Τι το ήθελες, το Μπάσκετ, το Βόλεϊ, το Πόλο και οσονούπω και το ποδόσφαιρο λαγέ!

Κάθε νίκη , κάθε τίτλος , αποδεικνύει περίτρανα, τους λόγους για τους οποίους ήθελαν να παραμείνει το βρώμικο παρασκήνιο στο προσκήνιο. Αποδεικνύει τους λόγους για τους οποίους τα πιόνια τους δεν «έβλεπαν» τις κλοπές και παραπλανούσαν τον κόσμο , αναδεικνύοντας την ομάδα που τα «τάϊζε».

 Αποδεικνύει τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους , έστρεφαν κατά καιρούς κάποιους οπαδούς μας εναντίον προπονητών, παιχτών, και κυρίως κατά των Αγγελόπουλων , εκμεταλλευόμενοι την στεναχώρια τους από κάποια ήττα. Δεν ήθελαν να συμβεί αυτό που συμβαίνει εδώ και 11 συνεχόμενα παιχνίδια. Να πηγαίνει η σφαλιάρα σύννεφο. Δεν ήθελαν να ζήσουμε όσα ζούμε αλλά κυρίως τα όσα έρχονται. Τους χάλαγαν την πιάτσα οι Αγγελόπουλοι. Ήθελαν να μείνουν μόνοι τους για να δρουν εις βάρος μας. Απαξίωναν αθλητές όπως ο Σπανούλης, λοιδωρούσαν το ήθος και την στάση των Αγγελόπουλων, τον κόσμο του Ολυμπιακού , οι τρισάθλιοι. Ακόμη και μετά την απόφαση για αποχώρηση από την Α1 , για να ξεβρομίσει ο κόπρος του Αυγείου, προσπαθούσαν τα πιόνια τους να ρίξουν τους Αγγελόπουλους στα μάτια μας.

Η μεγαλύτερη κ@βλ@ όμως είναι ότι δεν υπάρχει ούτε ένας υγιής φίλαθλος στην χώρα, που να μην αναγνωρίζει ότι ο Ολυμπιακός είναι η καλύτερη ομάδα, παίζει το καλύτερο μπάσκετ, και κυρίως δεν κερδίζει με την διαιτησία. Όπως εντέχνως άφηναν υπονοούμενα στην αρχή της επανόδου, μετά τα πρώτα μεταξύ μας ματς , για να σπιλώσουν τις νίκες και να απαξιώσουν αυτό που έβλεπαν να έρχεται! Ο μπασκετικός Ολυμπιακός επανέφερε και εδώ το παλιό αλλά διαχρονικό μας σύνθημα. Π(ελάτη) Α(ιώνιε) Ο(λυμπιακού), μ@λ@κ@, σε παίζουμε για πλάκα. Χαιρόμαστε πραγματικά να βλέπουμε αυτή την ομάδα να αγωνίζεται. Κάθε νίκη είναι και μια σφαλιάρα στους νοσταλγούς του παρελθόντος.

Είναι και μια δικαίωση στον αγώνα  μέχρι τέλους. Κλοπές ΤΕΛΟΣ. Όποιος θέλει και μπορεί να φτιάξει καλύτερη ομάδα και να μας κερδίζει. Δεν θα ανεχτούμε κανέναν «υπάλληλο» να ψάχνει φάσεις για να δικαιολογήσει τις ήττες που έρχονται. Εμείς  αποκλειστικά και καθαρά με αγωνιστικά κριτήρια λειώνουμε σε κάθε ματς που συναντάμε , είτε σε Ελλάδα, είτε σε Ευρώπη ( καλά εκεί περνάμε πάντα ωραία) τον αιώνιο δεύτερο. Βάλανε την ουρά στα σκέλια και τον παράτησαν διοίκηση και οπαδοί. «Έφυγαν» από το γήπεδο. Η καλύτερα τους διώξαμε εμείς. Δεν ασχολούνται πια. Μόνο σε καμιά περιστασιακή νίκη εμφανίζονται αλλά και εκεί που «έπρεπε» ( άλλη μια ευρωπαϊκή σφαλιάρα στην Ευρώπη στο Βόλεϊ αυτή την φορά) τους τελειώσαμε!

Και επειδή δεν μπορούσαν να ρίξουν την ευθύνη στην διαιτησία την έριξαν στην Αστυνομία. Στο Πρωτάθλημα λογικά θα τους έφταιξε η ώρα. Απλά γελάμε με τα δήθεν σερί που χτίζουν, την ίδια ώρα που εμείς μετράμε τις φάπες που ρίχνουμε. Δεν μπορώ να πω όμως, δικαιωθήκανε τα κουνέλια, για το γεγονός ότι έριχναν τα τμήματα τους το ένα μετά το άλλο, για να ηρεμεί ο σβέρκος τους. Δεν τους έφταιγε καμιά διαιτησία , καμιά Ομοσπονδία. Οι λόγοι ήταν καθαρά ψυχοσωματικοί. Και έρχεται και το επιδόρπιο το Σάββατο, έτσι για να κλείσει καλά ο μήνας. Γιατί την Άνοιξη έρχονται κ άλλες φάπες με περισσότερες κούπες πα- ντου! Πάλι καλά να λέτε που δεν έχετε και τμήμα χάντμπολ.