Πάμε να ζήσουμε για τέταρτη φορά αυτό που οι «άλλοι» δεν έχουν ζήσει ποτέ στην ιστορία τους στο άθλημα του βόλεϊ
Στο ΣΕΦ δεν πάμε ούτε χαλαροί, ούτε για γιορτή εκ των προτέρων. Πάμε για «μάχη». Η γιορτή θα ξεκινήσει μόλις στεφθούμε τροπαιούχοι Ευρώπης για 3η φορά στην Ιστορία μας στους άντρες. Το Βόλεϊ είναι «περίεργο» άθλημα. Παίζει πολύ μεγάλο ρόλο η ψυχολογία πέρα από την αγωνιστική αξία των ομάδων. Αυτή την στιγμή έχουμε απλά ένα τεράστιο πλεονέκτημα με την καθαρή νίκη μας με 0-3 σετ στο Ισραήλ. Κανείς, ούτε εμείς , πόσο μάλλον η ομάδα δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα ότι όλα έχουν τελειώσει. 12.000 κόσμος και όλη η ομάδα πρέπει να μπούμε στο γήπεδο σαν να χρειαζόμαστε νίκη με 3-0 σετ για να το κατακτήσουμε. Να μπούμε σαν να είμαστε με την πλάτη στον τοίχο , σε ένα ματς χωρίς αύριο. Όπως ακριβώς πήγαμε στο Μαρούσι. Σίγουρα είμαστε καλύτερη ομάδα, αλλά και αυτοί θα έρθουν να παίξουν χωρίς άγχος μιας και δεν έχουν πια τίποτε απολύτως να χάσουν.
Ο σοβαρός και συγκεντρωμένος Ολυμπιακός διαθέτει τους παίχτες αξίας που απαιτούνται για έναν Ευρωπαϊκό τελικό. Μήπως όμως και στο Ρέντη με τον ακατανόμαστο δεν ήταν οι ίδιοι παίχτες ; Στράβωσαν όλα όμως , δεν μας έβγαινε τίποτα και ηττηθήκαμε. Πιστεύω πάντως ότι εδώ που φτάσαμε όλοι θα δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό . Όλοι θέλουν το τρόπαιο, όλοι θέλουν να μπει η τοιχογραφία της ομάδας στους τοίχους του Ρέντη, όλοι θέλουν να γιορτάσουν μαζί με τον κόσμο την κατάκτηση του τροπαίου και να γράψουν τα ονόματα τους στην χρυσή βίβλο του αυτοκράτορα του Ελληνικού Βόλεϊ. Και εδώ μπαίνουμε στην εξίσωση εμείς. Συμμετέχουμε στο παιχνίδι, μόνο με την φωνή μας, χωρίς ακρότητες. Δεν «βοηθάνε» ούτε τα λέϊζερ , ούτε τα δυναμιτάκια. Πόσο μάλλον τα καπνογόνα .
Δεν τελειώνει το παιχνίδι όταν πάρουμε τα δύο πολυπόθητα σετ. Ας μην χαλάσουμε την συνέχεια μιας ακόμη ονειρικής βραδιάς. Ας δώσουμε την ευκαιρία στους παίχτες μας χωρίς να μπει κανείς στο γήπεδο την χαρά, να πανηγυρίσουν με την ψυχή τους, σηκώνοντας το βαρύτιμο τρόπαιο στον Ουρανό του Πειραιά. Και μετά στον γύρο θριάμβου που θα ακολουθήσει ας «καεί» ολόκληρη η Ελλάδα. Αυτό που οι «άλλοι» δεν έχουν ζήσει ποτέ στην ιστορία τους τόσο στο Βόλεϊ ανδρών, όσο και στις γυναίκες, εμείς καλούμαστε να το ζήσουμε για 4η φορά. Κανείς δεν μας χάρισε ποτέ τίποτα. Όλα τα πήραμε μάγκικα και Πειραιώτικα. Αυτό όμως που έχει μεγαλύτερη αξία είναι ότι για να φτάσουμε έως εδώ ταπεινώσαμε τον ακατανόμαστο στην έδρα του. «Άγγιξαν» το όνειρο. Απείχαν μόλις ένα πόντο. Και ο δαφνοστεφανωμένος τους το μετέτρεψε και αυτό σε εφιάλτη. Όπως συμβαίνει παντού 98 χρόνια τώρα. Ο πόνος τους αποτυπώνεται πεντακάθαρα στις κάθε λογής ανακοινώσεις τους και στην προπαγάνδα του «επίσημου βόθρου» τους.
Υ.Γ. Τα χρώματα μας είναι το κόκκινο και το άσπρο. Αυτά τιμούμε, με αυτά αγωνιζόμαστε, με αυτά ντύνουμε το ΣΕΦ από την μια άκρη μέχρι την άλλη.
Υ.Γ..2.. Όσοι δεν πρόλαβαν να προμηθευτούν τα συλλεκτικά μπλουζάκια του τελικού θα υπάρχουν λίγα ακόμη διαθέσιμα πριν τον αγώνα από το τμήμα μελών αλλά και στο ΣΕΦ.
