Το ταξίδι συνεχίζεται με μαγικό και μάγκικο τρόπο! Μέχρι τέλους!
Και αυτοί το βιολί τους. Δεν καταλαβαίνουν ούτε από κούραση, ούτε από μέτρια μέρα, ούτε κυρίως από το όνομα του αντιπάλου. Για ένα ακόμη παιχνίδι, ο Ολυμπιακός έδειξε στους αντιπάλους του ότι είναι αποφασισμένος για το βήμα παραπάνω από την περσινή χρονιά. Η νίκη επί της Μπαρτσελόνα απλά ήταν ένα ακόμη βήμα προς το πλασάρισμα της ομάδας στην πρώτη 4αδα ώστε να έχει το πλεονέκτημα της έδρας στην επόμενη φάση. Τα αποτελέσματα στα εναπομείναντα ματς με Μπάγιερν, Βιλερμπάν, ΠΑΟ, Μπασκόνια εντός και με Ζαλγκίρις, Παρτιζάν, Ερυθρό Αστέρα εκτός θα «ορίσουν» τον αντίπαλο μας στα προημιτελικά.
Οι ομάδες που διεκδικούν την είσοδο τους στην 8αδα δεν έχουν μεγάλη απόσταση μεταξύ τους. Κάθε αγωνιστική μπορεί να ανατρέπει την βαθμολογία. Απλά Ολυμπιακός , Ρεάλ, Μπάρτσα και Φενέρ έχουν ένα μικρό προβάδισμα για τις πρώτες 4 θέσεις. Και η εικόνα του Ολυμπιακού αφήνει διάχυτα την αισιοδοξία για νίκες σε όλα τα ματς μέχρι το τέλος της κανονικής περιόδου. Μπορεί και μια ήττα αν κάνουμε να είναι ως μη γενόμενη, γιατί υπάρχουν ματς μεταξύ των ομάδων που είναι στην διεκδίκηση της πρώτης 4αδας. Τα πιο «δύσκολα» θεωρητικά ματς χωρίς να υποτιμάμε κανέναν αντίπαλο είναι εκτός με Ζαλγκίρις και Παρτιζάν. Τα άλλα είναι γιορτή και το ματς με τους ακατανόμαστους γλέντι.
Οφείλουμε ως οπαδοί να κάνουμε συνεχόμενα sold out και στα 4 εντός έδρας παιχνίδια. Πάνω από όλα για να πούμε στην ομάδα ένα μεγάλο ευχαριστώ που μας κάνει περήφανους για την δουλειά της και την εικόνα της μέσα στο γήπεδο. Η μεγαλύτερη επιτυχία της όμως είναι το γεγονός ότι εξάλειψε κάθε είδους μουρμούρας στις κερκίδες. Δε πα να χάνει, δεν πα να μην παίζει καλά, η εξέδρα την επιβραβεύει με χειροκρότημα. Συμμετέχει στο παιχνίδι. Την στηρίζει και ας χάνει ελεύθερα σουτ. Πανηγυρίζει κάθε άμυνα, σαν να έμπαινε τρίποντο. Δεν απογοητεύεται όταν η διαφορά μεγαλώνει εις βάρος μας. Και όλοι μαζί πιστεύουμε ότι μπορούμε να γυρίσουμε κάθε παιχνίδι , να κερδίσουμε οποιαδήποτε ομάδα σε οποιοδήποτε γήπεδο. Έχουμε καταφέρει να διαλύσουμε τον μύθο της καλύτερης ομάδας με μεγαλύτερο μπάτζετ, αγωνιζόμενοι κυρίως ως σύνολο. Κανείς δεν βάζει τον εαυτό του πάνω από την ομάδα.
Η υγεία αυτής της ομάδας φαίνεται από τις αντιδράσεις όσων κάθονται στον πάγκο, που πανηγυρίζουν περισσότερο και από αυτούς που αγωνίζονται εκείνη την ώρα στο παρκέ σαν τρελοί. Και όσο θυμάμαι το τι ακουγόταν μετά από κάθε ήττα από τους ξερόλες της εξέδρας του πληκτρολογίου και τους ειδικούς του αθλήματος πλέον γελάω. Τότε νευρίαζα για την έλλειψη εμπιστοσύνης και την ευκολία που απαξίωναν τους πάντες. Και κυρίως γελάω μαζί τους, γιατί εξαφανίστηκαν από ένα σημείο και μετά , μετά από κάποια ήττα η κακή εμφάνιση. Κακό δεν είναι να έχεις αντίθετη άποψη. Η ουσία είναι η στιγμή που την εκφράζεις, πως την εκφράζεις και κυρίως γιατί μετά «εξαφανίζεσαι». Σαν να μην χαίρονται ρε παιδάκι μου ένα πράμα, τις επιτυχίες αλλά ζουν περιμένοντας την ήττα για να μουρμουράνε μονίμως. Ούτε ένα συγνώμη, γιατί παρασύρθηκαν από την στεναχώρια της ήττας. Λες και οι υπόλοιποι που δεν απαξιώνουμε δεν στεναχωριόμαστε όταν χάνουμε.
Ας σκεφτούμε όλοι αν και πόσο κακό μπορεί να κάνουμε όταν λειτουργούμε εν θερμώ, και πόσα από αυτά που ζούμε δεν θα ζούσαμε αν παρασυρόμασταν και παίρναμε λάθος αποφάσεις. Το ταξίδι συνεχίζεται με μαγικό και μάγκικο τρόπο. Μέχρι τέλους και όπου φτάσουμε. Στόχος η κορυφή και της Ευρώπης. Και αν δεν γίνει αυτό … και πάλι δεν αλλάζει ούτε κατά διάνοια τα συναισθήματα μας για αυτή την «οικογένεια». Θρύλε σ αγαπώ και ας μου κάνεις γκέλες , μόνο σε παρακαλώ, «γλέντα» τους βαζέλες! Όπου τους βρίσκεις χωρίς οίκτο και έλεος.
