Θα πρέπει να νοιώθουν πολύ υπερήφανοι όλοι αυτοί που με τους νόμους τους, έχουν καταστρέψει την μαγεία του ποδοσφαίρου… Όλοι αυτοί που χρόνια τώρα δεν θέλουν οπαδούς στο γήπεδο αλλά πελάτες…. Όλοι αυτοί που χαλάσανε τις Κυριακές μας και στερούν από τις επόμενες γενιές τη μαγεία να ζήσουν από κοντά την ατμόσφαιρα ενός ντέρμπι…. Τι να πρωτοθυμηθώ;;; Τις ατελείωτες ουρές, τις ώρες που περιμέναμε έξω από τους συνδέσμους και την αγωνία για την ανεύρεση εισιτηρίου για την Λεωφόρο, με σειρά προτεραιότητας ;;; Τα απίστευτα μαζέματα στο Μοναστηράκι από το πρωί της Κυριακής;;;

Τα τραίνα που ερχόντουσαν από Πειραιά και κατέβαζαν κατά εκατοντάδες τους οπαδούς μας;;; Τις ιαχές και τα ερυθρόλευκα κασκόλ που έντυναν τους πρόποδες της Ακρόπολης;;; Το γενικό ξεσηκωμό όταν δινόταν το σύνθημα για να ξεκινήσουμε με τα πόδια την πορεία για το γήπεδο τους;;; Την Ερμού ή την Αθηνάς (ανάλογα με το «δρομολόγιο»)… να κλείνουν από χιλιάδες οπαδούς μας ;;; Τα καπνογόνα που έκαναν την ατμόσφαιρα ακόμη πιο εντυπωσιακή;;; Το Σύνταγμα ή την Ομόνοια στα ερυθρόλευκα;;;

Να ανεβαίνουμε τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας χωρίς συνοδείες και αηδίες και όσο πλησιάζαμε στη Λεωφόρο, τα τραγούδια και οι ιαχές να μπαίνουν σε κάθε σπίτι ;;; Η μήπως να θυμηθώ τη χρονιά που σκάσαμε δύο πορείες ;;; η δεύτερη από… Λυκαβηττό στην πίσω πλευρά της 13;;; Το 3-2 στο κύπελλο που είχαμε μείνει χωρίς εισιτήριο εκατοντάδες από εμάς έξω από το γήπεδο και πανηγυρίζαμε τα γκολ μας έξω από την 13;;; Που είχαμε ανέβει στην οικοδομή τότε της ΓΑΔΑ και βλέπαμε από εκεί το παιχνίδι;;;

Χρόνια αξέχαστα... Αισθάνομαι τυχερός που τα έζησα, αλλά ταυτόχρονα λυπάμαι κιόλας για όλα αυτά τα νέα παιδιά που τους απαγορεύεται να ζήσουν ανάλογες στιγμές… Που τα θέλουν καθηλωμένα στις τηλεοράσεις για να δουν τα παιχνίδια που περίμενε επί σειρά ετών όλη η Ελλάδα (όποιος ήταν τυχερός) να τα δει από κοντά…. Υποτίθεται πως όσο περνάνε τα χρόνια ο κόσμος προοδεύει…. Εδώ ισχύει το αντίθετο…. Έχουν μετατρέψει οι άσχετοι παράγοντες και πολιτικοί, τα γήπεδα σε ρωμαϊκές αρένες και βάζουν τις φιλοξενούμενες ομάδες να νοιώθουν σαν τους χριστιανούς προτού τους φάνε τα λιοντάρια με τις εξέδρες γεμάτες από οπαδούς μόνο των γηπεδούχων…. Να βάζει γκολ η φιλοξενούμενη ομάδα και να μην ακούγεται κιχ… Μόνο τα μπινελίκια από τους οπαδούς των γηπεδούχων και οι πνιχτές κραυγές 11 ανθρώπων…

Αυτό είναι το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα εν έτει 2015…. Να μην μπορεί να μετακινηθεί ελεύθερα στη χώρα του, ο κάθε οπαδός…. Μόνο να παίρνουν τα χρήματα από τη φορολόγηση των εισιτηρίων ξέρουν…. Γιατί δεν γεμίζουν τα γήπεδα κύριοι, που παλιότερα λέγατε πως ευθύνεται η βία που διώχνει τον κόσμο ;;; Τώρα που δεν υπάρχει ο κίνδυνος όπως τον λέγατε, της αντιπαλότητας στις κερκίδες , γιατί τα γήπεδα αδειάζουν;;;

Δεν  ντρέπεστε λίγο;;; Που μου στερείται την δυνατότητα να καμαρώνω την Ολυμπιακάρα μου να κερδίζει μέσα στην έδρα του αντιπάλου;;; Να τραγουδάω τον ύμνο του μέσα στην Λεωφόρο;;; Να ζω για την Κυριακή;;; Την κάθε Κυριακή και όχι αυτή που εσείς θέλετε να πηγαίνω στο γήπεδο… Όσα νοιώσαμε εκείνο το βράδυ στο 1-4 της Λεωφόρου δεν θα το ξεριζώσετε ποτέ από την σκέψη μας… Όσα έχουμε βιώσει επί δεκαετίες θα φροντίζουμε να το περνάμε στις επόμενες γενιές… Μέχρι να έρθει η μέρα που θα τις ξαναζήσουμε… Γιατί θα τις ξαναζήσουμε…