Είμαι από τους τυχερούς που έζησαν τις κατακτήσεις δύο ευρωπαϊκών τροπαίων στο βόλεϊ Ανδρών από την ομάδα του Ολυμπιακού, το 1996 και το 2005...

Είμαι από τους λίγους που μπόρεσαν και βρήκαν εισιτήριο στους δύο τελικούς και έζησαν ένα φλεγόμενο από 18,000 θεατές ΣΕΦ... Και είμαι ένας από τα εκατομμύρια οπαδούς μας, που έσωσαν τον Ερασιτέχνη από τη διάλυση και το Πρωτοδικείο...

Χαίρομαι ιδιαίτερα που ο Ολυμπιακός όχι μόνο σώθηκε αλλά επέστρεψε δριμύτερος στην κορυφή και στις επιτυχίες σε ΟΛΑ τα ερασιτεχνικά του τμήματα... Το Σάββατο στις 9 το βράδυ απέναντι μας, θα έχουμε την ομάδα που γουστάρουμε να... καρφώνουμε... Αυτούς που ψάχνουν εναγωνίως ένα άθλημα για να γευτούν τη χαρά της νίκης απέναντι μας... Οφείλουμε να είμαστε ΟΛΟΙ εκεί στην προσπάθεια που κάνει η εντελώς νέα ομάδα μας να επιστρέψει στην κορυφή, μετά το περσινό διάλλειμα...

Μπορεί πιο πριν να αγωνίζεται η ποδοσφαιρική μας ομάδα απέναντι στον Πανθρακικό, αλλά η θέση όσων δεν ταξιδεύσουν είναι στο πλευρό των αθλητών μας στο Ρέντη... Για ένα ακόμη ερυθρόλευκο πάρτι στις κερκίδες, πάμε να τους γλεντήσουμε ρε μάγκες... Εμείς μπορούμε να κάνουμε το γήπεδο κόλαση... μόνο με τις φωνές μας...

Δεν έχουμε καμιά απολύτως ανάγκη, να καταφύγουμε σε φτυσιές και ρίψεις αντικειμένων, όπως κάνουν αυτοί στα κλουβιά που χρησιμοποιούν για έδρες.. Δεν είναι μαγκιά να ασχολείσαι με το πώς θα "τρομοκρατείς" ανυπεράσπιστους αθλητές για να κερδίσεις... Έχουμε ομάδα και ξέρουμε να κερδίζουμε μέσα στο τερέν με την αξία μας... Η μεγαλύτερη νίκη όμως θα είναι το Ρέντη να είναι κατάμεστο από 1,500 οπαδούς μας... να τραγουδάνε...

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΤΟ ΑΦΗΣΑ... ΤΗΝ ΓΚΟΜΕΝΑ ΠΑΡΑΤΗΣΑ... ΚΑΙ ΗΡΘΑ ΕΔΩ... ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ... ΘΡΥΛΕ ΜΟΥ ΠΟΣΟ Σ’ ΑΓΑΠΩ...