Είμαστε Ολυμπιακός και κοιτάμε μόνο μπροστά!
Τίποτε και κανείς δεν μπορεί να μου χαλάσει την διάθεση για αυτή την ομάδα. Ο αντικειμενικός στόχος, η κατάκτηση δηλαδή του νταμπλ, είναι προ των πυλών. Η Ευρώπη είναι ένα ξεχωριστό κομμάτι και η συμμετοχή μας στους «16» του Γιουρόπα είναι ήδη επιτυχία. Όποιος θεωρεί δε, ότι δεν έχουμε ελπίδες πρόκρισης, δεν έχουμε να συζητάμε περαιτέρω. Μπορεί να δυσκόλεψε, αλλά στο καμίνι του Καραϊσκάκης όλα μπορούν να συμβούν. Για την ομαδάρα του Μεντιλίμπαρ μιλάμε, άλλωστε. Χαρά μας θα είναι να μας υποτιμήσουν, χαρά μας θα είναι να θεωρήσουν ότι έχουν ήδη προκριθεί. Πέρυσι, τέτοια εποχή, ήταν η Μακάμπι που το έκανε. Και μάλιστα, ήταν πιο δύσκολη η αποστολή μας, καθώς η ήττα στην έδρα μας φάνταζε αδύνατον να ανατραπεί. Ναι, δεν είναι κάθε μέρα του... Άη Γιαννιού, αλλά αυτή η ομάδα μας έχει δείξει ότι μπορεί να καταφέρει τα πάντα!
Θα έχει κατηφόρα στον Πειραιά. Δεν έπαιξε άσχημα ο Ολυμπιακός στην Νορβηγία. Τα λάθη στην άμυνα τον πρόδωσαν και το γεγονός, ότι δεν εκμεταλλεύτηκε τις ευκαιρίες που δημιούργησε και δεν ήταν και λίγες. Ίσως δεν διαχειρίστηκε και σωστά την εξέλιξη του παιχνιδιού, ανάλογα με τις ιδιαίτερες συνθήκες που συνάντησε ,(αγωνιστικός χώρος κυρίως). Κάποια ματς, ίσως πρέπει να τα «κλέβεις», παίζοντας πιο έξυπνα από καλά. Λίγη σημασία, όμως, έχει να μιλάμε εκ των υστέρων.
Είμαστε Ολυμπιακός και κοιτάμε μόνο μπροστά. Για αρχή, είναι το ματς με τον ΟΦΗ, που θα διεξαχθεί σε κλίμα γιορταστικό, λόγω της συμπλήρωσης 100 χρόνων από την ίδρυση μας. Κανείς δεν πρέπει να παρασυρθεί από αυτό. Δεν έχει τελειώσει κανένα πρωτάθλημα. Απλά προβάδισμα τίτλου έχουμε πάρει. Νίκη, για να τελειώσουμε τη δουλειά και να αυξάνουμε συνεχώς την διαφορά από τους «άλλους». Με την Ευρώπη, θα ασχοληθούμε ξανά μετά το ματς του πρωταθλήματος.
Μην ασχολείστε με τους στερημένους πικρόχολους. Να μας πουν τι και ποιοι; Αυτοί που περίμεναν 26 ματς να πάρουν μια «χαρά»; Που βλέπουν ένα ακόμη πρωτάθλημα να καταλήγει στο λιμάνι; Που στην Ευρώπη είναι άφαντοι εδώ και χρόνια; Υπάρχει έστω ένας οπαδός μας που να ασχολείται σοβαρά με δαύτους; Που ψάχνουν αποκούμπια σε Μπόντο Γκλιμτ, μπάσκετ και χάντμπολ; Που τους έχουμε καταντήσει όλους μονοαθλητικούς; Από ρεπόρτερ και οπαδούς μέχρι τις διοικήσεις τους;
Στεναχώρια, είναι λογικό να υπάρχει από μεριάς μας, γιατί ο ίδιος ο Ολυμπιακός μας έχει «καλομάθει». Απογοήτευση να νοιώσουμε γιατί; Βλέπει κανείς ότι δεν υπάρχει μέλλον ας πούμε; Ότι πρέπει, όπως όλοι οι άλλοι, να γκρεμίσουμε το οικοδόμημα και να χτίσουμε από την αρχή; Η δεν υπάρχει εμπιστοσύνη ότι Μαρινάκης και Μεντιλίμπαρ θα διορθώσουν τα ελάχιστα κακώς κείμενα; Δεν θα ψάξω να στηριχτώ στις υπαρκτές δικαιολογίες της απώλειας σημαντικών παιχτών στο ματς με τους Νορβηγούς. Γιατί είμαστε ομάδα με όλη την σημασία της λέξεως. Ούτε θα μπω στο τρυπάκι της αμφισβήτησης για κανέναν. Και εγώ περίμενα, κυρίως από τους Βέλντε, Ζέλσον και Γιάρεμτσουκ, όχι μόνο από αυτό το ματς, αλλά από την αρχή της σεζόν, να προσφέρουν πολύ περισσότερα, αλλά επιλέγω να τους στηρίζω, μπας και μου δώσουν έστω λίγο παραπάνω από αυτά που βλέπω. Δεν θα κερδίσω απολύτως τίποτα σαν ομάδα, αν τους σέρνω τα εξ αμάξης όπως κάνουν κάποιοι. Εξάλλου, υπάρχει προπονητής, τον οποίον εμπιστεύομαι. Δεν παίρνουν την φανέλα και παίζουν μόνοι τους. Και με αυτούς έχουμε καταφέρει ότι έχουμε καταφέρει μέχρι σήμερα. Η ιστορία γράφεται πάντα με τους παρόντες.
Ο καθένας μπορεί να έχει όποια άλλη άποψη γουστάρει. Σεβαστή από τη στιγμή που είναι καλοπροαίρετη. Πόσο μάλλον όταν όλοι θέλουμε το καλό του Ολυμπιακού, από όποια πλευρά και να βλέπουμε τα πράματα. Συνέχισε Θρύλε μου, να περπατάς τον δρόμο της δόξας, έχοντας πάντα στο πλευρό σου αυτόν τον απίστευτο κόσμο.
