Τις τελευταίες ώρες υπάρχει σε όλους κακή ψυχολογία. Λογικό. Όλοι θέλαμε την πρόκριση στους «16» του Europa League. Εμείς ως Ολυμπιακοί βάζουμε ψηλά τον πήχη. Την ώρα που άλλοι θέλουν να έχουν και άποψη και δεν μπορούν να μπουν καν σε όμιλο (!), εμείς έχουμε άλλα στο μυαλό μας. Αυτό ωστόσο δεν μας αρκεί. Είμαστε απαιτητικοί. Γίναμε απαιτητικοί. Ο Ολυμπιακός σαρώνει στην Ελλάδα και όλοι περιμένουν μια πορεία και στην Ευρώπη. Φέτος, χάθηκε μια ακόμη χρονιά…

Συμφωνώ πως η Άντερλεχτ δεν ήταν ο πιο δύσκολος αντίπαλος. Κάθε άλλο. Ήταν μια ομάδα κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του Ολυμπιακού. Του καλού Ολυμπιακού, όμως, του προετοιμασμένου Ολυμπιακού. Γιατί αυτός που είδαμε τόσο στις Βρυξέλλες όσο και στο Καραϊσκάκη, όταν βρήκε δύσκολες συνθήκες μέσα στο ματς, δεν μπόρεσε να έχει εναλλακτικό πλάνο, να ανταποκριθεί.

Τέτοια ώρα πολλά θα μας φταίνε. Τι θα μπορούσε να είχε κάνει ο Σίλβα, να έβαζε τον έναν, τον άλλον. Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια. Η Άντερλεχτ ήταν σήμερα στην κλήρωση και εμείς με τα νεύρα μας και μετά την εικόνα της ομάδας μπάσκετ στην Βαρκελώνη. Δύσκολο διήμερο, μας… χαλάει το Σαββατοκύριακο, αλλά έχουμε μάθει και στα δύσκολα. Εδώ χρειάζεται και η ψυχραιμία και η στήριξη. Στην ιδέα κυρίως. Στον Ολυμπιακό. Δεν νομίζω άλλωστε πως πάει κανείς στο γήπεδο για τον Μαζουακού, τον… Χάντερ και τους άλλους. Η ομάδα, το σήμα, η φανέλα είναι αυτοί που όλοι μας αγαπήσαμε, που λατρέψαμε… 

Που είναι το πάθος;

Αυτό που περιμέναμε το βράδυ της Πέμπτης είναι μεγαλύτερο πάθος. Δεν ήταν εικόνα ομάδας που έψαχνε την πρόκριση αυτή. Έβλεπες τα μάτια των αντιπάλων να γυαλίζουν και των δικών μας, λες και έπαιζαν ματς της σειράς. Αυτό το έχουν πολύ και πολλοί. Βλέπεις π.χ. τον Σεμπά. Είτε παίζει στο Κύπελλο με τα Χανιά είτε στην Ευρώπη με την Άντερλεχτ, μπαίνει με το ίδιο στυλ. Απαράλλαχτος. Εκεί…

Τι ζητάμε. Πάθος, τσαμπουκά, ψυχή. Αυτό για το οποίο έγιναν γνωστοί παίκτες και παίκτες. Γιατί όλοι συζητούν για παράδειγμα για τον Τάσο Πάντο; Μήπως για την μπάλα που ήξερε; Την τεχνική του κατάρτιση; Έδινε και την ψυχή του, όμως, μέσα στο γήπεδο, γι’ αυτό τον λάτρεψαν όλοι!

Τέτοια ματς σαν κι αυτό της Άντερλεχτ και προκρίσεις, δεν παίρνεις με… στυλάκι και χωρίς πάθος. Απλά πράγματα. Όλοι το είδαμε. 

