Ποιος να τον σταματήσει;
Χρειάζεται προσοχή. Χρειάζεται επαγρύπνηση. Χρειάζεται συγκέντρωση. «Τι μας λέει, ο τρελός;» θα λέτε ορισμένοι από εσάς, διαβάζοντας την αρχή του κειμένου… «Στο +14 και στο +15 είμαστε, τι να προσέξουμε;»… Εντάξει, δεν χάσαμε το μυαλό μας. Δεν… τρελαθήκαμε, ξαφνικά.
Αλλά στα χρόνια της «εξυγίανσης» είμαστε και καλό είναι να το θυμόμαστε αυτό. Για την ακρίβεια, να μην το ξεχνάμε ποτέ… Μόνο έτσι θα προοδεύσουμε. Μόνο έτσι προοδεύει αυτή η ομάδα, σταθερά, εδώ και 2-3 χρόνια… Ξέροντας καλά το περιβάλλον γύρω της και δουλεύοντας σταθερά, ανάλογα με τις εξελίξεις.
Αγωνιστικά, ωστόσο, ποιος μπορεί να σταματήσει, αυτή τη στιγμή, τον Ολυμπιακό; Ποιος μπορεί να σταθεί στον δρόμου του και να του πει «ώπα, εδώ… στάση. Θα πάρω εγώ το τρίποντο»… Κανείς. Επί τοις ουσίας, κανείς… Όταν η ομάδα είναι «ταγμένη» με αυτό τον τρόπο, στον σκοπό της, κανείς. Όταν είναι στο +14 και στο +15 και είναι τόσο σοβαρή, ώστε να πηγαίνει… αέρα στη Ριζούπολη και να παίρνει το τρίποντο και να φεύγει, κανείς…
Δεν είναι, φυσικά, μόνο το αποτέλεσμα. Είναι η εικόνα, την οποία βγάζει αυτή η ομάδα, στο γήπεδο, όταν παίζει. Ουσιώδης. Ξέρεις ότι και το κάτι παραπάνω να μην κάνει, θα κάνει αυτό που πρέπει. Και θα πάρει αυτό που θέλει. Και τέλος. Και αυτό λέει πολλά, πάρα πολλά, για μία ομάδα η οποία άλλαξε, δεν έκανε προετοιμασία και είχε, πάντα, να δίνει ματς, στο υψηλότερο επίπεδο, θέλοντας να διακριθεί και στην Ευρώπη…
Όσο ο Ολυμπιακός είναι έτσι, μην τον «φοβάστε». Μόνο ο κακός εαυτός του, μπορεί να σταθεί στον δρόμο του και να του ανακόψει την πορεία… Και ο Μαρτίνς δεν δείχνει να επιτρέπει κάτι τέτοιο, να συμβεί.
