1925... λόγοι για να «κοκκινίσει» ο Βόλος!
Ο κυριότερος λόγος είναι ότι, δεν χρειαζόμαστε ιδιαίτερους λόγους για να είμαστε δίπλα στην ομάδα μας. Η αγάπη μας για τον σύλλογο είναι διαχρονική και αιώνια! Δεν μας νοιάζει ούτε το όνομα του αντιπάλου, ούτε η κούραση, ούτε τα έξοδα για να βρεθούμε δίπλα στην ερυθρόλευκη. Οι νόμοι τους, μας στέρησαν την χαρά να βρεθούμε στο Καραϊσκάκη με τον Αστέρα Τρίπολης. Άλλοι νόμοι, μας στερούν το δικαίωμα να βρισκόμαστε στις κερκίδες όλων των γηπέδων.
Σε μια από τις ελάχιστες δυστυχώς έδρες που μας «επιτρέπουν» να πάμε οφείλουμε να κατακλύσουμε τις κερκίδες. Πέρα από το γεγονός ότι υπάρχουν νέοι παίχτες στην ομάδα που δεν έχουν ζήσει από κοντά τον παλμό της κερκίδας μας. Παράλληλα στέλνουμε το δικό μας μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις. Δεν είμαστε ούτε κορεσμένοι, ούτε εφησυχασμένοι γιατί ξέρουμε τις συνθήκες που «διεξάγεται» το Ελληνικό Πρωτάθλημα, ξέρουμε πως όλοι διψάνε να είναι αυτοί που θα προσπαθήσουν να κόψουν βαθμούς από εμάς, καμιά ομάδα αν δεν δώσουμε το 100% των δυνατοτήτων μας δεν είναι εύκολη, και πάντα θα ελλοχεύει ο κίνδυνος της απώλειας βαθμών. Εννοείται πως η ισοπαλία δεν είναι θετικό αποτέλεσμα.
Στο μυαλό όλων μας πρέπει να είναι ένα συνεχόμενο σερί νικών, όσο το δυνατόν μεγαλύτερο για να αποσπαστούμε στην βαθμολογία από τους δευτερό-τριτους όσο το δυνατόν πιο σύντομα. Να εκμεταλλευτούμε έτσι τις δικές τους σίγουρες απώλειες, κυρίως στα ματς πριν και μετά τους ευρωπαϊκούς τους αγώνες. «Παρακαλάμε» να μπουν όλοι στους ομίλους της Ευρώπης, για να διεξαχθεί επί «ίσοις όροις», άσχετα αν ο βαθμός δυσκολίας είναι σαφώς μεγαλύτερος στο Τσάμπιονς Λιγκ, το Ελληνικό Πρωτάθλημα. Να δίνουν και αυτοί συνεχόμενους αγώνες, να έχουν όλοι ταξίδια, για να φανεί η διαφορά στο βάθος και στην ποιότητα των ρόστερ.
Ο Βόλος ενδείκνυται ως εκτός έδρας ματς, κυρίως για τους οπαδούς του Ολυμπιακού από τις γύρω περιοχές, που δεν έχουν την χαρά να βλέπουν τον Ολυμπιακό συχνότερα στο Καραϊσκάκη. Με 23.000 διαρκείας είναι πάρα πολύ δύσκολο να βρίσκουν τα εναπομείναντα εισιτήρια τόσο κυρίως στα ματς του Τσάμπιονς Λιγκ αλλά και στα ελληνικά «ντέρμπι».
Οι Πειραιώτες και οι Αθηναίοι θα κατακλύσουν ούτως η άλλως την Εθνική οδό. Τύφλα να έχει η επιστροφή από τις καλοκαιρινές άδειες, ένα πράμα. Πάμε όλοι μαζί για ένα ακόμη τρίποντο για να παραμείνουμε ως το τέλος στην κορυφή της βαθμολογίας ,αγχώνοντας κάθε Κυριακή τους αντιπάλους μας με τις νίκες μας. ΠΑΝΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΕΙΡΑΙΑΣ! Κανένα σύνθημα μας δεν είναι ουτοπικό. Όλα όσα τραγουδάμε κατά καιρούς τα έχουμε ζήσει. Οι «άλλοι» φτάσανε στο έσχατο σημείο κατάντιας να χαίρονται γιατί η Πάφος απέκλεισε τον Ερυθρό Αστέρα. Να βρίζουν την Τουρκία μόνο στο ποδοσφαιρικό γήπεδο. Να βλέπουν την Πάφο, την Καϊράτ, την Καραμπάγκ στο Τσάμπιονς Λιγκ και εκείνοι να μετράνε 15 χρόνια απουσίας από τους ομίλους με ένα σωρό αποκλεισμούς.
Κάνοντας χαρούμενους τους οπαδούς των Οντένσε, Μάλαγα, Σταντάρ Λιέγης, Μπριζ, Μπράγκα και Ρέϊντζερς. Ρε ανύπαρκτοι σας φταίει για την κατάντια σας ο Θεοδωρίδης; Που σας «έστειλε» στον δρόμο σας, την πιο εύκολη ομάδα να αποκλείσετε; Τι θέλατε δηλαδή; Να σας έστελνε την Ζενές, Ές, την Σλόβαν Μπρατισλάβας, η να γινόταν στρατιωτικό πραξικόπημα στην Ελλάδα για να προχωρήσετε; Παρεπιπτόντως με την πορεία που έκανε η Πάφος αν γινόταν αρχές της δεκαετίας του ’70, μη σας πω ότι θα έφτανε με κάποιον «Ασλανίδη» μέχρι τον τελικό.
