Ο καθένας επιλέγει να δει το ποτήρι όπως θέλει...

Κρίμα για την προσπάθεια. Κρίμα για τον κόσμο. Κρίμα για την δουλειά που γίνεται. Εντελώς «άδικο» το αποτέλεσμα, που όμως ήρθε μέσα από τα λάθη που πληρώσαμε στο 100%, απέναντι σε μια εχθρική διαιτησία για μια ακόμη φορά. Δύο φορές αντί να είμαστε μπροστά στο σκορ, με ευκαιρίες από εκείνες που λέμε ότι δεν χάνονται, βρεθήκαμε να το κυνηγάμε.

Είμαι στεναχωρημένος, αλλά όχι απογοητευμένος. Αρκεί να βλέπουμε τι ακριβώς φταίει και να δουλέψουμε ακόμη περισσότερο πάνω στο πρόβλημα, το οποίο αν δεν «λύνετε» άμεσα, να το «επιδιορθώσουμε» στο εγγύς μέλλον. Με μισή ευκαιρία από πλευράς Φράϊμπουργκ, καταφέραμε και δεχτήκαμε τρία γκολ. Τα λάθη δεν οφείλονταν στην αμυντική λειτουργία, αλλά ήταν ατομικά. Δεν πρέπει, όμως, να ειδικεύουμε τις ευθύνες ψάχνοντας εξιλαστήρια θύματα για δικαιολογίες. Το είχα πει πρόσφατα. Θα έρθουν και «κακές» βραδιές. Ο Ολυμπιακός ακόμη χτίζεται και έχει δρόμο μπροστά του για να γίνει «ομάδα», κυριολεκτικά, με όλη την σημασία της λέξεως.

Δεν είχαμε ποτέ την τύχη με το μέρος μας. Αν δεν στηρίξουμε εμείς την ομάδα και επικρατήσει η γκρίνια και η μουρμούρα, θα βγάλουμε τα μάτια μας μόνοι μας. ΔΕΝ είναι φέτος ο πρώτος στόχος η Ευρώπη. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι δεν θα παλέψουμε όλα τα παιχνίδια. Συνεχίζουμε και όπου μας βγει. Δείξαμε ότι έχουμε τις δυνατότητες να μαζέψουμε αλλού τους βαθμούς που χάσαμε. Θα μπουν και οι υπόλοιποι παίχτες στην εξίσωση. Κοιτάμε κάθε ματς είτε ελληνικό, είτε ευρωπαϊκό, ξεχωριστά. Θα έρθουν και τα «καλά» αποτελέσματα. Βλέπουμε ξανά μπαλίτσα, πίεση ψηλά, πάθος, προσπάθεια και θέληση για την νίκη. Δεν «παρατάμε» τα ματς και όλα αυτά τα βλέπει ο κόσμος. Εξ ου και το χειροκρότημα στο τέλος του αγώνα, παρά την στεναχώρια για το αποτέλεσμα.

Οφείλουμε να ανασυνταχθούμε άμεσα. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να κοιτάμε πίσω, παρά μόνο για να βλέπουμε τα λάθη μας και να τα διορθώνουμε. Έχει μέλλον η Ευρώπη, δεν χάθηκε τίποτε απολύτως για να συνεχίσουμε και πέρα από τους ομίλους. Όλοι, όμως, ξέρουμε, ότι τυχόν στραβοπάτημα με την Κηφισιά, με τις «συνθήκες» που διεξάγεται το ελληνικό πρωτάθλημα, θα κοστίσει. Και σε ψυχολογία και σε βαθμούς. Εδώ απαγορεύεται να πετάμε βαθμούς απέναντι σε «τέτοιες» ομάδες. Ο πρωταρχικός μας στόχος φέτος είναι να φτιάξουμε όσο το δυνατόν καλύτερη ομάδα και παράλληλα, να πάρουμε το πρωτάθλημα. Να δούμε τι μας λείπει, να ενισχυθούμε στην συνέχεια, για να γίνουμε στο μέλλον ακόμη καλύτεροι.

Είναι σιγουράκι και ήδη το φαινόμενο είναι σε εξέλιξη, ότι θα γίνει προσπάθεια απαξίωσης των πάντων εξαιτίας της ήττας. Όποιος θέλει, ακολουθεί αυτούς που «νοιάζονται» στα ΜΜΕ και στο διαδίκτυο, περισσότερο από εμάς τους οπαδούς για τον Ολυμπιακό, που επιλέγουμε τον δύσκολο δρόμο της στήριξης και όχι τον εύκολο του μηδενισμού κάθε προσπάθειας εν βρασμώ. Δεν είναι όλα μαύρα, ούτε γκρι. Υπάρχουν και πολλά θετικά. Ο καθένας επιλέγει να δει το ποτήρι όπως θέλει. Δικαίωμα του καθενός είναι να νοιώθει τα ανάλογα συναισθήματα. Εγώ έφυγα από το γήπεδο «γεμάτος», αλλά στεναχωρημένος. Δεν μιλιόμουν, με την καλή έννοια, σκασμένος, γιατί δεν αντικατόπτριζε το σκορ του αγώνα την εικόνα του γενικότερα. Λάθη γίνονταν, γίνονται και θα γίνονται. Η ουσία είναι να τα ελαχιστοποιούμε.

Τόσα χρόνια στα γήπεδα, έχω μάθει ότι μέσα από την στήριξη μόνο ωφελημένοι θα βγούμε στο τέλος. Στήριξη δεν σημαίνει κλείνω τα μάτια στα προβλήματα και κάνω ότι δεν τα βλέπω. Σημαίνει παλεύω μέχρι το τέλος μαζί τους. Αν υπάρχει μια περίπτωση να μην «καεί» ένας παίχτης, αυτός είναι ο δρόμος. Όλοι μαζί κερδίζουν και όλοι μαζί χάνουν. Στην τελική υπάρχουν επιλογές κι άλλες, υπάρχει προπονητής να τους στηρίζει, ακόμη και με το να κάτσουν στον πάγκο, όπως και να λέγονται για να «καθαρίσουν» το μυαλό τους, να ηρεμήσουν και να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις της πιο δύσκολης φανέλας της Ελλάδας.