Την Πέμπτη το βράδυ παίζουμε και εμείς μπάλα.... Τα εισιτήρια κοντεύουν να εξαντληθούν, αλλά αυτό δεν μου λέει τίποτα... Όσοι είναι οι τυχεροί σε όλο το γήπεδο που θα βρεθούν ΟΡΘΙΟΙ επί 90 λεπτά στο ναό, έχουν την υποχρέωση να αφήσουν τη φωνή τους και τα λαρύγγια τους στα σκαλοπάτια... Να γυρίσουν σπίτια τους και να μην ακούνε ούτε οι ίδιοι τη φωνή τους... Θεωρώ πως όλοι όσοι βρήκαν εισιτήριο, πιστεύουν στην πρόκριση... Επειδή λοιπόν το ματς διαρκεί 90 λεπτά, επειδή θα είναι δύσκολο λόγω του «πονηρού» 1-0 στο Βέλγιο, επειδή ούτε το 2-0 μας εξασφαλίζει μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο, αν δεν σφυρίξει ο διαιτητής τη λήξη του αγώνα, επί 90 λεπτά πάμε για να στηρίξουμε την ομάδα και τις επιλογές του Σίλβα... ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΡΟΚΡΙΣΗ!!! Καμιά γκρίνια, καμιά μουρμούρα σε κανένα σημείο του αγώνα... Ιδιαίτερα αν βρεθούμε πίσω στο σκορ ή βάλουν γκολ οι Βέλγοι σε κάποιο σημείο του αγώνα... Όλα θα παιχτούν μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο... Το ότι είμαστε καλύτερη ομάδα δεν φτάνει μόνο να το ξέρουμε εμείς και οι παίχτες μας... Οφείλουμε να το δείξουμε και στο γήπεδο, όχι μόνο στα λόγια... Ο Ολυμπιακός έχει την ευλογία να έχει στο ρόστερ πολλούς παίχτες αξίας...

ΜΟΝΟ 11 όμως θα αγωνιστούν και άλλοι τρεις ως αλλαγή... Εμείς όλοι θεωρητικά μιλάμε πάντα... Ο Σίλβα είναι εκείνος που τους προπονεί καθημερινά στο Ρέντη, ξέρει σε τι κατάσταση είναι ο καθένας, σίγουρα υπάρχουν σε κάποιες θέσεις ισάξιοι παίχτες, αλλά είναι ο προπονητής, που έχει την ευθύνη να επιλέξει την τακτική που θα ακολουθήσει και τους παίχτες που θα την εφαρμόσουν... Οι τραυματίες Πάρντο και Σιόβας (μάλλον) είναι μεγάλες απώλειες... Αλλά έτσι είναι ο αθλητισμός... Οφείλουμε να προχωρήσουμε με αυτούς που έχουμε... Ο Σίλβα έχει την πολυτέλεια, αλλά ταυτόχρονα και το δύσκολο έργο να διαλέξει για τρεις θέσεις στα χαφ ανάμεσα από έξι παίχτες!!! ΜΙΛΙΒΟΓΙΕΒΙΤΣ-ΚΑΜΠΙΑΣΟ-ΖΝΤΙΕΛΑΡ-ΚΑΣΑΜΙ-ΤΣΟΡΙ και ΦΟΡΤΟΥΝΗΣ... Ενώ τα άλλα διλλήματα είναι... ποιος θα είναι ο παρτενέρ του ΜΠΟΤΙΑ... και ποιος θα αγωνιστεί στη δεξιά πτέρυγα... ΑΥΤΑ όμως είναι θέματα του προπονητή...

Η δική μας δουλειά είναι στο πως θα κάνουμε επί 90 λεπτά τη ζωή των αντίπαλων ποδοσφαιριστών κόλαση, για να χάσουν την αυτοσυγκέντρωση τους... με φωνή, παλμό, τρέλα και τραγούδι για την ερυθρόλευκη ριγωτή με τον δαφνοστεφανωμένο... Δεν μας νοιάζει τι όνομα θα γράφει στο πίσω μέρος της φανέλας... Δεν έχουμε εμπιστοσύνη στον προπονητή μας;;; Δεν έχουμε μείνει ικανοποιημένοι από την μέχρι τώρα δουλειά του;;; Εμείς δεν είμαστε εκείνοι που φωνάζουμε ρυθμικά το όνομα του;;; Σίγουρα έχει κάνει και λάθη κατά τη διάρκεια της πορείας του στον πάγκο μας... Λάθη δεν κάνει όμως, μόνο όποιος δεν δουλεύει... Με τη λήξη του αγώνα, μετά από αρνητικό αποτέλεσμα, καλύτερος είναι πάντα αυτός που δεν έπαιξε... Εγώ αυτό που βλέπω είναι η θέληση όλων να περάσουν στους «16» του ΟΥΕΦΑ... ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ... Για να συνεχίσουμε να ζούμε μαγικές ευρωπαϊκές βραδιές από την ομάδα που μας έχει πάρει το μυαλό...

Υ.Γ. Το μπράβο είναι λίγο για τα παιδιά της ομάδας βόλεϊ που έφεραν το τρόπαιο του Λιγκ Καπ στον Πειραιά, με μια επική ανατροπή απέναντι στον ΠΑΟΚ... Ξεκινήστε το μέτρημα αλλόθρησκοι... Μόλις άρχισε... Μετά το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ από τη γυναικεία ομάδα πόλο, ήρθε το Λιγκ Καπ στην Σύρο και την Κυριακή έρχεται το 43ο πρωτάθλημα στο ποδόσφαιρο... Όρεξη να έχετε και φέτος... Πελάαααααατες μας!!!