Θέλουμε να πηγαίνουμε γήπεδο και να γουστάρουμε αυτό που βλέπουμε
Τα επόμενα χρόνια κανείς ή έστω ελάχιστοι θα θυμούνται τι συνέβη κατά την διάρκεια της σεζόν. ΟΛΟΙ όμως θα θυμούνται αιώνια τον γύρο θριάμβου μέσα στην Τούμπα, την κούπα και τις σαμπάνιες στο κέντρο του γηπέδου μπροστά στους οπαδούς του ΜΠΑΟΚ, την 47η φιέστα στον κατάμεστο Ναό.
Για 3η συνεχόμενη χρονιά τα σχέδια των συγκατοίκων του ξενοδοχείου πήγαν στράφι. Έφτιαξαν τα πλέϊ οφ με μοναδικό σκοπό να έχουν αυξημένες πιθανότητες να διεκδικούν τον τίτλο και ο Ολυμπιακός τους ξεφτιλίζει συνεχώς κάνοντας περιπάτους. Αυτή είναι η μόνη αλήθεια. Τους βάζει τις σφυρίχτρες… στην τσέπη και την ΕΠΟ «τους» την καταντάει «ψιλικατζίδικο» για να μπορούν να βγαίνουν δευτεροτριτοτέταρτοι.
Εμείς απλά γελάμε επιδεικτικά με τα χάλια τους , και ξεκινάμε να αγωνιούμε για το ρόστερ της επόμενης περιόδου. Με την απαίτηση πλέον να δούμε και μπάλα. Κάποιοι «έχασαν το τραίνο νωρίς». Κάποιοι άλλοι έχουν το μυαλό τους στην μεταγραφή. Εμείς θέλουμε κατ΄ αρχάς να γίνει ξεσκαρτάρισμα, και μετά δεν θέλουμε να μείνει κανένας με το ζόρι. Να γίνουν οι προσθαφαιρέσεις που είναι απαραίτητες για την δημιουργία καλύτερης ομάδας. Όσες και αν χρειαστεί να είναι αυτές.
Δεν είμαι ούτε Πρόεδρος, ούτε προπονητής. Απλά την γνώμη μου εκφράζω. Σωστή ή λάθος θα φανεί στο μέλλον. Το σίγουρο είναι πως όποια και είναι η τελική απόφαση αυτών που κινούν τα νήματα, μόλις ξεκινήσει το Πρωτάθλημα και τελειώσουν οι μεταγραφές θα στηρίξω με την ψυχή μου όλους όσους θα αποτελούν το νέο ρόστερ.
Μιλάω τώρα που μπορούν να γίνουν οι διορθωτικές κινήσεις. Μετά θα είναι δώρο – άδωρο να γκρινιάζω συνέχεια αν δεν μου αρέσει αυτό που βλέπω. Κρμπόβνικ, Λόπες, Ανδρούτσος, Ονιεκούρου, Λαλά, είναι οι κατ΄ αρχήν παίχτες που βλέπω ότι δεν έχουν μέλλον στον Ολυμπιακό. Όπως για μένα πάντα, δεν γίνεται να στηρίζεσαι πλέον καθαρά με αγωνιστικά κριτήρια στους Αβραάμ και Ματιέ.
Υπάρχουν παίχτες επίσης που έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον Ευρωπαϊκών συλλόγων όσο και αν φαίνεται παράξενο σε κάποιους , τα ονόματα που ακούγονται. Για τους Ρέαμπτσιουκ, Σισέ, Μπα, Μαντί, Αγκιμπού, Κούντε, Μπουχαλάκη, Μασούρα, Τικίνιο ο λόγος. Κάποιοι λογικά θα αποχωρήσουν. Εδώ βέβαια το ζητούμενο είναι πόσο έχει κοστολογήσει τον καθένα ο σύλλογος, ποιες είναι οι ομάδες και από ποια Πρωταθλήματα προέρχονται, και ποιους είναι διατεθειμένος να πουλήσει. Με την υπόθεση του Ελ Αραμπί να είναι πάντα ανοιχτή ακόμη.
Τα μέτωπα όπως καταλαβαίνετε πιθανόν να είναι πολλά και τα πάντα είναι ρευστά. Μην ξεχνάμε όμως ότι υπάρχει η πρόκληση που λέγεται «όμιλοι Τσάμπιονς Λιγκ» και ως ισχυροί σε όλες τις κληρώσεις των προκριματικών θα πρέπει να εμφανιστούμε στα προκριματικά πανέτοιμοι. Δεν ξέρω πότε θα γίνουν και πόσες θα είναι τελικά οι αποχωρήσεις και οι μεταγραφές , αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι οι βασικές προσθήκες που πρέπει να γίνουν «άμεσα» όσο δύσκολο και αν είναι στην αρχή της μεταγραφικής περίοδο, είναι ακραία μπακ, κεντρικό χαφ, εξτρέμ, και επιθετικός. Αυτές είναι για μένα οι λογικά άμεσες προτεραιότητες.
Βασικός κορμός υπάρχει. Λογικά κάποιοι παίχτες από αυτούς που θα παραμείνουν, θα εμφανιστούν ξεκούραστοι και καλύτεροι από πέρσι. Πρέπει όμως να είμαστε πολύ προσεχτικοί στις μεταγραφές που αφορούν περισσότερο τις βασικές θέσεις της 11αδας. Δεν γίνεται να ψάχνουμε πάλι τον Γενάρη μπακ, χαφ και εξτρέμ. Η βασική 11αδα θέλει ανανέωση, με γρήγορους και δημιουργικούς παίχτες. Μακάρι να γίνουν όλα όσα χρειαζόμαστε και να μας «βγουν» γιατί όλες οι μεταγραφές είναι ρίσκα. Απλά επιλέγεις παίχτες με το μικρότερο δυνατόν ρίσκο, με όραμα και φιλοδοξίες που να ταιριάζουν στο πλάνο και την φιλοσοφία της ομάδας. Παίχτες που θα πρέπει να «δεθούν» και με την κερκίδα , για να αποδώσουν τα μέγιστα. Που θα έρθουν για τίτλους, για να παίξουν ωραίο ποδόσφαιρο και να διακριθούν στην Ευρώπη.
Η κατάκτηση του Πρωταθλήματος δεν μας κλείνει τα μάτια. Είδαμε τα λάθη, ξέρουμε που χρειαζόμαστε ενίσχυση, και θέλουμε να πηγαίνουμε γήπεδο για να γουστάρουμε αυτό που βλέπουμε.
