Τα συναισθήματα ενός ολόκληρου λαού, σε μια και μόνο φωτό
Και όμως χωράνε τα συναισθήματα ενός ολόκληρου λαού, σε μια και μόνο φωτό. Χωράνε το πάθος, η τρέλα και η δίψα για την κατάκτηση ενός ακόμη ευρωπαϊκού τροπαίου. Άλλες φορές, η τύχη ( Γιούλ, Τόμπσον), κάποιες φορές η ανωτερότητα του αντιπάλου και κάποιες άλλες , βάση άρνησης «συμμόρφωσης» (όπως κάνουμε πάντα άλλωστε) στον «τιμοκατάλογο», δεν μας επέτρεψαν να πανηγυρίσουμε περισσότερα τρόπαια.
Για 4ο συνεχόμενο final 4 Ο Ολυμπιακός μας θα δώσει το παρόν, διεκδικώντας αυτό που του «ανήκει» βάση της συνολικής του εικόνας καθ΄ όλη την διάρκεια της χρονιάς. Θα το λέω συνέχεια ότι είναι άδικο αυτό το σύστημα διεξαγωγής της Ευρωλίγκα. Είναι άδικο να κρίνεται όλη η χρονιά σε δύο μόλις 40λεπτα , όπου μπορούν να συμβούν τα πάντα. Από μια κακή βραδιά, και κάποιοι τραυματισμοί της τελευταίας στιγμής, μέχρι «εργολαβίες» με σφυρίχτρες, όπως μας ενημερώνουν οι τοξικοί υπηρέτες του συστήματος της μπόχας.
Όλος αυτός ο οχετός που στεναχωρήθηκε γιατί πέρασε ο Ολυμπιακός σε ένα ακόμη final 4, αφήνοντας αισχρά υπονοούμενα προετοιμάζοντας το έδαφος για πιθανή αποτυχία του αφεντικού τους. Στεναχωρήθηκαν γιατί περάσαμε χωρίς να απειλούμε, χωρίς να βρίζουμε, χωρίς να εκβιάζουμε, βασιζόμενοι αποκλειστικά και μόνο στο παιχνίδι μας μέσα στο παρκέ. Την ίδια ώρα που οι «μεροκαματιάρηδες» της αλητείας ασχολούνταν με το πώς θα απαξίωναν μια ακόμη μάγκικη βραδιά. Βλέπω και «κάποιους άλλους» που πανηγυρίζουν και μου γυρνάνε τα άντερα, ενθυμούμενος τι «διέδιδαν» όλη την χρονιά , μετά από ήττες και κακές βραδιές. Πόση χολή και κόμπλεξ έβγαζαν για τον Μπαρτζώκα, τους παίχτες και τους Αγγελόπουλους. Αναλύσεις και συμπεράσματα με μοναδικό σκοπό να μην ζήσουμε αυτό το μαγικό βράδυ , μέχρι το επόμενο. Η νομίζετε ότι θα έλεγαν τα ίδια αν έμπαινε το τελευταίο καλάθι της Ρεάλ;
Έτοιμα ήταν τα κείμενα για λάθη, αυτοκτονίες, κακή διαχείριση, ξεχασμένοι στον πάγκο, λεπτά συμμετοχής, κλπ κλπ. λε ςκαι κάθε παιχνίδι δεν είναι διαφορετικό. Κάθεσαι και ξαναβλέπεις τον αγώνα και είναι να απορείς πως απομονώνουν φάσεις για να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα όσον αφορά την αξία της νίκης η όχι. Όχι απλά δεν ξέρουν τους κανονισμούς αλλά τους διαμορφώνουν κιόλας κατά το δοκούν. Γιατί ψυχούλες μου; Δεν μας θέλατε στους τελικούς; Τόση πια εμπιστοσύνη έχετε στους χρηματοδότες σας; Δεν υπήρξαν φάσεις που αδικήθηκε ο Ολυμπιακός; Που παίχτηκε «έδρα» ; Ασχοληθείτε με την γιαγιά, με τις δήθεν βαλίτσες, με τα χαρτονομίσματα των οπαδών του Φράνκο, με τα επιλεκτικά επιφωνήματα των σπήκερ, ως γνήσιοι «βόθροι», γιατί έτσι σας λένε να λέτε, για να «νοιώθουν καλύτερα» τα πρόβατα που ταίζετε.
Το σίγουρο είναι ότι οι στερημένοι «καρπαζοεισπράχτορες» στεναχωρήθηκαν περισσότερο από τους οπαδούς της Ρεάλ για την νίκη μας, γιατί ως γνωστόν πρώτα είναι αντι- Ολυμπιακοί και μετά αγαπάνε την ομάδα τους, αρκετοί και με το αζημίωτο βεβαίως- βεβαίως. Εμείς για ποιο λόγο ας πούμε να είμαστε πρώτα αντί για τον οποιονδήποτε; Ο Ολυμπιακός είναι υπεράνω όλων. Γιατί να βλέπω τον απέναντι ως αντί-πελάτη ας πούμε; Ίσα- ίσα που τον περιμένω πως και πως παντού, να τον γλεντάω με τα δικά μου «φρύδια», όχι με «δεκανίκια».
Εγώ να του στερώ χαρές, εγώ να τον καταδικάζω σε στέρηση τροπαίων, εγώ να τον κερδίζω νταηλίκι και από αιώνιο αντίπαλο, να τους έχω καταντήσει ομαδούλα. Δεν είναι τυχαίο ότι τα τελευταία 29 χρόνια στο ποδόσφαιρο έχουν τα ίδια Πρωταθλήματα (2) με τους ΠΑΟΚ και ΑΕΚ.
Ούτε ότι στην Ευρώπη στο «άθλημα» τους, τους έχω 20-7 στις νίκες. Εκεί που «διαπρέπουν» πονάνε πολύ περισσότερο αυτά που τους έχουμε κάνει παρά χαίρονται για τα τρόπαια που τους «χορήγησαν». Ότι σου λέω.
