Υπάρχουν δύο δρόμοι... της γκρίνιας και της στήριξης... Εγώ λοιπόν θα διαλέξω το δεύτερο δρόμο... Δεν μπορώ να γκρινιάξω στον Ρομπέρτο για το λάθος του, από το οποίο προήλθε το μοναδικό γκολ της συνάντησης... όταν μου έχει δώσει βαθμούς και βαθμούς στην Ευρώπη... Δεν μπορώ να γκρινιάξω στον Σίλβα και τους υπόλοιπους παίχτες για μια "άσχημη" βραδιά... και ενώ έχουν όλα τα περιθώρια σε μια βδομάδα να ανατρέψουν την εις βάρος μας κατάσταση... Δεν μπορώ να αρχίσω να μουρμουράω για τα λάθη που έγιναν και για τις ευκαιρίες που χάθηκαν (ήθελε ο Ιντέγιε να στείλει την μπάλα στο δοκάρι;;; Ο Μιλιβόγεβιτς να στείλει την μπάλα στον... ουρανό;;;)... Επίτηδες το έκαναν;;; Δεν ήθελαν να κερδίσουν;;; Όχι βέβαια... Δεν τους έκατσε;;; Δεν είχαν καθαρό μυαλό;;; Όπως και να έχει όμως, δυστυχώς δεν αλλάζει τίποτε με την γκρίνια... Πιο πολύ κακό γίνεται παρά φτιάχνει κάτι...

Οι ίδιοι παίχτες είναι που μάζεψαν 9 βαθμούς στο Τσάμπιονς Λιγκ, που έχουν χάσει μόνο από την Μπάγερν, την Άρσεναλ και τον... Καλογερόπουλο!!! από το καλοκαίρι και μετά... Ούτε θα ψάξω να βρω δικαιολογίες... ΑΝ... έμπαινε το δοκάρι... ΑΝ έδινε ο Κροάτης "σφαγέας" το πέναλτι... ("σφαγέας" γιατί φάνηκαν οι προθέσεις του από το 3ο μόλις λεπτό που έβγαλε κίτρινη για θέατρο στο κέντρο του γηπέδου στον Σαλίνο)... ΑΝ αξιοποιούσαμε το 61% κατοχής της μπάλας και έστω μια από τις 10 τελικές εκτός έδρας έμπαινε γκολ... Με τα ΑΝ δεν κερδίζονται οι αγώνες... Η στεναχώρια κρατάει 90 λεπτά... η περηφάνια για πάντα... Και εγώ είμαι υπερήφανος για την ομάδα μου, για όσα έχει καταφέρει μέχρι στιγμής... Θα είναι κρίμα και άδικο να μείνουμε εκτός Ευρώπης από μια ομάδα που δεν είναι καλύτερη μας... Εγώ θα μεταβώ (όχι πάω, έστω και με ωμέγα), μαζί με 33.000 ακόμη τρελούς, την άλλη Πέμπτη στο Καραϊσκάκη για να στηρίξουμε τους παίχτες μας... Να τους βοηθήσουμε να προκριθούν... Να τους δώσουμε να καταλάβουν πόσο πολύ θέλουμε να συνεχίσουν το ευρωπαϊκό ταξίδι... Που για εμάς -και σύμφωνα με την αξία των παιχτών μας- επιβάλλεται να συνεχιστεί πολύ παρά πέρα ακόμη και από τους "16"... Τα όνειρα μας για τον Ολυμπιακό δεν έχουν ταβάνι...

Γελάω με όλους τους στερημένους κομπλεξικούς που χάρηκαν την Πέμπτη το βράδυ... Σιγά μη με νευριάσουν... Σε ποιους να δώσω σημασία μωρέ;;; Σε αυτούς που δεν έπαιξαν καθόλου Ευρώπη για μια ακόμη χρονιά;;; Σε αυτούς που δεν νοιώθουν πως αν ο Ολυμπιακός ξεκινήσει ως ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ να παίζει προκριματικά τον Αύγουστο... εκείνοι ΑΝ βγουν Ευρώπη θα ξεκινάνε τα προκριματικά με το που τελειώνουν τα πλέι ωχ και θα πηγαίνουν στο γήπεδο, με παντόφλες, αντηλιακό και πετσέτα του μπάνιου;;; Με αυτούς που αλλάζουν κάθε χρόνο, κάθε εποχή του χρόνου, κάθε μήνα, ομάδα για να δουν μια χαρά στα σκέλια τους;;;

Με αυτούς που στα τελευταία τους πρωταθλήματα (ΠΑΟΚ και ΑΕΚ) , είχαν αγοράσει το εισιτήριο για τη φιέστα με... δραχμές;;; Ή με αυτούς που κίνησαν από Δούρο μέχρι Βουλγαράκη και "ξέπλυναν" την... μπουγάδα, για να πάρουν δύο πρωταθλήματα σε 20 χρόνια;;; Δεν μπορώ να τους δω σαν αντιπάλους... Λυπάμαι πραγματικά που είναι σε αυτή την μη αναστρέψιμη κατάσταση... Να "πανηγυρίσω" τι;;; Που χάνουν από τις Γκαμπάλες, τους Ατρόμητους και τους Ηρακλειδείς;;; Εδώ καλά-καλά δεν πανηγυρίζω πλέον όταν τους κερδίζω εγώ... Λες και "ασελγεί" η ομάδα σε "πτώματα" είναι οι μεταξύ μας αγώνες... Και τουλάχιστον τα "πτώματα" έχουν και μια ελπίδα να... "αναστηθούν"!!! Φαντάζεστε ρε αλλόθρησκοι να σας έχουμε πελάτες και στη μετά Θάνατον ζωή;;; Ούτε ψύλλος στον κόρφο σας!!!

Υ.Γ. Αλήθεια ρε... Αν λέω... αν... οι ομάδες σας είχαν ας πούμε ρόλο ηθοποιού... ποιος θα έκανε τον ρόλο του ηλίθιου... και ποιος του πανηλίθιου;;;