Φτερά στα ποδάρια, καρδιά μές στα στήθια
Κατ΄ αρχάς καλή αρχή να έχουμε σήμερα, έστω και με μισό μηδέν που λέει ο λόγος. Προσωπικά δεν ενστερνίζομαι την ανησυχία κάποιων. Γνωρίζω εκ των προτέρων πόσο δύσκολη είναι η αρχή για μια νέα ομάδα που ακόμη στήνεται. Πόσο μάλλον όταν οι παίχτες που θα επιδράσουν σημαντικά στον τρόπο παιχνιδιού της , μόλις ήρθαν, ακόμη δεν έχουν έρθει, και όσοι ήρθαν ακόμη δεν έχουν καν προσαρμοστεί. Η πρόκριση επί της Γκενκ λοιπόν σύμφωνα με όλες αυτές τις αληθινές παραμέτρους είναι τρομερή επιτυχία.
Η είσοδος μας σε Ευρωπαϊκούς ομίλους για 13ησυνεχόμενη χρονιά , αυτό και αν είναι επιτυχία. Το ζητούμενο αυτή την στιγμή είναι οι νίκες στο Ελληνικό Πρωτάθλημα, με όποιους παίχτες και με όποια εικόνα επιτευχθούν, και πρόκριση επί της Τσουκαρίτσκι, για να έχουμε πετύχει το απόλυτο μέχρι την διακοπή του Πρωταθλήματος. Με όλο αυτό το διάστημα που μεσολαβεί μέχρι την επανέναρξη να εγκλιματίζονται οι νέοι παίχτες. Δεν βλέπω το δέντρο , προτιμώ να δω το δάσος. Νίκες και προκρίσεις θα φέρουν την απαιτούμενη ψυχολογία, ώστε όλοι μαζί να ξεκινήσουμε τον δρόμο για το 48ο Πρωτάθλημα και την όσο το δυνατόν καλύτερη πορεία στην Ευρώπη, όσο δύσκολο και αν φαντάζει για ένα ρόστερ με 15 τουλάχιστον νέες προσθήκες ( όταν ολοκληρωθεί) , νέο προπονητή και τον Κορδόν στην θέση του τεχνικού διευθυντή. Ποιον Ολυμπιακό να κρίνω αυστηρά με την Γκένκ; Αυτόν που σε λίγες μέρες θα είναι εντελώς διαφορετικός; Και γιατί; Επειδή προκρίθηκε χωρίς να έχει καλή εικόνα; Και με διαιτησίες αν μη τι άλλο κόντρα;
Αυτό που θέλω να δω, έχω υπομονή μεγάλη για να το ζήσω. Δεν μου λείπουν τα εγχώρια τρόπαια, ούτε απουσιάζω χρόνια από την Ευρώπη για να «καίγομαι» . Ανυπομονώ να ολοκληρωθεί το ποδοσφαιρικό παζλ , με το βλέμμα και την αγωνία αποτυπωμένη στα δύο άκρα της επίθεσης , του σέντερ φορ και ενός χαφ ακόμη.
Θεωρώντας ότι οι Ελ Αραμπί και Μαντί θα φύγουν, και μετά και την αδικαιολόγητη ενέργεια του Χουάνγκ θα χρειαστούμε και εκεί παίχτη. Το ποιος θα είναι μπακαπ του Ορτέγκα δεν είναι το θέμα που με καίει. Στα άκρα όμως και στο κέντρο της επίθεσης με καίει και με τσουρουφλάει. Η δημιουργία των χαφ, η πίεση ψηλά, το ανέβασμα των μπακ, και το να έχουν το ένας με έναν τα εξτρέμ, θα ομορφύνουν όλη την εικόνα του παιχνιδιού μας. Όσος χρόνος και αν χρειαστεί πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να τον δώσουμε.
Να μην λειτουργούμε εν θερμώ και κάτω από την πίεση των αποτελεσμάτων και των στημένων αρδ που θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν την στεναχώρια μας και την αγωνία μας. Ήρθαν και υπάρχουν νέακαι ταλαντούχα παιδιά στην ομάδα. Τζολάκης (20), Ντόη(20), Ρέτσος (25), Πορόζο ( 23), Ορτέγκα(24), Έζε(21), Αλεξανδρόπουλος(21), Μπρνιτς(21), Αλγκασίμ(20)…Με κίνητρα και φιλοδοξίες. Πρέπει να νοιώσουν την στήριξη του κόσμου, στις δύσκολες στιγμές , στο δύσκολο ξεκίνημα, να προσαρμοστούν στις νέες απαιτήσεις της καριέρας τους για να αποδείξουν ότι αξίζουν την εμπιστοσύνη που τους δείχνουμε να φοράνε την ερυθρόλευκη. Όποιος δεν βλέπει ότι ο Ολυμπιακός αλλάζει σελίδα δικαίωμα του. Ας κάθεται να πιστεύει τους «άλλους» που νοιάζονται περισσότερο από εμάς που το βλέπουμε και τραβάμε τα άγχη και τις αγωνίες μας ως οπαδοί. 16.000 ομοϊδεάτες έχουν κλείσει μόνιμη θέση στον ναό, βοηθώντας παράλληλα και τον ερασιτέχνη. Θέλω να πιστεύω ότι το θέαμα επιστρέφει στο Καραϊσκάκη. Και η περσινή απώλεια του τίτλου μας έχει όχι μόνο πεισμώσει αλλά και ενώσει. Ομάδα και κόσμος μαζί, ας βάλουμε τέλος στο διάλλειμα. Ένας χρόνος μακριά από την φυσική μας θέση είναι αρκετός για να χαρεί κάποιος άλλος. Και το ξέρετε όλοι.
Τον κόσμο του Ολυμπιακού «φοβούνται» περισσότερο. Το κατάμεστο Καραϊσκάκη ανεξαρτήτως αντιπάλου. Αυτόν που έβγαλε την ομάδα από τα «ληστρικά» χρόνια, που δεν λύγισε, και το πάθος του τους καίει 27 συνεχόμενα χρόνια τώρα. Για μένα και τα 20.000 διαρκείας πάλι λίγα θα είναι.
