Ο Ρέτσος έφυγε κλαίγοντας για την Λεβερκούζεν... Ο Φουστέρ στην φιέστα του πρωταθλήματος δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ήρθε η στιγμή να αφήσει τον Ολυμπιακό του... Ο Προτό πλήρωσε και από την τσέπη του για να έρθει... Ο τεράστιος Ζιοβάννι έκλαιγε την μέρα που αποχωριζόταν τον Ολυμπιακό... Ο Μιραλάς δείχνει κάθε στιγμή ότι θέλει να επιστρέψει... Οι Καρεμπέ, Κοβάσεβιτς, Ιμπαγάσα, Μοντέστο είναι ακόμη ανάμεσα μας...

Οι Μιλιβόγιεβιτς, Ρομπέρτο χαίρονται με τις επιτυχίες του Ολυμπιακού στην Ευρώπη... Βαλβέρδε, Ζαρντίμ, Σίλβα, Μίτσελ αναφέρονται συνεχώς στο πέρασμα τους από το λιμάνι... Τσόρι και Καμπιάσο ψάχνουν εισιτήρια για το Τσάμπιονς Λιγκ... Ο Μανωλάς όποτε του δίνεται η ευκαιρία και βρίσκεται Ελλάδα είναι παρών σε Καραϊσκάκη και ΣΕΦ!!!!!! Και πόσοι άλλοι που έχουν περάσει από αυτό τον σύλλογο δεν αισθάνονται τα ίδια συναισθήματα...;;;; Και ας έχουν περάσει από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές ομάδες... και ας έχουν παίξει στα καλύτερα πρωταθλήματα... Τι να μας πουν μωρέ ΟΛΟΙ οι άλλοι για την ζωή τους;;;;

Να συγκριθούμε με ποιους;;;; Τα συναισθήματα που αναβλύζει αυτή η φανέλα δεν υπάρχουν πουθενά σε όλη την υφήλιο... Το δέσιμο παιχτών, οπαδών και συλλόγου δεν έχουν εφευρεθεί ακόμη τα λόγια για να το περιγράψουν... Μόνο όλοι εμείς που το ζούμε ξέρουμε πως είναι... Μια αρρώστια που κανείς δεν ψάχνει το φάρμακο για να γίνει καλά... Η χαρά του να αγωνίζεσαι για τον δαφνοστεφανωμένο... Η θέληση για την νίκη... Η αγωνία να βρεθείς στο γήπεδο... Ένα κουβάρι από συναισθήματα ανεξαρτήτως αποτελέσματος... Το δάκρυ της ανείπωτης χαράς και της περιστασιακής λύπης... Το πάθος να ξανασηκωθούμε, όταν πέφτουμε... Ο τρόμος στα μάτια των αντιπάλων όταν μας αντιμετωπίζουν... Η κουλτούρα και η ιδεολογία της κερκίδας... Η μοναδικότητα να παλεύεις μόνος ενάντια σε όλους... Η σπίθα στα μάτια όταν αδικούμαστε... Η έκρηξη χαράς στο γκολ... Η θέση του Ολυμπιακού στην ζωή μας... Η ευτυχία να μεταλαμπαδεύσουμε όσα ζήσαμε, όσα νοιώσαμε στις επόμενες γενιές και τα παιδιά μας... Αυτός είναι ο Ολυμπιακός μας…. Ανήκει σε όλους καις τον καθένα μας ξεχωριστά...

Ευχαριστώ και τον Θεό που μ έκανε Ολυμπιακό...

Τόσο απλά...