Θρύλος μέχρι να σβήσει ο ήλιος!
Την ύστατη προσπάθεια για να «σώσει» την χρονιά κάνει ο Ολυμπιακός. Έστω και αν αυτό δεν συμβαδίζει με την ποδοσφαιρική λογική, με την μεταγραφική ενίσχυση τόσων παιχτών. Ήδη έχουν γίνει τέσσερις και αναμένονται επιπλέον ακόμη τρεις έως και έξη! Λογικό να αποχωρούν η να πηγαίνουν στον «πάγο» όσοι δεν είχαν την διάθεση η δεν μπόρεσαν να προσφέρουν, αγωνία για το αν και κατά πόσο θα προσαρμοστούν γρήγορα όλοι όσοι έρθουν . Γιατί και αυτοί που δεν θα είναι από δω και μπρος μαζί μας με τις ίδιες προσδοκίες ήρθαν , ότι θα ήταν αυτοί που είχαμε ανάγκη.
Η αλήθεια είναι ότι παίχτες με τα αγωνιστικά «χαρακτηριστικά» των Όρτα, Τσικίνιο , Μαρτίνς και Ναβάρο δεν είχαμε. Και τα στόπερ που ακούγονται ( Κάρμο, Ερνάντεζ) θεωρητικά πάντα γιατί όλοι μέσα στο γήπεδο κρίνονται , ελπίζουμε αν έρθουν ότι θα μπορέσουν να «γιατρέψουν» την χρόνια πληγή στα στόπερ. Οριακά «προλαβαίνουμε» να σώσουμε την παρτίδα. Το ματς με τον Άρη αποκτά πλέον χαρακτήρα τελικού. Με διπλό δηλώνεις παρόν. Δεν υπάρχει άλλο αποτέλεσμα. Και η νίκη πρέπει να έρθει με τους υπάρχοντες. Είναι αν όχι η τελευταία , από τις τελευταίες μας ζαριές, για να πάρουμε μια μικρή πίστωση χρόνου μέχρι να μπουν οι νεοαποκτηθέντες, με τους περισσότερους να είναι «παιδιά» του Καρβαλιάλ, με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται από πλευράς προσαρμογής. Κάθε νίκη είναι βάλσαμο. Και στην τελική ας φτιαχτεί ένας κορμός για την νέα σεζόν. Όσον αφορά δε τους δανεικούς ( πλην του Κάρμο που έχει απλησίαστη ρήτρα) να δούμε ποιοι αξίζουν να δοθεί η οψιόν αγοράς και ποιοι όχι.
Να μην ξεχνάμε ότι για όλους πέρα από το Πρωτάθλημα υπάρχει και το κίνητρο της Ευρώπης. Δεν είναι φόβητρο η Φερεντσβάρος αρκεί να αλλάξει η εικόνα μας και να λειτουργήσει μέσα στο γήπεδο ο Ολυμπιακός ως «ομάδα» και όχι ως συνονθύλευμα. Γιατί μέχρι στιγμής έτσι όπως παίζουμε όση προσπάθεια και να βλέπουμε δεν αρκεί και δεν αρέσει σε κανέναν. Εξ ου και οι πολλές αλλαγές την μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου. Αυτό το φαινόμενο όμως πρέπει να εξαλειφθεί. Δεν γίνεται κάθε σεζόν να αλλάζουμε τα 2/3 του ρόστερ. Δεν υπάρχει ομοιογένεια , δεν υπάρχουν «αποδυτήρια», όλοι νοιώθουν περαστικοί, δεν υπάρχει το δέσιμο με τους οπαδούς ώστε να πορευτούμε όλοι μαζί για την εκπλήρωση των στόχων. Είναι επιτακτική η ανάγκη να προχωράμε στην Ευρώπη, είναι άκρως απαραίτητο να συμμετέχουμε κάθε χρόνο σε Ευρωπαϊκούς ομίλους, και το dna της ερυθρόλευκης , μας επιβάλλει να πολεμάμε για το Πρωτάθλημα μέχρι τέλους. Δεν είναι απαγορευτικό το -6 για τον κανονικό Ολυμπιακό. Πόσο μάλλον όταν με τα τόσα λάθη μας, με τα τόσα στησίματα, οι «άλλοι» μας νοιώθουν ακόμη. Το θέμα είναι θα τον δούμε; Θα διορθωθούν τα κακώς κείμενα η θα διορθώσουμε τα λάθη με νέα; Για να μην καούν και τα χλωρά δίπλα στα ξερά ο μόνος δρόμος είναι η στήριξη. Συμφωνούμε η διαφωνούμε, χωρίς στήριξη δεν θα μάθουμε ποτέ αν θα μπορέσουμε να βελτιώσουμε την εικόνα μας.
Ο Ολυμπιακός τώρα στα δύσκολα χρειάζεται οπαδούς , όχι «εισαγγελείς». Έχει ανάγκη το «δόρυ και την ασπίδα» της ομάδας. Με γκρίνια, μουρμούρα και εσωστρέφεια δεν πήγε καλύτερα κανείς. Εκ του αποτελέσματος όλοι βλέπουμε τα πράματα πιο καθαρά. Επειδή κάποιοι επιλέγουν να μην μιλάνε κατά την διάρκεια της σεζόν δεν σημαίνει ότι δεν «βλέπουν» τα λάθη. Το θέμα είναι να ασκείται καλοπροαίρετη κριτική για να διορθώνονται όταν μπορούμε. Οι «εχθροί» πάντα ήταν και θα είναι απέναντι.
