Ο Ολυμπιακός δίνει ζωή! Καταλάβετέ το!

Είναι άλλη ιστορία να είσαι Ολυμπιακός. Αν δεν είσαι, δεν μπορείς να νιώσεις. Αν είσαι, καθημερινά νιώθεις όλο και μεγαλύτερη αγάπη για την ομάδα.

Μετά τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας στο ποδόσφαιρο, είχα γράψει πως δεν θα σταματήσουμε να υποστηρίζουμε τον Ολυμπιακό.

«Γίνεται και η ήττα στο μπάσκετ. Κακοί και εδώ. Παρόλα αυτά, φτάσαμε στο σουτ. Με ένα σουτ να διεκδικούμε το 1-0. Δεν ήρθε. Αν κρίνω από τα σχόλια κάποιων, τη… λογική τους, δεν πρέπει να κατέβουμε στους άλλους τελικούς. Να ακολουθήσουμε δηλαδή σύστημα Ιβάν Σαββίδη. Δεν μπορεί, δεν κατεβαίνει…», σημείωνα μεταξύ άλλων.

Ξέρετε τι μεσολάβησε από τότε; Νταμπλ στο πόλο ανδρών, πρωτάθλημα στο πόλο γυναικών και πρωτάθλημα στο μπάσκετ ανδρών. Ούτε μία, ούτε δύο, αλλά τέσσερις κούπες. Και απόψε, μπροστά μας είναι η πρόκληση με το ευρωπαϊκό! Περήφανοι και μόνο που διεκδικούμε αυτό το τρόπαιο! Καλή μας επιτυχία…

Από τη στήλη μου, τα κείμενά μου, τα λόγια μου στο ραδιόφωνο, προσπαθώ να περνάω μηνύματα. Μηνύματα ζωής, ανθρωπιάς, όπως μπορώ να βοηθώ. Και όπως ξέρω να κάνω καζούρα, έχω μάθει και να την αντέχω. Τώρα άλλοι που δεν καταλαβαίνουν, που δεν νιώθουν, δεν μπορώ να τους κάνω κάτι…

Χθες βράδυ, δεν σας κρύβω πως μπροστά από τον υπολογιστή μου δάκρυσα. Χάζευα τις φωτογραφίες από την Βουδαπέστη. Εκεί που θα ήθελα να είμαι, αλλά δεν γίνεται. Βλέπω πολλές γνωστές φάτσες. Πολλά παιδιά που τρελαίνονται για τον Ολυμπιακό.

Κάπου εκεί, ανάμεσά τους και ο Γιαννάρας. Ο Γιαννάρας που δεν αποχωρίζεται στιγμή το μπλουζάκι του REDKING που του πρόσφερα μια μέρα στο Καραϊσκάκη. Το έχει για γούρι του. Δεν του ζήτησα καν να το φορέσει, δεν ψάξαμε διαφήμιση μέσω του Γιαννάρα.

Ο Γιάννης είναι ένα παιδί για το οποίο έχω ξαναγράψει. Και θα ξαναγράψω, γιατί έκανε το πρώτο του ταξίδι στο εξωτερικό. Στάθηκε κυριολεκτικά στα πόδια του. Με πολλές θεραπείες, με πολλή υπομονή, με «μάχη». Αυτό το παιδί, σηκώνει κούπες με τους αθλητές του Θρύλου και γεμίζει ζωή. Του δίνει ζωή ο Ολυμπιακός. Του δίνει ζωή το να είναι κοντά στους πρωταγωνιστές. Το να τον βλέπουν και να του χαρίζουν χαμόγελο, να του λένε μια καλή κουβέντα. Δεν του έχει… γλιτώσει κανείς. Στο Ρέντη θέλετε; Στο ΣΕΦ; Στο κλειστό του Ρέντη; Παντού! Όλοι για τον Γιαννάρα. Μα πάνω από όλα ο Γιάννης για τον Ολυμπιακό!

Συγκινήθηκα γιατί εκεί δίπλα του, είδα τους γονείς του. Ψυχάρες. Τον πάνε παντού. Στο Αγρίνιο δεν τον πήγε ο μπαμπάς και έμεινε με… παράπονο ο τρελός ο Γιαννάρας! Δεν υπάρχουν λόγια σε τέτοιες στιγμές, τέτοιες εικόνες.

Θα σας το γράφω γιατί μπορεί να έχω τη… δύναμη του πληκτρολογίου. Καταλάβετε το. Ο Ολυμπιακός δίνει ζωή. Μας φτιάχνει, μας την ομορφαίνει. Ζήσαμε το τρίποντο του Σπανούλη. Ζήσαμε και το χθεσινοβραδυνό. Τι άλλο να περιμένεις; Νομίζεις ότι τα έχεις δει όλα. Πάντα θα γίνεται και ακόμη άλλο, για να νιώθεις ότι ο Ολυμπιακός δεν έχει πιάσει ταβάνι. Έχει πολύ δρόμο ακόμη μέχρι τα αστέρια, εκεί ψηλά. Θα ζήσουμε δεδομένα και άλλες μεγάλες στιγμές.

Ως τότε, όμως, να θυμάστε ότι τέτοιες στιγμές πρέπει να τις εκτιμάτε. Είτε τις ζει κάποιος από κοντά είτε όχι…

Και πάλι καλή επιτυχία γι’ απόψε.

Υ.Γ.: Ο Κοντονής δεν θα έπρεπε να βρεθεί απόψε στη Βουδαπέστη; Μεγάλη στιγμή είναι για τον ελληνικό αθλητισμό!

Υ.Γ.2: Πονάτε. Πολύ πονάτε…

Υ.Γ.3: Κάτι «ρουφιάνοι» που έπαιξαν με το όνομά μας, ξεβρακώνονται καθημερινά. Βλέπει ο κόσμος…

Υ.Γ.4: Ρητό της ημέρας: «Οι ηλίθιοι μένουν πίσω και οι τρελοί τρέχουν πολύ μπροστά».

Υ.Γ.5: Αν ναυαγήσει του Μοντανιέ στην ΑΕΚ, μάλλον ο… Γκιρτζίκης θα φταίει!

Υ.Γ.6: Ρε που φτάσαμε! Να βάζουν πλάτη για Μπέο και Θωμά, αυτοί που τους είχαν στο στόχαστρο. Τρελή πλάτη μάλιστα.

Υ.Γ.7: Στο Δημαρχείο Βόλου κάντε έναν έλεγχο στις εξερχόμενες κλήσεις. Θα εκπλαγείτε μαθαίνω…

Υ.Γ.8: Όποιος δεν έχει δει το βίντεο που ο Σπανούλης τραγουδάει, πολύ απλά δεν έχει δει τίποτα!

Υ.Γ.9: Περιμένω τα μηνύματά σας στο verveles@redking.gr

Υ.Γ.10: Εξαιρετική η κίνηση για τα διαρκείας. Στις ίδιες τιμές. Και εξαιρετικότατη και η κίνηση με Φορτούνη και Μπουχαλάκη.

Υ.Γ.11: Υγεία να έχουμε και προχωράμε…