφηβε!

 

PHOTO GALLERY

Ποια θα ήταν η ζωή χωρίς την ερυθρόλευκη...
Ποια θα ήταν η ζωή χωρίς την ερυθρόλευκη...
Ποια θα ήταν η ζωή χωρίς την ερυθρόλευκη...

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

ΣΧΟΛΙΑ