Το παράπονο από Ρομπέρτο

Αχάριστοι δεν είμαστε, αλλά κριτική όλοι έχουν. Αν αυτά που έκανε ο Ρομπέρτο τα είχε κάνει ο Καπίνο, θα τον… είχαμε τελειώσει. Αυτή είναι η αλήθεια. Ο Ρομπέρτο στις Βρυξέλλες έκανε δώρο το 1-0. Ναι, βγάζει στο 89’ το απίστευτο και μας στέλνει στην παράταση. Ε, λίγα λεπτά μετά το… χάνει. Βγαίνει από την εστία, μία βόλτα στο… πουθενά, σε μια φάση που με τη συνδρομή και των Μιλιβόγεβιτς, Μαζουακού μετά έφερε το πολύτιμο γκολ στους Βέλγους. Αυτό που τελείωσε εμάς και μας άφησε με την επιπρόσθετη γκρίνια γι’ αυτούς που έφυγαν στο 1-1. Το θέμα είναι ότι εκτός από τον κόσμο, σε εκείνο το σημείο έφυγε και η ομάδα από το γήπεδο. Το παράτησε, δεν έκανε την παραμικρή ευκαιρία για το 2-1 και σου έδωσε την αίσθηση πως έφυγε κι αυτή με τους… βιαστικούς. 

Οι καλομαθημένοι…

Στο λογαριασμό μου στο Facebook το μεσημέρι, ανέβασα το παρακάτω κείμενο: «Λοιπόν επειδή κάποιοι ή κακομαθημένοι είστε ή το έχετε εύκολο να το ισοπεδώνετε όλο το έργο, θα σας πω μια ιστορία. Την τελευταία παράταση τη θυμάμαι τη σεζόν 1995-96 κόντρα στη Σεβίλλη, ως οπαδός. Με το φίλο το Νίκο από τον Πύργο τότε, στη θύρα 1 του παλιού Καραϊσκάκη, εισπράξαμε μια πίκρα. Δύο πακέτα έκανε ο Νίκος για τον αποκλεισμό, εγώ πήγαινα πέρα-δώθε από την… τρέλα μου.  Χθες, πάλι αποκλεισμός στην παράταση. Σαφέστατα και υπάρχουν ευθύνες και λάθη. «Παγώστε» λίγο το μυαλό σας, όμως, σκεφτείτε τι έχετε δει από το 1996 ως το 2016 και μου λέτε. Το σημαντικότερο είναι πως έχουμε ένα γήπεδο στολίδι, την ώρα που οι άλλοι προσπαθούν, μια ομάδα με τη δική της δυναμική και μια διοίκηση που δεν εγκαταλείπει αλλά δείχνει διάθεση να κάνει ακόμη πιο μεγάλο τον Ολυμπιακό. Όσοι πιστοί ακολουθούν, όσοι… δεν, αυτοί ξέρουν καλύτερα! Όλοι είμαστε στεναχωρημένοι, αλλά δεν σταμάτησε χθες βράδυ η ζωή… We keep on dreaming…».

Ειλικρινά κάποιοι έχουν μάλλον μπερδευτεί. Ξέρω και κατανοώ πως οι εποχές είναι δύσκολες. Ο καθένας δίνει από το υστέρημά του για να έρθει στο γήπεδο, για να πάρει μια θέση στην εξέδρα. Σαφέστατα και θα έχει άποψη, αλλά όχι και… ισοπέδωση. Δεν είπα να γίνουμε σαν τους άλλους. Αυτούς που πανηγυρίζουν ένα τρίποντο στο ελληνικό πρωτάθλημα κι ενώ είναι 20 βαθμούς πίσω. Προς Θεού… Υπάρχουν, όμως, καλομαθημένοι και αυτό πρέπει να το επισημάνουμε… Δεν έμαθαν στα δύσκολα, δεν τα έζησαν, αλλά δεν σημαίνει και ότι δεν πρέπει να τα ξέρουν. Κριτική και κριτική, αλλά για να είμαστε ειλικρινείς κάτι έχει… χαλάσει στην εξέδρα. Γιατί κι εκεί κάποιοι πρέπει να ψάξουν το χαμένο τους πάθος. Εκτός και αν είναι ο χρόνος του upload της φωτογραφίας στο Facebook, να δούμε τι ανέβασαν και οι άλλοι, ένα τέτοιο «πακέτο». Σόρι, αλλά είχαμε συνηθίσει διαφορετικά. Τότε που έμπαιναν οι αντίπαλοι μιάμιση ώρα πριν τη σέντρα στο γήπεδο και την… άκουγαν από τον λαό του Θρύλου! 

