Οι «άλλοι» απέτυχαν ήδη, εμείς όμως μπορούμε και πρέπει να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα

Μίνιμουμ 10.000 βαθμούς επιβάλλεται να μαζέψουμε φέτος στην βαθμολογία της ΟΥΕΦΑ , ώστε να συνεχίσουμε να βρισκόμαστε στις 40 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης και στους ισχυρούς στις κληρώσεις των προκριματικών. Μέχρι στιγμής έχουμε συγκεντρώσει 2.500 βαθμούς. Καταλαβαίνετε λοιπόν πόσο σημαντικές είναι οι νίκες- προκρίσεις επί του Απόλλωνα Λεμεσού , και η συμμετοχή μας ξανά σε Ευρωπαϊκό όμιλο, όπως και η πρόκριση από αυτόν είτε στο Γιουρόπα, είτε και ακόμη στο έσχατο σενάριο ως 3οι στο Κόνφερενς. Αυτό το ρόστερ έτσι όπως θα διαμορφωθεί δεν είναι για να παίζουμε μόνο στην Ελλάδα, όπως κάνουν οι ΠΑΟΚ- ΑΕΚ- Άρης και ΠΑΟ.

Αυτά είναι τα βήματα προς τα πίσω. Όχι ο αποκλεισμός από το Τσάμπιονς Λιγκ και η συμμετοχή μας σε άλλη Ευρωπαϊκή διοργάνωση. Αυτοί που μας κουνάνε το δάχτυλο έχουν… ο ΠΑΟΚ από το 2018-19 και μετά μείνει εκτός ομίλων 2 φορές , η ΑΕΚ 3 και ο ΠΑΟ για 5ο συνεχόμενο χρόνο εκτός. Και μας μιλάνε για το πόσο «ωραίες» ομάδες φτιάχνουν για να παίζουν μόνο Ελλάδα, και πόσο ανοιχτοχέρηδες είναι οι Πρόεδροι τους, δίνοντας λιγότερα χρήματα και φέτος από τον Ολυμπιακό. Τους αφήνω όμως πέρα όλους τους άλλους. Δίνω βάση στο τι κάνουμε εμείς. Καλούμαστε λοιπόν να χτίσουμε από την αρχή. Μιλάνε κάποιοι για παλιότερες εποχές. Ξεχνάνε όμως ότι τα χρόνια που «εννοούν» η πλειοψηφία των παιχτών ήταν Έλληνες και οι ξένοι ήταν με το σταγονόμετρο, και οι μισοί από αυτούς αγωνίζονταν στο Ελληνικό Πρωτάθλημα. Τώρα βλέπετε να υπάρχουν; Ψάχναμε στην ουσία 2-3 ξένους να κάνουν την διαφορά. Ενδεικτικά αναφέρω πως την σεζόν 2000-01 σε ένα ρόστερ αποτελούμενο από 28 παίχτες οι ξένοι μας ήταν μόνο οι Ζε Ελίας , Ζιοβάννι, Ζέτεμπεργκ , Άλβες ο 16χρονος Καστίγιο, ο Λουτσιάνο από την Ξάνθη και ο  19χρονος Οφορίκουε από την Καλαμάτα, εκ των οποίων μόνο οι 3 προορίζονταν για βασικοί. Και την επόμενη χρονιά οι προσθήκες ήταν μόνο 4… Καρεμπέ, Μπερμούδες, Βενετίδης και Ζίζι Ρόμπερτς. Εκ των οποίων βγήκαν οι 2. Τώρα ψάχνουμε στις θέσεις των 22 τότε Ελλήνων , 17 ξένους και δεν μπορούμε να συμπληρώσουμε τις θέσεις τουλάχιστον 8 καλών Ελλήνων στην Ευρωπαϊκή λίστα.

