Για να ‘ρθω πάλι να σε δω…
Η κλεψύδρα που μετράει το χρόνο που απομένει για το πρώτο επίσημο παιχνίδι της χρονιάς αδειάζει.
Το «Γ. Καραϊσκάκης» είναι έτοιμο να ανοίξει τις θύρες του για να υποδεχτεί τον κόσμο του Ολυμπιακού και ο ολοκαίνουργιος αγωνιστικός χώρος τους ποδοσφαιριστές του Βίκτορ Σάντσεθ.
Ο κόσμος είναι έτοιμος και μετράει αντίστροφα, με ανυπομονησία, τις ώρες μέχρι να πάρει ξανά τη θέση του στην κερκίδα και να σπρώξει την ομάδα στην πρώτη νικηφόρα επικράτηση της σεζόν.
Φέτος νωρίτερα από ότι έχουμε συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια. Βλέπετε η αδιαφορία των εγχώριων αντιπάλων του Ολυμπιακού για το ποδοσφαιρικό κομμάτι έχουν καταντήσει τις ομάδες τους σε φτωχό συγγενή εκτός συνόρων. Ό,τι κέρδισε το ελληνικό ποδόσφαιρο σε βαθμούς τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη, ήταν προσφορά του Ολυμπιακού. Αλλά δυστυχώς μόνος του ο Θρύλος δεν ήταν δυνατόν να διατηρήσει το προνόμιο της απευθείας παρουσίας στους ομίλους του Τσαμπιονς Λιγκ.
Κάποια στιγμή λοιπόν θα προέκυπτε αυτή η δοκιμασία των προκριματικών.
Μια δοκιμασία ωστόσο που έχει για αρκετό κόσμο και ορισμένα… θετικά στοιχεία.
Και ποια είναι αυτά; Μα ότι η προσμονή για να δούμε Ολυμπιακό φέτος είναι μικρότερη. Η προσμονή για να στηρίξουμε την ομάδα σε κρίσιμο ματς δεν οριοθετείται για τα μέσα Σεπτέμβρη, όταν ξεκινάει η φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ.
Πολύ νωρίτερα λοιπόν φέτος και είμαστε σίγουροι ότι αρκετός κόσμος καταλαβαίνει απόλυτα τι εννοούμε. Ο κόσμος που στηρίζει και που είναι παντού και πάντα παρών. Που ξέρει γιατί πάει στο γήπεδο. Που ξέρει και αγαπάει ανυστερόβουλα.
Για αυτό γουστάρω και περιμένω την Τετάρτη το βράδυ…
Για να ‘ρθω πάλι να σε δω…












