Φέρτε μας ξανά το Ευρωπαϊκό Θρυλ-ολέ σ’ αγαπώ

Το διήμερο 2-3 Απριλίου στο Παπαστράτειο η γυναικεία ομάδα Πόλο θα δώσει τους υπέρ πάντων αγώνες για να ξαναφέρει το Πρωτάθλημα Ευρώπης στον Πειραιά. Στον ημιτελικό αντιμετωπίζοντας την Ουίπεστ και πρώτα ο Θεός στον τελικό μια εκ των Σαμπαντέλ ή Πάντοβα.

Είναι οι μέρες εκείνες που όλοι μαζί καλούμαστε να γράψουμε ακόμη μια χρυσή σελίδα στην ένδοξη Ιστορία του συλλόγου. Ελάχιστοι θα είναι οι τυχεροί που θα ζήσουν τέτοιες στιγμές. Μπορεί τα τμήματα Πόλο ειδικά να μας χαρίζουν πλέον συχνά-πυκνά τέτοιες βραδιές, να μετράμε ήδη 4 Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά κάθε κατάκτηση είναι ξεχωριστή γιγαντώνοντας το όνομα του συλλόγου γενικότερα στην Ευρώπη. Όλοι ξέρουμε πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η έδρα σε Final 4, πόσο πολύ επηρεάζει ειδικά ο κόσμος του Ολυμπιακού τις αντιπάλους μας, δίνοντας ταυτόχρονα ενέργεια στις αθλήτριες μας. Το γυναικείο τμήμα μετράει ήδη 5 Ευρωπαϊκά τρόπαια, και οδεύει ολοταχώς για το 6^ο.

Θα «επιτρέψουμε» να στεφθεί άλλη ομάδα Πρωταθλήτρια Ευρώπης στον Πειραιά; Να μην παραμείνει το 3^ο Πρωτάθλημα Ευρώπης  στην τροπαιοθήκη του συλλόγου; Αυτά που οι «άλλοι» ονειρεύονται να νοιώσουν για πρώτη φορά σε κάποιο τμήμα, εμείς έχουμε την δυνατότητα να το ξαναζήσουμε για 12^η φορά.

Τα τμήματα Βόλεϊ και Πόλο αντρών και γυναικών μας έχουν χαρίσει ένα σωρό χαρές, με άλλη μία κούπα να βρίσκεται προ των πυλών. Ακούω κάποιους να αναφέρονται μόνο στο ματς του τελικού. Για να πάμε εκεί όμως μάγκες προέχει ο ημιτελικός. Τίποτε δεν πρέπει να θεωρούμε ως δεδομένο.

Η ομάδα μας έχει ανάγκη σε όλα τα ματς που θα δώσει. Αρχής γενομένης με την Ουϊπεστ. Αγωνιστικά μπορεί να είμαστε σε πολύ καλή κατάσταση αλλά δεν παύει να είναι ένα μόνο παιχνίδι που θα κρίνει το μισό τρόπαιο. Δεν σημαίνει ότι επειδή πήραμε την διοργάνωση θα μας «χαρίσουν» το Πρωτάθλημα Ευρώπης. Θα πρέπει να κερδίσουμε τις «μάχες» μέσα στην πισίνα.

Μην ξεχνάτε πόσα Ευρωπαϊκά τρόπαια έχουμε στερηθεί σε ημιτελικούς και τελικούς σε final 4 που διεξάγονταν είτε σε ουδέτερες έδρες, είτε σε έδρες αντιπάλων. Για να δώσει ένα ελαφρύ «πλεονέκτημα» η έδρα πρέπει να θυμίζει όντως «έδρα». Και «έδρα» πρέπει να είναι όλη η κερκίδα και όχι μόνο των οργανωμένων.

Έχουμε την υποχρέωση απέναντι σε όλα αυτά τα παιδιά που «δεν είναι» μαζί μας, να καταθέσουμε φωνή και ψυχή στο κολυμβητήριο του Πειραιά. Να «ενώσουμε» τις φωνές μας με την κερκίδα των Ουρανών και όλοι μαζί να σηκώσουμε ξανά το βαρύτιμο τρόπαιο.  

Ξέρετε πόσο πονάει αυτή η λέξη… ξανά… τους «νάνους» του ελληνικού αθλητισμού; Πάρα πολύ ρε μάγκες. Περισσότερο από όσο φανταζόμαστε. Φαίνεται από τις αντιδράσεις τους σε όλο το φάσμα του αθλητισμού. Και κυρίως από την προπαγάνδα που την έχουν αναγάγει σε «επάγγελμα». Ε όχι να μας κουνάνε και το δάχτυλο στα ερασιτεχνικά αθλήματα οι «κουλουράδες», στο ποδόσφαιρο οι αιώνιοι δεύτεροι και στο μπάσκετ οι «κλέφτες και οι αμαρτωλοί»  του Φάρου.