Θρύλε μου η ζωή δεν ξέρω τι θα πει, μόνο εσένα εγώ έχω στο μυαλό...

Μια ακόμη μάγκικη, μαγική βραδιά που μας δίδαξε πολλά. Που μας έμαθε την έννοια των λέξεων... δουλειά, στήριξη, υπομονή, ηρεμία. Καμιά ομάδα δεν χτίζεται όπως την ονειρευόμαστε άμεσα. Θα υπάρξουν και άσχημα βράδια. Θα γίνουν και λάθη. Μέχρι να βρεθεί η χημεία και να βγει η δουλειά στο γήπεδο, ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Ο Ολυμπιακός έκανε υπέρβαση, κατορθώνοντας μέσα σε 4 μήνες να γίνει ομάδα ένα ρόστερ με 20 νέους παίκτες. Να φτιάξει αποδυτήρια και παίκτες που να νιώθουν ευγνώμονες που ανήκουν στον σύλλογο. Που να κλαίνε από χαρά τις επιτυχίες του. Που να παίζουν με ψυχή και πάθος, όπως «παίζουν» και οι οπαδοί μας στην κερκίδα.
Δεν είναι η πρόκριση. Είναι ο τρόπος που ήρθε. Ο Ολυμπιακός έπαιξε, όπως σε όλα του τα ματς φέτος, ΜΠΑΛΑ. Πέρα από ελλείψεις λόγω τραυματισμών, πέρα από παίκτες που μας «λείπουν» σε καίριες θέσεις, έβγαλε ψυχή και καρδιά στο γήπεδο. Προκρίθηκε με τα δικά του «φρύδια», χωρίς να περιμένει άλλο αποτέλεσμα. Πήρε 10 βαθμούς στην Ευρώπη.
Στα προκριματικά απέκλεισε ομάδα από την Πρέμιερ Λιγκ. Τώρα από το Καμπιονάτο. Κοίταξε στα μάτια ομάδα από την Πριμέρα. Δεν ταμπουρώθηκε σε κανένα ματς! Δεν ήρθε μόνη της η επιτυχία. «Κλείσαμε» τα αυτιά όταν προσλήφθηκε ο «ταβερνιάρης» από την Πορτογαλία, όταν στα φιλικά η ομάδα δεν έδειχνε καλή εικόνα, όταν οι προπονητές της κερκίδας έσπερναν καταστροφολογία επειδή χρησιμοποιούσε Γιαννιώτη, Τσιμίκα, Μεριά, Μιράντα, Μπουχαλάκη, όταν χάναμε από τον ΟΦΗ, όταν δεν κερδίζαμε ΑΕΚ-ΠΑΟΚ και ΠΑΟ.
Τελικά μάλλον εμείς είμαστε στο τέλος οι κερδισμένοι. Όσοι δεν έβλεπαν την δουλειά που γινόταν, καλύτερα να ασχοληθούν με το πλέξιμο. Όσοι έκαναν σημαία τους το γεγονός πως χρειαζόμαστε σέντερ φορ και εξτρέμ, για να ισοπεδώσουν και να απαξιώσουν τη δουλειά του Μαρτίνς και τις κινήσεις του Μαρινάκη το καλοκαίρι, λες και εμείς όλοι οι υπόλοιποι δεν βλέπουμε ή δεν λέμε τι θέλουμε, πανηγύρισαν άραγε την πρόκριση ή όχι επειδή δεν «δικαιώθηκαν»;
Ο Ολυμπιακός στο Ελληνικό πρωτάθλημα δεν είναι πρώτος γιατί δεν παίζει μπάλα; Γιατί του λείπουν παίκτες; Ή επειδή συντρέχουν «άλλοι λόγοι»; Οι «αποθεωτές» των «κουλουράδων» και των «μπουγατσόμυαλων» που ήταν Μίλαν για ένα βράδυ, ας κάτσουν τη Δευτέρα στις τηλεοράσεις τους να δουν ποια θα είναι η επόμενη ομάδα που θα υποστηρίξουν. Εγώ κρατάω το κλάμα του Κούτρη, τις τρομερές εικόνες στα αποδυτήρια της οικογένειας του Ολυμπιακού, τη συγκλονιστική κερκίδα, μετά το 2-1 και την κ@βλ@ του προέδρου. Επιβάλλεται να προσθέσουμε πάνω σε αυτή την ομάδα που ακόμη χτίζεται ακόμη καλύτερα υλικά. 2 προσθήκες χρειάζεται...
Υ.Γ.1: Εμείς θα είμαστε. Εσείς θα λείπετε...
Υ.Γ.2: Πράκτωρ 0-0-6. Λίγο ακόμη θέλατε και θα φτάνατε τον Τζέιμς Μποντ.
Υ.Γ.3: Τα έσοδα από το Τσάμπιονς Λιγκ μην ξεχάσετε μόνο να μοιράσετε στις άλλες ομάδες.
Υ.Γ.4: Γελάει όλος ο κόσμος με τους «νέους» Έλληνες διεθνείς διαιτητές που προωθήσανε.
Υ.Γ.5: Η διαφορά της θερινής... με την χειμερινή ώρα.
Υ.Γ.6: Και αν δεν γίνει αυτό, στα «φρύδια» μας τα δυο, πάντα άρρωστοι με τον Ολυμπιακό.
Υ.Γ.7: Με Κομίνη, Βάτσιο ή Τζήλο νομίζετε ότι θα περνάγατε, γαυράκια;