Καμιά ήττα από τον Παναθηναϊκό δεν είναι «αδιάφορη»
Ο μοναδικός μου αντίπαλος στην Ελλάδα είναι ο Παναθηναϊκός. Μόνο με αυτόν συγκρίνομαι θεωρητικά πλέον. Οι «άλλοι» θεωρούν τους εαυτούς τους ισάξιους αντιπάλους μας. Οι «άλλοι», όχι εμείς. Δεν θέλω να χάνω από τα «κουνέλια» ούτε παίζοντας ρακέτες στην παραλία.
Λογικό λοιπόν να στεναχωρηθήκαμε όλοι μας, επειδή χάσαμε από μια ομάδα που ήταν χειρότερη από εμάς και απλά εκμεταλλεύτηκε τα λάθη μας και την ασυλία που της πρόσφερε απλόχερα ο Μάντεν. Που αποδείχτηκε όνομα και πράμα τσιγκούνης σε δύο περιπτώσεις πέναλτι, και σε κίτρινες (Μολό και Μαουρίσιο) στους αντιπάλους μας.
Δεν χρειαζόμαστε ούτε ψάχνουμε δικαιολογίες, την αλήθεια αποτυπώνουμε. Όποιος δεν είδε ότι ο Ολυμπιακός ήταν ολοκληρωτικά ισοπεδωτικός και τα 97 λεπτά, ότι μια ομάδα μόνο έπαιζε ποδόσφαιρο και έχανε απίστευτες ευκαιρίες (Βρουσάι, Χασάν, Μασούρας, Ανδρούτσος), ότι όσοι αγωνίστηκαν δεν έβαλαν τα πόδια τους στην φωτιά, ότι δεν κυνήγησαν την ανατροπή ως το τέλος δεν θα μπω στον κόπο να του αλλάξω γνώμη. Ο καθένας βλέπει ότι θέλει να δει.
Αν η 2η ήττα μέσα σε δύο χρόνια (από διαφορετική ομάδα) είναι ικανή να βγάζει από το στόμα ορισμένων ισοπεδωτικά και απαξιωτικά σχόλια λυπάμαι.
Δεν σημαίνει αυτό όμως ότι αγαπάει η λυπάται περισσότερο για την ομάδα από όλους τους υπόλοιπους που αντιδρούμε πιο ήπια.
Όλοι αυτοί που «βρίζουν» και δεν νοιάζονται για την Ευρώπη, ως έναν από τους λόγους που επιλέχτηκε η 11αδα που αντιμετώπισε τον 5ο της βαθμολογίας, απλά να τους θυμίσω ότι η Ευρώπη «συντηρεί» κατά μεγάλο ποσοστό το ποδοσφαιρικό οικοδόμημα.
Προπονητές και παίχτες έρχονται στην Ελλάδα κατά κύριο λόγο, λόγω της συμμετοχής στο Τσάμπιονς Λιγκ κυρίως και των επιτυχιών μας κάθε χρόνο. Βλέπουν ότι ερχόμενοι εδώ μέσω αυτής εκτοξεύεται η αξία τους. Αυτή είναι που τους πείθει να προτιμάνε τον Ολυμπιακό από άλλες προτάσεις. Δεν είναι όνειρο όλων να έρθουν στην Ελλάδα να παίζουν στην Ριζούπολη και τους Ζωσιμάδες ή το ΟΑΚΑ και τη Λεωφόρο που δεν υστερούν σε τίποτε σε αγωνιστικό-χώρο… χάλι.
Ναι θέλαμε το αήττητο, αλλά δεν θα στεναχωριέμαι κιόλας επειδή παίρνω το Πρωτάθλημα έχοντας μια ήττα ακόμη και από τον χειρότερο Παναθηναϊκό. Δεν θα κατεβάσω πλερέζες γιατί 4 αγωνιστικές πριν την λήξη της κανονικής περιόδου «έπεσε» η διαφορά στο -14 τουλάχιστον από τον 2ο!!! Μια στεναχώρια όλοι μας την έχουμε γιατί δεν κερδίσαμε, αυτούς που ζήλεψαν την Κούλα και έπεφταν κάτω, που έκαναν καθυστερήσεις, που δεν ξεμύταγαν από την περιοχή τους, που μετά από χρόνια κέρδισαν μια Ευρωπαϊκή ομάδα, που «έσωσαν» την χρονιά ολόκληρη, που θα κρύψουν τα προβλήματα τους κάτω από το χαλάκι.
Μέχρι και ο Αλαφούζος πήγε στα αποδυτήρια. Θυμάται κανείς πότε ήταν η τελευταία φορά που πήγε; Για ελάτε στην θέση του, την ώρα που του φώναζαν οι παίχτες του, «μπόνους»!!!!!
Καμιά ήττα από τον Παναθηναϊκό δεν είναι «αδιάφορη».
Ούτε όμως μπορεί αυτή η ήττα να αναιρέσει όλα όσα ζούμε. Εκτός αν θέλετε να πάρουμε κόουτς τον Λουτσέσκου και τον «δικό» μας Γραμμένο για να πάρουμε αήττητοι ένα ακόμη Πρωτάθλημα.
Γιατί η Ιστορία έχει γράψει πως το έχουμε κατακτήσει αήττητοι 6 χρονιές. Και πέρσι ακόμη στην κανονική διάρκεια αήττητοι τερματίσαμε. Ας κάνουν λοιπόν φιέστα οι «άλλοι» γιατί παίρνουμε το πρωτάθλημα έχοντας μια ήττα.
Αν πάλι δεν δέχονται την Ιστορία ας ορίσουν νέες ημερομηνίες ίδρυσης των συλλόγων τους. Πανηγυρίστε κουνέλια την συμπλήρωση 11 χρόνων χωρίς Πρωτάθλημα και όπου να’ ναι έρχεται και η 12η χρονιά. Να μας πείτε μόνο σε τι ελπίζετε το 2021. Και δόξα τω Θεώ έχουμε και τα πλέι οφ. Εκεί που θα κρίνονται πολλά για εσάς και απολύτως τίποτε για μας.
«Παρελάστε» τώρα κουνέλια που μπορείτε. Η χτεσινή ημέρα ήταν Ιστορική. Να την γιορτάζετε κάθε χρόνο. Εξάλλου τον Πρωταθλητή Ολυμπιακό κερδίσατε. Μας περάσατε στις νίκες στην έδρα σας. 30 εσείς, 29 εμείς.
