Και όμως: «Θρύλε, γιατί σταμάτησες;»

Τελειώνει το ματς με τον ΠΑΟΚ. Έχεις νικήσει 2-1… σβηστά. Και πήγαινες για 6-1. Άντε 6-2, αφού και οι άλλοι είχαν ένα δοκάρι και πες ότι τους το… δίνουμε. Γιατί είμαστε γαλαντόμοι. Και μπαίνεις λίγο social media να χαζέψεις τα σχόλια και βλέπεις… παράπονο. Εντάξει, εντός εισαγωγικών παράπονο… Βλέπεις τους ΓΑΥΡΟΥΣ να… αντιδρούν, γιατί… ο Ολυμπιακός σταμάτησε στα 2! Τρομερό… Αλλά και καθόλου τυχαίο. Να γιατί ο Ολυμπιακός θα είναι ΠΑΝΤΑ ΜΕΓΑΛΟΣ. Και γιατί οι άλλοι θα είναι πάντα μικροί.

Γιατί εκεί που νομίζεις ότι έχεις πάει καλά, αν είσαι στον Ολυμπιακό, ή αν είσαι Ολυμπιακός, έχεις πάντα ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ να πας. Έχεις πάντα προς τα επάνω, να πας. Και πρέπει αυτό να το ξέρεις και με αυτό να πορεύεσαι. Δεν μπορείς να χαλαρώνεις. Προς Θεού, δεν λέμε ότι η ομάδα χθες… χαλάρωσε. Ούτε και σταμάτησε. Είναι λογική η κόπωση, μετά από ένα ματς στη Φρανκφούρτη, με μια ομάδα Μπουντεσλίγκα. Δεν είναι το ίδιο, με το να παίζεις Conference και να παίζεις απέναντι στην Κοπεγχάγη με αριθμητικό πλεονέκτημα…

Ο κόσμος του Ολυμπιακού δεν είναι και… δυσαρεστημένος. Είπαμε. Τη χάρηκε και με το παραπάνω τη νίκη, επί του ΠΑΟΚ. Δίκαιη και όπως έπρεπε. Αλλά κρατάει στην άκρη του μυαλού του, αυτό το «βάλτους 5» που λέμε. Ήθελε ο κόσμος ένα ξέσπασμα, επί του ΠΑΟΚ. Και για αυτό ο Ολυμπιακός είναι πάντα εκεί που είναι και οι άλλοι βλέπουν μόνο την πλάτη του…