ΑΛΕΚΟΣ ΑΔΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ

Την ίδια ώρα που οι αντίπαλοι μας βρίσκουν την ευκαιρία να ξεσαλώσουν με πύρινα άρθρα εναντίον σου, που κάποιοι οπαδοί σου πιστεύουν ότι το καλύτερο αυτή την στιγμή είναι να καταφέρονται με ειρωνείες, «πονεμένα μάτια», και με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς επί δικαίων και αδίκων, προσωπικά τάσσομαι στο πλευρό σου. Σου δίνω το χέρι να σηκωθείς και να παλέψεις. Όπως από το Παπαστράτειο πέρασες στο ΣΕΦ, μετά στον Κορυδαλλό και από εκεί στην κορυφή της Ευρώπης, έτσι και τώρα θα φτιάξουμε όλοι μαζί από την αρχή αν χρειαστεί ξανά την ομάδα μεγάλη. Έτσι και αλλιώς, στα δύσκολα πάντα λίγοι ήμασταν. Όπως πριν 1 ½  χρόνο στήριζα τον Μαρινάκη, για να ξαναφτιάξει αυτό που τώρα βλέπουμε και αισθανόμαστε υπερήφανοι έτσι και τώρα ήρθε η σειρά του μπάσκετ να πράξω το ίδιο. Και εγώ στεναχωριέμαι για την εικόνα της ομάδας, και τις ήττες της, αλλά να καταφέρομαι με απρεπείς χαρακτηρισμούς για όλους αυτούς, παίκτες και διοίκηση, που με έβγαλαν στους δρόμους να πανηγυρίζω, κλαίγοντας από χαρά, το 2012 , το 2013, το 2015 και το 2016, δεν θα το κάνω ποτέ. Δεν θα περιμένω σαν το κοράκι όπως οι αντίπαλοί μου, την επόμενη ήττα για να διαπιστώσω ξανά τα ίδια λάθη, και να χαλαστώ, πόσο μάλλον όταν έχουν γίνει ήδη δύο διορθωτικές κινήσεις, άσχετα αν η γνώμη μου είναι ότι χρειαζόμαστε τουλάχιστον ακόμη μία.

Ξέρω ότι δεν μπορώ να φτάσω τα μπάτζετ των άλλων ομάδων, ότι τα έσοδα δεν θα αυξηθούν δραματικά (θα γεμίζουμε το ΣΕΦ σε όλα τα ματς; Θα έρθουν χορηγοί; ) όπως ξέρω όμως πως μια υπογραφή (για μείωση του ΦΠΑ) θα μου δώσει τη δυνατότητα να προσφέρω καλύτερα συμβόλαια. Πολλά είναι θέμα προσαρμογής, ψυχολογίας και στήριξης. Κοιτάξτε τους Τίμα και Λε Ντέι στις ομάδες που πήγαν τι κάνουν. Ο Σφαιρόπουλος το ίδιο. Κατά καιρούς έχουμε βγάλει «άχρηστους» όλους όσους πέρασαν από τον πάγκο μας, όταν δεν ερχόντουσαν τα επιθυμητά αποτελέσματα και κάποιους ακόμη και αν τα κατάφερναν. Πρόσφατα ζητάγαμε με επιμονή την επιστροφή του Μπαρτζώκα λες και τον είχαν διώξει άλλοι και όχι εμείς.

Σε μια μεταβατική χρονιά αυτό που κατά τη γνώμη μου αρχικά πρέπει να ψάξουμε είναι να «βγάλουμε» κατ’ αρχάς παίχτες όπως οι Κόνιαρης, Χαραλαμπόπουλος, Ποκουσέφσκι. Να κρατήσουμε πάση θυσία τον Μιλουτίνοφ, και να βγει μπροστά ο Παπανικολάου. Και μετά να δούμε ποιοι από τους ξένους μας κάνουν ή όχι. Αν δεν έχουμε ξένους που να κάνουν τη διαφορά, δεν θα πάμε πουθενά. Η γενιά των Ελλήνων που στηριχτήκαμε τα προηγούμενα χρόνια δεν υπάρχει πλέον στον ίδιο βαθμό απόδοσης και προσφοράς. Οι εποχές άλλαξαν. Πρέπει λοιπόν να κινηθούμε σε άλλα μονοπάτια, με άλλο σκεπτικό. Με κατάρες και αναθέματα, όμως, μόνο χειρότερα γίνονται τα πράγματα, όχι καλύτερα. Και όταν λέμε στήριξη, πώς ακριβώς την εννοούμε; Το τραίνο, κατ’ αρχάς για την 8άδα δεν χάνεται ποτέ από την 4η αγωνιστική. Μέχρι να κριθεί και τυπικά, πάντα θα ελπίζω ότι θα αλλάξει η εικόνα της ομάδας, και θα μάχομαι για το καλύτερο.

Υ.Γ.: Σήκω χόρεψε κουκλί μου να σε δω να σε χαρώ τσιφτετέλι τούρκικο νι ναι γιάμπρουμ νι ναϊ να...

Υ.Γ. 2: Ευχόμαστε σε όλους τους «πελάτες» μας καλό Σαββατοκύριακο...