Αν μη τι άλλο, φεύγουμε από το γήπεδο χαρούμενοι από την προσπάθεια και το θέαμα που βλέπουμε

Δεν πετάμε στα σύννεφα, παραμένουμε προσγειωμένοι. Δεν γίναμε ξαφνικάομαδάρα, αλλά έχουμε κάθε λόγο να είμαστε ικανοποιημένοι, και το κυριότερο, να φεύγουμε από το γήπεδο χαρούμενοι από την προσπάθεια και το θέαμα που βλέπουμε. Δεν μας κλείνουν τα μάτια οι νίκες, ούτε επαναπαυόμαστε σε αυτές. Βλέπουμε όλοι τις προσθήκες που χρειάζεται ακόμη η ομάδα, αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα ότι θα χρειαστεί μεγάλο διάστημα μέχρι να «δέσουν» όλοι οι παίχτες μεταξύ τους.Έχουμε όμως κάθε λόγο να αισιοδοξούμε, ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες.

Το σίγουρο αν και είναι νωρίς ακόμη να το πούμε είναι ότι στο Καραϊσκάκη επέστρεψε , το θέαμα, τα γκολ, οι ευκαιρίες. Εμείς όμως επιβάλλεται να βλέπουμε και να δουλεύουμε πάνω στα λάθη που κάνουμε για να γινόμαστε καλύτεροι. Κάποια λάθη στο Ελληνικό Πρωτάθλημα μπορεί να μην τα πληρώνουμε αλλά στην Ευρώπη πληρώνονται και μάλιστα πανάκριβα. Όπως πχ το μαρκάρισμα του Ρέτσου με το σκορ στο 3-0, για μένα είναι πέναλτι εις βάρος μας που κακώς δεν δόθηκε. Και με τον Πανσερραϊκό πάλι από πέναλτι πήγαμε να «πληγωθούμε» άσχετα αν το χάσανε.

Δυστυχώς η διαιτησία στην Ελλάδα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Ούτε σε «εύκολα» ματς δεν αποφεύγουν τα εκατέρωθεν λάθη. Γιατί πχ ούτε ο Φορτούνης στο 32΄, ούτε ο Μασούρας αν δεν κάνω λάθος στο β΄ ημίχρονο ήταν οφσάϊντ που κακώς δόθηκαν. Και στο ματς με τις Σέρρες , έπρεπε να τον καλέσει το var , για να δώσει κόκκινη; Δεν το είδε στην κανονική διάρκεια του αγώνα; Και θέλω να δω στην συνέχεια του Πρωταθλήματος πόσα πέναλτι υπέρ μας θα δοθούν με την ανάλογη «ευκολία» σε χέρια όπως του Μαντί. Κοιτάμε όμως άμεσα μπροστά. Η Ευρώπη δεν περιμένει. Ούτε φυσικά έχουμε προκριθεί. Έχουμε μεν ένα προβάδισμα, αλλά οφείλουμε να πάμε στην Σερβία για την ρεβάνς σαν να χρειαζόμαστε την νίκη για να προκριθούμε. Να μην δώσουμε από την αρχή κανένα δικαίωμα ούτε καν να σκεφτούν ότι μπορούν να διεκδικήσουν κάτι από αυτό το παιχνίδι. Πρόκριση στους ομίλους του Γιουρόπα με νίκη είναι ο στόχος, για πολλούς λόγους. Παράλληλα με την αποψίλωση του ρόστερ και τις μεταγραφές που θα γίνουν. Θέλω να πιστεύω ότι το φίνις θα είναι εντυπωσιακό. Όχι τόσο από πλευράς ονομάτων αλλά κυρίως ουσίας.

Αν κρίνω από τις μεταγραφές των Πορόζο, Έζε και Ορτέγκα , που δεν τους ξέραμε αλλά βλέπω να τους «μαθαίνουμε» για τα καλά, του Πιερότιπου (όλα δείχνουν ότι θα ακολουθήσει) και είναι προϊόν σκάουτινγκ του Κορδόν, του Ρίτσαρντς, του Αλεξανδρόπουλου, του Μπρνιτς, όσο και των Τζολάκη, Ντόη, Ρέτσου,Αλγκασίμ,ο Ολυμπιακός γεμίζει από νιάτα και ταλέντο. Σε αντίθεση με τα όσα έλεγαν οι «πρόωρα αγανακτισμένοι» περί συνταξιούχων όταν αποκτήθηκαν οι Ιμπόρα και Κίνι( μας έχει χαλάσει που ήρθε, ε;) , λες και δεν χρειαζόταν να υπάρχουν και κάποιοι πιο έμπειροι στο ρόστερ , δίπλα στους Πασχαλάκη, Ροντινέϊ, Φρέϊρε, Σκάρπα, Μπιέλ, Μαντί, Φορτούνη, Μασούρα, Ελ Κααμπί. Έχουμε φτάσει στο σημείο να είναι «παραφωνία» ο Ελ Αραμπί κ αυτό κυρίως λόγω του μεγάλου συμβολαίου του, γιατί αν είχε μικρό δεν θα χάλαγε κανέναν να μείνει ως 3η λύση. Εν αναμονή λοιπόν των τελευταίων μεταγραφών, ενός βασικού αριστερού εξτρέμ και ενός σέντερ φορ και υπό προϋποθέσεις ενός χαφ και ενός στόπερ, ενώ ακούγεται έντονα και για 3ο τερματοφύλακα.

Ειλικρινά δεν ξέρω ποιοι τελικά και αν αποχωρήσουν, ( δεν αναφέρομαι στους παρκαρισμένους που πρέπει να φύγουν όλοι) αυτό που θέλω είναι όσοι από το βασικό ρόστερ παραμείνουν να έχουν το μυαλό τους αποκλειστικά και μόνο στον Ολυμπιακό. Με την ελπίδα, του χρόνου τέτοια εποχή να χρειαζόμαστε όχι απλά μονοψήφιο αριθμό μεταγραφών, αλλά ελάχιστες προσθήκες. Και όπως συνηθίζουμε να λέμε, όλα πάλι ξανά όπως τελειώνουν, έτσι θα αρχίσουν. Θρύλε γερά Πρωτάθλημα ξανά…