Θα απευθυνθώ σήμερα σε αυτούς που πάντα μετά από πώληση παίκτη βγαίνουν και αρχίζουν την γκρίνια «μας μικραίνει ο Μαρινάκης, κοίτα πως «καταντήσαμε», δεν τους αναπληρώνει με παίκτες αξίας» κλπ. και στο τέλος, για να δέσει το γλυκό, τον συγκρίνουν με τον Κόκκαλη. Κατ’ αρχάς, επί εποχής Κόκκαλη ΟΛΑ ήταν διαφορετικά, τα έσοδα από χορηγίες, τηλεοπτικά, εισιτήρια, διαρκείας, συμβόλαια, εφορία. Πλέον, τα πάγια έσοδα είναι πολύ λιγότερα και η εφορία και μόνο απείρως μεγαλύτερη για μεγάλα συμβόλαια. Αυτούς που πουλάει, ήταν αυτοί που όταν πούλαγε τους προηγούμενους οι ίδιοι έλεγαν ότι δεν τους αναπληρώνει. Απλά τότε ήταν άσημοι, ελεύθεροι ή δανεικοί με μικρές οψιόν. Μας μικραίνει. Πώς γίνεται αυτό; Με 7 συνεχόμενα πρωταθλήματα και έχοντας τον Ολυμπιακό στην καλύτερη θέση της ιστορίας του στην Ευρώπη, την 25η; Δεν φέρνει μεγάλους παίχτες. Μάλιστα... Οι Καμπιάσο, Τσόρι, Ριέρα, Σαβιόλα, Αφελάι, Καρντόσο, Μάριν τι ήταν; Μικρής αξίας με μικρά συμβόλαια; Στο μόνο που συμφωνώ είναι στο ότι δεν προσφέρει συνεχώς θέαμα η ομάδα, αυτό, όμως, δεν συμβαίνει όλες τις χρονιές. Αναφέρονται μετά σε προπονητές, λέγοντας πιο πριν την ατάκα... Κόκκαλης δεν θα γίνεις ποτέ. Μήπως θυμούνται και τι προπονητές είχαν περάσει κατά καιρούς επί Κόκκαλη από τον πάγκο μας; Για να μην μιλήσω για τους «μαθητευόμενους»! Μήπως, επίσης, θυμούνται αν έβγαιναν όλες οι μεταγραφές του Κόκκαλη; Φυσικά και όχι. Μήπως θυμούνται τι αποκλεισμούς και από ποιους χάναμε επί Κόκκαλη και τι του έσερναν μετά; Εγώ, όμως , θυμάμαι ότι και επί Κόκκαλη του πέταγαν τα διαρκείας στη σουίτα, λέγοντας του ότι... «Γουλανδρής δεν θα γίνεις ποτέ». Για τέτοια αχαριστία μιλάμε. Μήπως να το ξανακοιτάξετε το θέμα σας ορισμένοι; Μήπως πάσχετε από σύνδρομο προεδρικού κόμπλεξ και δεν είσαστε ευχαριστημένοι με τίποτε; Γιατί, εγώ βλέπω ότι κάποιοι βγάζουν ένα είδος εμπάθειας προς το πρόσωπο του Μαρινάκη. Είναι αδικία, όμως, και για τους δύο αυτούς ηγέτες του Ολυμπιακού η σύγκριση και ο τρόπος που κρίνουν την τεράστια, για μένα, προσφορά τους. Για να μην θυμηθώ ότι έπαιρναν το μέρος κάποιων παικτών, βρίζοντας τον Κόκκαλη που δεν τους ανανέωνε. Έλεγαν  στον Κόκκαλη να γίνουμε... Πόρτο (αγοράζοντας ταλέντα και μετά ας τα πουλάμε ακριβά), μας «έκανε...  Πόρτο ο Μαρινάκης και τώρα τον κατηγορούν γιατί πουλάει!

Στους «8» του Champions League και με διαφορετικό σύστημα διεξαγωγής του, είχαμε πάει με Ανατολάκη, Αμανατίδη, Καραταΐδη στα στόπερ, με αμυντικά χαφ τους Πουρσανίδη, Πασσιαλή και με τον γερό-Γκόγκα που είχε ακούσει τα εξ αμάξης το πρώτο εξάμηνο που είχε έρθει πριν την πορεία στην Ευρώπη. Κοντέψαμε δε ,να αποκλειστούμε στα προκριματικά από την Ανόρθωση. Δεν είναι βλακεία, όμως, να μπαίνουμε σε συγκρίσεις; Άλλες εποχές τότε, άλλες τώρα. Τότε υπήρχαν σπουδαίοι Έλληνες παίκτες, τώρα ελάχιστοι και όσοι ξεχωρίζουν, παίζουν  στον Ολυμπιακό και πάλι. Μήπως θυμούνται, ότι οι ίδιοι αυτοί παίκτες, που δίκαια υπερηφανευόμαστε,  δεν μπορούσαν να σταυρώσουν νίκη εκτός έδρας στην Ευρώπη; Έπαιζαν σε όλα τα ματς του ελληνικού πρωταθλήματος καλά; Κέρδιζαν όλα τα παιχνίδια; Αυτό μειώνει την αξία τους ή την προσφορά τους; Τώρα, όλα μας φταίνε. Ή μήπως ήταν όλοι τότε μπαλαδόροι; Τώρα, βρίζουμε τον Σεμπά, λες και τότε δεν είχαμε αντίστοιχους Σεμπάδες στην ομάδα. Αλλά από την άλλη αποθεώνουμε παίκτες σαν τον Φουστέρ ή τον Πάντο γιατί έπαιζαν με πάθος και ψυχή και λιγότερο με ταλέντο.  Ο Σεμπά  δεν παίζει με πάθος και ψυχή σε όλα τα ματς; Να μιλάνε κάποιοι που δεν τα έζησαν εκείνα τα χρόνια, να το καταλάβω. Αλλά να μιλάνε αυτοί που τα έζησαν και αυτά και τα χειρότερα, έτσι απαξιωτικά για το παρόν, ε όχι δεν το καταλαβαίνω...

Y.Γ: Με όλα τα παραπάνω δεν ισχυρίζομαι ότι όλα είναι καλώς καμωμένα, ή δεν έχουν γίνει λάθη. Πόσο μάλλον ότι δεν χρειαζόμαστε ενίσχυση. Το θέμα είναι πως η αντίδραση ορισμένων, ξεφεύγει. Κανείς δεν είναι πιο Ολυμπιακός από τον άλλον. Ο καθένας ξέρει τι έχει κάνει και τι συνεχίζει να κάνει για την ιδέα του Ολυμπιακού. Όλοι μεγαλώσαμε στα τσιμέντα και στα σκαλοπάτια και ζούμε την ίδια αγωνία...

Υ.Γ.2: Θυμάμαι που είχε πουλήσει τον Σάμαρη και έλεγαν... τα πήρε χοντρά και μας έφερε δανεικό με οψιόν 2 μύρια για του χρόνου τον... παγκίτη της Άντερλεχτ, τον Μιλιβόγεβιτς και κλαίω από τα γέλια...