Να χαιρόμαστε και λίγο αυτό που βλέπουμε, ε;

Δεν βγάζουμε τους εαυτούς μας απ’ έξω. Κι εμείς γκρινιάζουμε, όταν η ομάδα δεν κερδίζει. Είναι στη φύση των Ολυμπιακών! Και ο ίδιος ο Βαγγέλης Μαρινάκης, άλλωστε, χαλιέται όταν, έχοντας κάνει τόσο αγώνα (όχι μόνο φέτος, από την πρώτη μέρα) δεν βλέπει την ομάδα όπως της αρμόζει. Λογικό είναι. ΓΑΥΡΟΣ κι εκείνος και μάλιστα… φανατικός!

Καμιά φορά, βέβαια, εμείς είτε από την εξέδρα, είτε, δυστυχώς, από την ΤιΒι μας, τελευταία, το… παρατραβάμε. Οφείλουμε, εμείς που βλέπουμε την ομάδα απ’ έξω, να μην εστιάζουμε τόσο πολύ, σε αυτά που δεν μας αρέσουν. Γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν αρέσουν ούτε στον Πέδρο Μαρτίνς. Για αυτό να είμαστε βέβαιοι.

Αντί να εστιάζουμε στο ότι ο Ολυμπιακός «πέταξε» ένα ακόμη πρώτο ημίχρονο, όπως λέγεται, να εστιάζουμε στο ότι βρίσκει στα δεύτερα ημίχρονα τη δύναμη μεγάλης ομάδας, να παίρνει τα ματς.

Αντί να εστιάζουμε στα δοκάρια και τις χαμένες ευκαιρίες, να εστιάζουμε στο ότι Χασάν και Ελ Αραμπί είναι οι πρώτοι σκόρερ του πρωταθλήματος, με 4 και 5 γκολ αντίστοιχα.

Αντί να εστιάζουμε στο ότι ο Χολέμπας μάρκαρε αντικανονικά τον αντίπαλό του, μέσα στην περιοχή, ο Ολυμπιακός έχει κρατήσει τόσες και τόσες φορές φέτος, ήδη, το μηδέν στην άμυνά του. Μία νέα άμυνα, η οποία χτίζεται από την αρχή.

Αντί να εστιάζουμε στο αν ο Φορτούνης αξίζει ή όχι να είναι εκτός αποστολής, ας εστιάσουμε στο ότι προχθές, στο Ηράκλειο, μοίρασε την τέταρτη ασίστ του, ήδγ, στη φετινή σεζόν…

Υπάρχουν πάντα θετικά να δούμε. Όπως υπάρχουν και λάθη. Το θέμα είναι που επιλέγουμε να εστιάζουμε περισσότερο και που κάνουμε ανάγνωση και μελέτη, για να βελτιωθούμε. Το δεύτερο, άλλωστε, δεν είναι δουλειά δική μας, αλλά της ομάδας.