Οι Έλληνες τότε υπήρχαν , και όλοι ερχόντουσαν ( όπως και οι ξένοι του Ελληνικού Πρωταθλήματος) με κλειστά μάτια να παίξουν στην καλύτερη ομάδα της χώρας. Οι δε μεταγραφές των ξένων ήταν και θέμα τύχης και συγκυριών. Πόσοι ξέρουν ότι ο Ζιοβάννι είχε προταθεί πρώτα στην ΑΕΚ και εκείνοι προτίμησαν τότε τον Τσίριτς; Ότι μας έδινε η Πόρτο τον Ζαρντέλ γιατί ο Ζάχοβιτς ήθελε να πάει στην Βαλένθια και δεν τον ήθελε ο Ντούσαν; Πόσοι ξέρουν ότι για τον Καρεμπέ έκλαιγε τα λεφτά της η Μίντλεσμπρο ( τον είχε αγοράσει με 9 μύρια) και ένα χρόνο μετά γιατί ήταν «παλτό» τον ξεφορτωνόταν με μόλις 3 μύρια στον Ολυμπιακό; Όπως «παλτό» ήταν και ο Ζε Ελίας για την Ίντερ παίζοντας ελάχιστα και τον είχαμε πάρει από την Μπολόνια; Με το χρήμα τότε να ρέει, όχι όπως τώρα με κρίση, κορονοϊούς,financial fair play, κλπ. Με την αγορά συγκεκριμένη όχι όπως τώρα που ο καθένας μπορεί να βρει συμβόλαια τεράστια σε όλο τον πλανήτη. Ο αντίστοιχος Λέϊτνερ , τότε ήταν ο Τζωρτζιόπουλος. Ζιοβάννι, μια φορά ήρθε τέτοιος παίχτης και πολύ δύσκολα για να μην πω αδύνατον να ξαναέρθει. Όπως δεν θα ξαναβρούμε Τζόλε – Στέλιο από τον Πανηλειακό. Όλοι θα θέλαμε να είχαν ολοκληρωθεί οι μεταγραφές νωρίτερα. Θεωρείτε ότι μπορούσαμε; Ειδικά όταν χρειαζόμασταν και χρειαζόμαστε τόσες πολλές; Και επαναλαμβάνω όλοι ξένοι; Δεν μας κάνουν κάποιοι ξένοι που έχουμε φέρει και τότε βγαίναμε Ευρώπη με Πασσαλή, Πουρσανίδη, Καραταϊδη ( ενδεικτικά τα ονόματα με μεγάλη προσφορά) από Εδεσσαϊκό, ΟΦΗ και Καστοριά. Η μήπως δεν είχαμε πέρα από μεγάλες νίκες μόνο εντός,  άσχημα αποτελέσματα στην Ευρώπη με αυτούς που αναπολούμε; Η μήπως βλέπαμε συνέχεια θέαμα στο Ελληνικό Πρωτάθλημα; Πόσα Πρωταθλήματα πήραμε σε ισοβαθμία η στον πόντο; Γιατί εγώ θυμάμαι κοντά στα 7 μάνι- μάνι εκείνα τα χρόνια.

Όπως θυμάμαι ότι έβλεπα μπαλάρα και έβγαινα συνέχεια δεύτερος , η τρίτος στα ληστρικά χρόνια. Ήμασταν τυχεροί για αρκετά χρόνια που ζήσαμε παιχταράδες Έλληνες και ξένους που έμειναν για πολλά χρόνια στον σύλλογο και κάναμε ελάχιστες προσθήκες. Τώρα δεν προλαβαίνει κανείς σχεδόν να πονέσει την φανέλα. Πέστε μου μια χρονιά που δεν κάναμε λάθη. Ακόμη και τότε που πήγαμε στους «8» δεν τους είχε απειλήσει ο Κόκκαλης ( και αν είχαμε παιχταράδες) πως αν δεν κερδίσουν την Ανόρθωση να μην γυρίσουν από Κύπρο; Θέλετε μήπως να μιλήσουμε για προπονητές; Με ποιους ξεκινάγαμε και με ποιους τελειώναμε παίρνοντας τα Πρωταθλήματα; Πόσα παιχνίδια έπαιρνε η κερκίδα ματς «κρίσιμα» με τον Εθνικό Αστέρα, τον Ακράτητο, την Καβάλα, και ένα σωρό μικρές ομάδες; Πόσα ματς αναγκαζόμασταν να δίνουμε στην επαρχία λόγω τιμωριών της έδρας; Μην τα ισοπεδώνουμε και μην τα απαξιώνουμε όλα. Πόσο μάλλον να μην παρασυρόμαστε από τους «βόθρους» που γεννήθηκαν εκείνα τα πονεμένα χρόνια για όλους τους άλλους. Χρόνια που συνεχίζονται μάγκες. Δεν θα τελειώσουν ούτε φέτος. Πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να μην πονάνε τα μάτια μας. Είναι αποκλειστικά δικό μας θέμα. Δεν ενισχύονται οι άλλοι, δεν έγιναν καλύτεροι. Απέτυχαν ήδη όλοι. Εμείς όμως μπορούμε και πρέπει να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα.