Τον Βεζένκοφ στα κόκκινα δεν θα τον ξαναδείτε ποτέ...

Έβανς, έστω και αν αργήσει να μπει στην ομάδα, Ντόρσεϊ, Βιλντόζα, Βεζένκοφ και... ευχή όλων μας να είναι ο Φουρνιέ η επόμενη κίνηση ή ανάλογου επιπέδου παίχτης απο τον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ, για ένα ονειρικό ρόστερ, πλήρες απο κάθε άποψη, σε κάθε θέση, όχι μόνο για την Ευρωλίγκα, αλλά και για το ελληνικό πρωτάθλημα.

Η επιστροφή του Βεζένκοφ ήρθε για να αποδείξει πως ακόμη στον κόσμο μας, υπάρχει το συναίσθημα, υπάρχουν αξίες, υπάρχει η μπέσα και δεν ισοπεδώνονται όλα στον βωμό του χρήματος. Σε μια κοινωνία που υπάρχουν “Κωστάκηδες”, υπάρχει και η ελπίδα που λέγεται “Σάσα”. Που επιλέγει να γουστάρει να βρίσκεται στο λιμάνι της καρδιάς του, απο το να κάθεται άϋπνος να μετράει τα επιπλέον χαρτονομίσματα που του προσφέρουν άνθρωποι, που νομίζουν ότι είναι το κέντρο της γης, επειδή διαθέτουν περιουσία που την βρήκαν. Το χρήμα δεν είναι το παν, ούτε φέρνει την ευτυχία, αν δεν ξέρεις να φέρεσαι, αν είσαι αλαζόνας, αν δεν ξέρεις να το διαχειριστείς.

Ως οπαδοί του μεγαλύτερου πολυαθλητικού συλλόγου, αισθανόμαστε υπερήφανοι, για μια ακόμη φορά. Τόσο για τους Προέδρους μας, όσο και για τους αθλητές μας. Που “απαντάνε” μόνο μέσα στα γήπεδα, προσπαθώντας να γίνουμε ακόμη καλύτεροι απο τα προηγούμενα χρόνια.

Αγωνιστικά, ο Ολυμπιακός ανέβηκε επίπεδο. Φέρνει τους παίχτες που θα του προσδώσουν αυτό που του έλειπε τα προηγούμενα χρόνια για να “πιει νερό”. Για να κερδίζει και τις ατυχίες και τους Ντιφαλάδες και τους παίχτες που θα πάρουν το κρίσιμο σουτ.

Ο Ολυμπιακός ποτέ δεν υπήρξε φωτοβολίδα στην Ευρωλίγκα. Δεν τον παράτησαν ποτέ οι Πρόεδροι του. Δεν έψαχναν ποτέ αγοραστή για την ομάδα της καρδιάς τους. Δεν προσπάθησαν ποτέ να ελέγξουν την διαιτησία για ένα εφήμερο τρόπαιο. Δεν έγλειφαν εκεί που έφτυναν για να τους χαριστεί γήπεδο, πάρκινγκ και όλα τα υπόλοιπα. Αλλά όπως όλα δείχνουν, το σύστημα για να τρέφεται τους “άλλους” θέλει. Μετά απο μια χρονιά που χάθηκαν οι κυριότεροι τίτλοι (α ρε Φαλ), έκαναν οι Αγγελόπουλοι αυτό που περιμέναμε όλοι. Όχι να γλείψουν τον Μποντιρόμπα, όχι να πιέσουν τον Λιόλιο, όχι να απειλούν Θεούς και δαίμονες όταν δεν τους γίνεται ένα χατήρι όπως “άλλοι”, αλλά έβαλαν όπως κάθε χρόνο άλλωστε το χέρι στην τσέπη. Απλά το έβαλαν πιο βαθιά φέτος.

Με αγωνία περιμένουμε την ολοκλήρωση του ρόστερ, χωρίς να αποτελεί αυτό το εφαλτήριο για να εξαφανίσουμε τα διαρκείας. Για να είναι και φέτος το ΣΕΦ κατάμεστο σε όλα τα παιχνίδια. Απλά ανυπομονούμε να δούμε την ομάδα και πάλι στο παρκέ. Γιατί ξέρουμε τι θα δούμε. Το μόνο που ζητάμε είναι να μας έχει ο Θεός όλους υγιείς, για να απολαύσουμε μέχρι το μεδούλι το μπάσκετ του σκακιστή. 

Υ.Γ.1: Βρες πρώτα αγοραστή για την ομάδα σου.

Υ.Γ.2: Παναθηναϊκό Β' με μας οπαδούς; Ρε, πας καλά;

Υ.Γ.3: Γ@μ@ τον Παναθηναϊκό και την Θύρα 13. Ρε, ποιος το είπε; Ποιος το είπε;

Υ.Γ.4: Χα χα χα χα χα χα χα χα χα...

Υ.Γ.5: Δεν είμαι στα καλά μου...

Υ.Γ.6: Έχασα τα μυαλά μου...