ΑΛΕΚΟΣ ΑΔΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ

Πώς γίνεται το «πράσινο» να γίνεται «κόκκινο» σε λίγες μόνο ώρες και τι «άλλαξε» στο μεσοδιάστημα, μόνο αυτοί το ξέρουν. Η χαρά μετατράπηκε σε οργή , και η «αδικία» με την μη παρουσία κόσμου στα γήπεδα, έναντι όλων των άλλων εκδηλώσεων που από την αρχή της πανδημίας έστω και σταδιακά είχε αποκατασταθεί, συνεχίζεται. Η χαρά ήταν όλων μας , έστω και αν οι περισσότεροι δεν θα είχαμε ελπίδες να μπούμε στις κερκίδες. Χαρά, γιατί θα ήταν η αρχή, έστω και μικρή, για την αποκατάσταση του τρόπου ζωής μας. Γιατί με τόσα συνεχόμενα ματς, θα βρίσκαμε την ευκαιρία να δώσουμε το παρών στις κερκίδες σε κάποια από αυτά, έστω και μικρά. Χαρά γιατί, «δυστυχώς αναγκαστικά», θα γραφόντουσαν περισσότερα μέλη ώστε να ανακουφισθεί οικονομικά ο Ερασιτέχνης. Χαρά, γιατί όσοι θα είχαν την τύχη να είναι παρόντες θα φώναζαν για όλους μας στην πρεμιέρα του Τσάμπιονς Λιγκ. Χειρότερο ήταν έτσι όπως έγινε. Πρώτα μοίρασαν ελπίδες και μετά τις ψαλίδισαν. 3.500 κόσμος σε γήπεδο 33.000 θέσεων με 35 θύρες εισόδου- εξόδου, με μάσκες, και αποστάσεις ασφαλείας κυρίως κατά την αποχώρηση μιας και η προσέλευση δεν θα γινόταν για όλους την ίδια ώρα, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ συνωστισμός κύριοι. Σε ένα μόνο δρομολόγιο του συρμού, του Μετρό, μια απλή καθημερινή και όχι σε ώρα αιχμής περισσότεροι μετακινούνται με χειρότερες συνθήκες . Για να μην αρχίσω να καταμετρώ , πόσες φορές, και σε πόσες «εκδηλώσεις» η  γεγονότα, η συνάθροιση ήταν απείρως μεγαλύτερη κατά την διάρκεια της πανδημίας.

Σίγουρα η υγεία είναι πάνω από όλα αλλά στο φινάλε δεν κατάλαβα. Αναλογικά βάση πληθυσμού αν  το δούμε στην Γαλλία, και την Πορτογαλία τα κρούσματα είναι περισσότερα από όσα στην Ελλάδα. Εκείνοι γιατί να παίξουν με τον κόσμο τους εναντίον μας στις κερκίδες;  Τόσο ικανοί είναι η τόσο ανίκανοι εμείς ως Κράτος; Και από την άλλη … εμείς!!!! Γιατί έπρεπε να περιμένουμε τόσους μήνες να γραφτούμε μέλη; Να πέσει το σάιτ του ερασιτέχνη από την επισκεψιμότητα της τελευταίας στιγμής; Κάποια στιγμή θα ανοίξουν τα γήπεδα. Θέλετε στα επόμενα Ευρωπαϊκά, μετά από λίγο καιρό για το ελληνικό πρωτάθλημα, στα πλέι οφ στην χειρότερη; Γιατί να μην γραφτούμε τις επόμενες μέρες σταδιακά, πρώτον για να είμαστε έτοιμοι να εξασφαλίσουμε εισιτήριο, όταν ανοίξουν οι κερκίδες, και δεύτερον από την στιγμή που ξέρουμε πόσο ανάγκη έχει ο ερασιτέχνης μας τις εγγραφές μελών; Και δεν αφορά μόνο το ποδόσφαιρο, αλλά και το μπάσκετ.

Κάθε αρχή έχει και τέλος. Αργά η γρήγορα θα τελειώσει αυτό το «κακό». Πως βρήκαν στο άκουσμα και μόνο της είδησης, σε λιγότερο από 24 ώρες, 450 άτομα την ευχέρεια να γραφτούν μέλη για να εξασφαλίσουν εισιτήριο; Νιώθετε ότι πάνε «χαμένα» τα χρήματα σας; Γιατί πρέπει να τα δίνετε «αναγκαστικά» και όχι συνειδησιακά; Γιατί πρέπει να «τρέξετε» στο εγγύς μέλλον πάλι την τελευταία στιγμή;

Ας επιστρέψουμε όμως στο παρόν. Ήρθε η ώρα να ξεφύγουμε από την μιζέρια των «άλλων» και να ασχοληθούμε με το πραγματικό ποδόσφαιρο. Εμείς στα αστέρια και οι «άλλοι» μέχρι το Περιστέρι και πολύ τους είναι. Απέναντι μας η Μαρσέιγ, και όλα αυτά που ακούγονται για αδυναμίες, ελλείψεις, κακό ξεκίνημα στο πρωτάθλημα, τα ακούω βερεσέ. Το Τσάμπιονς Λιγκ είναι έξτρα κίνητρο για όλους τους ποδοσφαιριστές. Μπαίνουν μέσα και ξεχνάνε όλα τα υπόλοιπα. Όλοι θέλουν την διάκριση. Σε όλα τα ματς βάση χρηματιστηριακής αξίας παιχτών θα είναι υπέρβαση ακόμη και η ισοπαλία. Άπειρες φορές όμως έχουμε ανατρέψει τα εις βάρος μας προγνωστικά. Αυτό καλούμαστε να κάνουμε και αύριο. Όποιος θέλει, ας μας υποτιμήσει. Ελπίζω να δούμε τον καλύτερο φετινό Ολυμπιακό, σε ένα όμιλο από πλευράς αποτελεσμάτων, ανοιχτό που η πρόκριση θα κριθεί πιστεύω στις λεπτομέρειες.