Τα «υπόλοιπα» θα τα πούμε μετά τους τελικούς
Εν θερμώ ποτέ δεν βγαίνουν ούτε ασφαλή συμπεράσματα, ούτε λαμβάνονται οι καλύτερες αποφάσεις. Η πίκρα και η στεναχώρια πάντα είναι ο χειρότερος σύμβουλος. Ο αποκλεισμός από την Μονακό, και κατά συνέπεια από τον τελικό της Ευρωλίγκα , έστεψε με αποτυχία και την φετινή χρονιά για τον Ολυμπιακό στην Ευρώπη. Αδίκησαν (τους εαυτούς τους όλοι μηδενός εξαιρουμένου), την επιτυχημένη προσπάθεια όλης της υπόλοιπης χρονιάς, αλλά αυτό που μένει στο τέλος είναι η απογοήτευση για την μη επίτευξη του τελικού στόχου. Εννοείτε ότι δεν πανηγυρίζουμε την κατάληψη της 3ης θέσης, ούτε μετριάζει την στεναχώρια το γεγονός ότι διατηρήθηκε και «αυξήθηκε» η πελατειακή σχέση στην Ευρωλίγκα. Η νίκη επί της «μπόχας» ήταν το λιγότερο που μπορούσαν να κάνουν όλοι για τον κόσμο που στήριξε όλη την χρονιά τους πάντες.
Επειδή μπροστά μας έχουμε τους τελικούς του Πρωταθλήματος , δεν είναι η ώρα πάντα κατά την προσωπική μου άποψη , για απαξίωση, μηδενισμούς, αναθέματα και συζητήσεις για το μέλλον της ομάδας. Έχουμε τον καιρό μετά το τέλος των πλέϊ οφ να πούμε τα πάντα. Που για μένα πάντα, ακόμη και το Πρωτάθλημα να κατακτήσουμε , δεν αλλάζει η γνώμη που έχω διαμορφώσει για το μέλλον της ομάδας. Άπαντες οφείλουμε να συγκεντρωθούμε στον τελευταίο στόχο της χρονιάς. Όλοι ξέρουμε τις συνθήκες που θα διεξαχθούν οι τελικοί. Όταν σε μια κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση του μπάσκετ, κάνει κ@λ@δάχτυλα στους οπαδούς του Ολυμπιακού, όταν κυνηγάει και βρίζει τους διαιτητές που του έκανε ο Μποντιρόμπα το χατίρι να σφυρίξουν, ξέρουμε όλοι ότι θα κάνει εδώ τα χειρότερα για να επικρατήσει.
Πώς να σφυρίξουν αμερόληπτα τα «πρόβατα σε σφαγή» με την στολή των γκρι, όταν ούτε η Πολιτεία μπορεί να τους προστατεύσει; Τι έχει να γίνει δηλαδή όταν θα διαπιστώνει ότι μπορούμε να σπάσουμε την έδρα; Ποιοι διαιτητές στο χαρισμένο γήπεδο από το Κράτος, θα αντέξουν όλη αυτή την πίεση και το κλίμα αμφισβήτησης και φοβίας που θα δημιουργήσει; Όποιος δεν τα βλέπει όλα αυτά απλά κρύβεται πίσω από το δάχτυλο του. Όλο αυτό που ζούσαμε, ζούμε και θα ζήσουμε, δηλαδή δεν λέγεται «βία»; Μόνο η «ένταση» που δημιουργούν οι θερμοκέφαλοι οπαδοί λέγεται; Στο αγωνιστικό κομμάτι τώρα, μεγάλο ρόλο για μας θα παίξει η επιλογή των ξένων που θα έχουν το δικαίωμα συμμετοχής.
Αλλιώς είναι το ρόστερ που έχεις στα χέρια σου να διαχειριστείς στην Ευρωλίγκα και διαφορετικό στο Ελληνικό Πρωτάθλημα. Ποιοι θα είναι οι 6+1 ξένοι; Θα παίξουν ρόλο στην εξέλιξη του αγώνα οι Λαρεντζάκης και Ντόρσεϊ ως έλληνες; Πόσο σημαντικός θα είναι ο ρόλος και η συμμετοχή των ξένων κατά την διάρκεια του αγώνα;
Μόνο ο Φουρνιέ δεν φτάνει. Αν δεν βγουν μπροστά όλοι μηδενός εξαιρουμένου θα είναι ακόμη πιο δύσκολη η αποστολή μας. Και φυσικά θα παίξει ρόλο και η διαχείριση την ώρα του αγώνα. Τα φάουλ, τα ριμπάουντ, τα τρίποντα, η άμυνα , όλα θα πρέπει να «γίνουν» με τα λιγότερα δυνατόν λάθη, με τις καλύτερες δυνατόν ενέργειες. Και βέβαια πιστεύω ότι μπορούμε και να κερδίσουμε και να βγούμε Πρωταθλητές ακόμη και με το ανελέητο μπούλινγκ που θα ασκήσουν στους διαιτητές , όχι μόνο την ώρα των αγώνων αλλά και με τα μίντια που διαθέτουν μέρες πριν την διεξαγωγή των αγώνων. Γιατί για μια ακόμη χρονιά το μπάσκετ θα είναι το αποκούμπι του πλέον αποτυχημένου συλλόγου. Περιμένω να κάνουν τα πάντα για να μην ξεφτιλιστούν ως σωματείο.
Το θέμα όμως είναι και τι κάνουμε εμείς. Πως θα αντιδράσουμε, ως οργανισμός και όχι μόνο ως ομάδα. Το απαιτούμε αυτό από όλους. Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω. Τα λάθη έγιναν. Και δεν εξαιρώ κανέναν από αυτά. Όλοι έχουν την ευθύνη για την αποτυχία όπως όλοι είναι υπεύθυνοι και για τις επιτυχίες. Ούτε θέλω δηλώσεις. Μόνο αποδείξεις μέσα στο παρκέ. Αν χάσουμε το Πρωτάθλημα να οφείλεται μόνο στους εξωγενείς παράγοντες που όλος ο κόσμος γνωρίζει. Αν πάλι το χάσω στις λεπτομέρειες ξέρω να χάνω, αρκεί να δω αυτό που απαιτώ από τους παίχτες και τον προπονητή. Τα «υπόλοιπα» θα τα πούμε μετά τους τελικούς.
