Ξεσκαρτάρισμα, εγρήγορση και τήρηση της... υπόσχεσης!
Μόνο τυχαίο γεγονός δεν μπορεί να θεωρηθεί το κόψιμο των Καρσελά, Καπίνο, Μίλιτς και Ζντιέλαρ που έρχεται πριν την τελική ευθεία για τη διακοπή των εορτών.
Φαινόταν από... χιλιόμετρα ότι από τους παίκτες που στελεχώνεται αυτή τη στιγμή το ρόστερ των «ερυθρολεύκων» κάποιοι θα αποτελέσουν παρελθόν. Το θέμα είναι ότι εφόσον ήταν ήδη προαποφασισμένο γιατί να περιμένουμε τις γιορτές, με κρίσιμα ματς και «τελειωμένους» παίκτες;
Οι αποχωρήσεις των 4 αποτελούν τη δεδομένη στιγμή ένα πολύ καλό «ηλεκτροσόκ» για όλους. Και για αυτούς που νοιώθουν σίγουροι και για όσους είναι πιο επισφαλής σχετικά με την παραμονή τους και μετά τον Γενάρη. Άπαντες σε εγρήγορση, που είναι από τους πλέον απαραίτητους παράγοντες για να πάρει η ομάδα κεφάλι στη βαθμολογία. Άλλωστε, πρέπει το «τσίτωμα» αυτό να διοχετευτεί και στα ματς της ομάδας, καθώς δεν είναι δυνατόν να πρέπει να δέχεται πρώτη γκολ για να βγάλει αντίδραση.
Το δεύτερο πολύ σημαντικό που πράττει ο Ολυμπιακός με τη συγκεκριμένη κίνηση και αποδεικνύει ότι έχει αντανακλαστικά είναι ότι μπροστά στο καλό της ομάδας δεν «κολλάει» στο γεγονός ότι οι παίκτες που κόπηκαν αποτελούσαν μεγάλες επενδύσεις, αγωνιστικά και οικονομικά. Γιατί μην ξεχνάμε ότι ο Καπίνο ξεκίνησε τη σεζόν με την προοπτική να αποτελέσει τον βασικό γκολκίπερ (και για πολλά χρόνια ακόμα), ενώ για τον Καρσελά δόθηκαν 2,5 εκατομμύρια ευρώ στη Γρανάδα κι άλλο 1,5 εκατ. στη Φιορεντίνα για τον Μίλιτς. Στο ελληνικό πρωτάθλημα που η ΑΕΚ έκανε υπέρβαση (!!!) να δώσει 800 χιλιάρικα για τον Αραούχο, ποιος άλλος σύλλογος δεν θα έκανε πίσω για τους συγκεκριμένους οικονομικούς παράγοντες;
Πολύ σημαντικό, επίσης, είναι ότι με τον πλέον εμφατικό τρόπο οι προειδοποιήσεις ως προς την «αδιαφορία» δεν μένουν ανακόλουθες. Σε ανύποπτο χρόνο – ανύποπτο γιατί συνέβη πριν δύο μήνες, αρκετά πριν ζυγώσουμε στη μεταγραφική περίοδο – ο Σάββας Θεοδωρίδης είχε εκφράσει με πολύ συγκεκριμένο τρόπο αυτό που εξέπεμπε συνολικά ο Ολυμπιακός ως οργανισμός. «Όποιος παίζει για τον Ολυμπιακό και δεν ματώνει, υπάρχει περίπτωση να μας αδειάσει τη γωνιά ανά πάσα στιγμή», είχε πει τότε χαρακτηριστικά, σαν... υπόσχεση! Η μαχητικότητα στο χορτάρι αποτέλεσε πάντα χαρακτηριστικό που αντιπροσώπευε την ομάδα και είναι αδιανόητο να μην βλέπεις παίκτες να έχουν διάθεση να «δαγκώνουν», να βγάζουν ψυχή...
Από εκεί και πέρα, ο καθένας από τους παραπάνω παίκτες είχε το χρόνο να δείξει τι μπορεί και τι δεν μπορεί. Ο Καπίνο το... έκαψε το χαρτί του και όταν βλέπεις τη συνολική εικόνα – διάθεση – προσπάθεια του 34χρονου Προτό δεν γίνεται να απορείς...
Ο Καρσελά σε ομάδα χωρίς στόχους πρωταθλητισμού, μπορεί να βγάζει καλό μεροκάματο κάνοντας τον ζογκλέρ. Οι εποχές που ποδοσφαιριστές τέτοιου στιλ (και μεγέθους αντίστοιχου του Μαροκινού) μπορούσαν να «σταθούν» πέρασαν ανεπιστρεπτί.
Ο Μίλιτς δεν φάνηκε πουθενά, ούτε καν στο ελάχιστο, ώστε να πάρει ανάσες ο Κούτρης δεν μπόρεσε να βοηθήσει.
Στα μάτια κάποιων ίσως ο Ζντιέλαρ να μπορούσε να διεκδικήσει κάτι περισσότερο, αλλά έπρεπε να δείχνει πολύ πιο πολλά και είχε μπροστά του και τον Ρομαό. Τι έδειξε που να τον κάνει να ξεχωρίζει στο «6»; Όταν βλέπεις για παράδειγμα την πάσα μισό γκολ του Αφρικανού στον Ομάρ στο τελευταίο ματς καταλαβαίνεις γιατί ο Σέρβος, που δεν την «έχει» κι είναι κι αυτός 6άρι όπως ο Tογκολέζος, δεν θα μπορούσε να βρει χώρο.
Στο... παρασύνθημα, σημασία έχει ότι ο Ολυμπιακός έχει εντοπίσει τα προβλήματα που μπορεί να διορθώσει σε αυτό το σημείο της σεζόν και αρχίζει, ήδη σχεδόν ένα μήνα πριν ανοίξει το μεταγραφικό παράθυρο, να εφαρμόζει το πλάνο του για να βρεθούν οι λύσεις και τον Μάιο να κατακτήσει το 8ο σερί.
