Τέτοιο κυνήγι ποτέ ξανά...
Αν γυρίσεις πίσω το χρόνο και δεις «σχέσεις» ομάδων με πολιτικές παρατάξεις, θα δεις διαφωνίες. Θα δεις και κόντρες. Ημέρες Σωκράτη Κόκκαλη π.χ. στον Ολυμπιακό. Πάλι υπάρχουν κάποιοι που τον βάζουν στο στόχαστρο, όπως και τον Ολυμπιακό. Ο χρόνος, δεν τους δικαίωσε με την πάροδό του. Και όχι μόνο δεν τους δικαίωσε, αλλά είχε και αντίθετη διαδρομή. Η μεγαλύτερη ομάδα της Ελλάδας πέρασε σε άλλο επίπεδο και αυτοί... έμειναν πίσω, εκεί με τις τακτικές τους.
Αυτό ωστόσο που συμβαίνει αυτή τη στιγμή, δεν έχει προηγούμενο. Μια κυβέρνηση με ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ. να κυνηγούν μια ομάδα με όλους τους τρόπους. Οι ενέργειές τους, τους εκθέτουν. Για τα καλά μάλιστα. Αυτό που έγινε το απόγευμα της Τετάρτης, ήταν αναμφισβήτητα ένα μήνυμα. Αλλά που να κοιτάξεις... πρώτα από όλα. Χαμός γίνεται με τους στρατιωτικούς που είναι στην Τουρκία και η έννοια στα κανάλια, είναι να πουν για τον Μαρινάκη. Να προσπαθήσουν να δημιουργήσουν και άλλες σκιές.
Έχουν κάνει ένα τεράστιο λάθος. Για εμένα πλέον το θέμα τους δεν είναι προσωπικό. Δεν τους... καίει μόνο ο Μαρινάκης. Θέλουν να «χτυπήσουν» και τον Ολυμπιακό. Με την ανακοίνωσή τους, έδειξαν πολλά. Αποτυπώθηκε παντού. Δεν ήταν μια απλή ατάκα που θα ξεχαστεί.
Γιατί λοιπόν «βράζει» ο κόσμος; Γιατί το εισπράττει αυτό. Ότι κάνουν πόλεμο στην αγαπημένη του ομάδα. Προσπαθούν μέσω των χτυπημάτων στον Βαγγέλη Μαρινάκη, να επιφέρουν διχόνοια. Να βάλουν στο κάδρο τον ηγέτη του Ολυμπιακού και να δημιουργήσουν εσωστρέφεια. Δεν θα τους περάσει, όμως, αυτό. Δεν θα τους περάσει γιατί ο Ολυμπιακός έχει δοκιμαστεί και άλλες φορές στο παρελθόν. Ο κόσμος του, ήταν η ασπίδα του. Και πως να νιώσουν δηλαδή, όταν εισέπραξαν αυτή την επιθετική συμπεριφορά την Τετάρτη, από τις αστυνομικές δυνάμεις; Οδηγίες ακολούθησαν και αυτοί, σε ένα σκηνικό που έμοιαζε πολύ όπως ανέφερα και χθες, με την συμπεριφορά που αντικρίσαμε στο Ολυμπιακός-ΑΕΚ.
Και αν στο ένα είναι γήπεδο και μπορούν να συμβούν αυτά όταν υπάρχει ένταση, εκνευρισμός, η καρδιά του Πειραιά πληγώθηκε την Τετάρτη. Πληγώθηκε γιατί δίπλα από τους φίλους του Ολυμπιακού που διαμαρτύρονταν, βρίσκονταν και συνταξιούχοι. Βρίσκονταν άνθρωποι που έτσι μπορεί να ένιωσαν όταν έχασαν ένα σπίτι σε πλειστηριασμό. Εικόνες μιας χώρας σε αποσύνθεση. Με τη διαφορά, ότι αντί να αφοσιωθούν και να δουν πως μπορούν να διορθώσουν κάποια πράγματα, βάζουν ως προτεραιότητα το κυνήγι στον Ολυμπιακό! Απίστευτες καταστάσεις, χωρίς... επιστροφή. Η διαφορά είναι ότι όπως σας έγραψα και στην αρχή του σχολίου, ο χρόνος θα δείξει για όλους. Αυτή η κλεψύδρα, όμως, αδειάζει επικίνδυνα πλέον... Όχι για τον Ολυμπιακό. Αυτός, υπάρχει από το 1925... Και απέχει επτά χρόνια από το να κλείσει τα 100...
- Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Κόκκινος Πρωταθλητής» την Παρασκευή 30 Μαρτίου 2018.