Μια τετράδα ματς είναι…

Και τι μας απέμεινε πλέον; Τέσσερα ματς. Τι θέλουμε; Τα δύο με τον ΠΑΟΚ, τον τελικό Κυπέλλου και τον Παναθηναϊκό. Δεν ξέρω αν… κάνουν την πρόκριση στην επόμενη φάση στην Ευρώπη και το δικαίωμα να διεκδικούσαμε την πρόκρισή μας στους «8». Ζω με αυτό που βλέπω. Αυτή τη στιγμή, ο κόσμος περιμένει να πάρει τουλάχιστον μια χαρά από αυτά τα ματς. Ας μαζευτούν οι ποδοσφαιριστές και να το κάνουν. Δεν γίνεται η ομάδα που χάζευε κόσμο να διαβάζει αφιερώματα για το πότε σκόραρε τελευταία φορά και να δίνει χαρά στους αντι-Ολυμπιακούς που δεν είναι και λίγοι όπως βλέπουμε εδώ και τόσο καιρό. Μια τετράδα ματς, αναμένουμε… Δεν θα υπάρχει και η… κούραση της Ευρώπης πλέον. 

Υ.Γ.: Εφιαλτικό βράδυ στην Βαρκελώνη για την ομάδα μπάσκετ. Και τι να προλάβεις τώρα… Καλά τρεχάματα!

Υ.Γ.2: Μιλάνε για τον Θαναηλάκη οι… συλλέκτες δηλώσεων κατά του Ολυμπιακού. Α ρε ξεφτίλες, ξεφτίλες…

Υ.Γ.3: Τώρα περιμένατε να καταλάβετε κάποιοι ότι η δημοσιογραφία έχει τα «θέματά» της, ε; Τίποτα δεν είναι τυχαίο τελικά…

Υ.Γ.4: Περιμένω τις όποιες παρατηρήσεις σας και σχόλια για το σάιτ και όχι μόνο στο verveles@redking.gr

Υ.Γ.5: Ρητό της ημέρας με νόημα: «Η αλήθεια λέγεται πάντα μπροστά σε μεγάλους κινδύνους».

Υ.Γ.6: Τελικά στον Παναθηναϊκό παραδέχονται πως έγιναν επεισόδια με τον Ολυμπιακό; Αλήθεια; Κι εμείς που νομίζαμε πως ήταν μόνο η φωτοβολίδα στον Φινμπόγκασον…

Υ.Γ.7: Μπράβο σε όσους στηρίζουν παντού. Και στον ερασιτέχνη…

Υ.Γ.8: Πριν το ματς με την Άντερλεχτ είχα την ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά τον φίλο Γιάννη και τη μητέρα του. Ψυχάρα ο Γιάννης, «μαχητής» της ζωής. Με την οικογένειά του να είναι κοντά και να τον βοηθούν όσο μπορούν να είναι δίπλα στον Θρύλο. Και πάει παντού. Ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, πόλο, παντού. Ολυμπιακάρα, μάγκας, αλάνι, ψυχάρα. Μπράβο Γιαννάρα μου…

Υ.Γ.9: Πριν την τιμωρία, υπάρχουν και άλλα μέτρα… Γι’ αυτούς που τα έχουν «εύκολα» στο μυαλό τους.

Υ.Γ.10: Δεν είδα και καμία κριτική στον Ντα Κόστα. Από τους λίγους που πάλεψαν. Γιατί αν βάλουμε κάτω τον Μποτία, ας το αφήσω καλύτερα.

Υ.Γ.11: Υγεία να έχουμε και προχωράμε…