Ούτε κρίθηκαν, ούτε τελείωσαν όλα. Οι χειρότερες αποφάσεις παίρνονται εν θερμώ
Μόνο ο Ολυμπιακός τα κάνει αυτά. Να χάνει από υποδεέστερη ομάδα χωρίς ουσιαστικά να κινδυνεύει. Πολλοί είπαν για τις αλλαγές στην βασική 11άδα. Μα η 11άδα που επιλέχτηκε μέχρι την άδικη για μένα αποβολή του Μπενζιά, κέρδιζε με 0-1, με τον Σα θεατή του αγώνα. Μετά το 60ό λεπτό, μένοντας με 10 παίχτες, λες και γύρισε ο διακόπτης. Και πάλι, όμως, το σκορ μέχρι το 87΄ήταν 1-1… Με τον Ολυμπιακό να χάνει την μεγαλύτερη ευκαιρία του αγώνα να κάνει το 1-2 με τον μοιραίο παίχτη του αγώνα, τον Μεριά. Και από εκεί και μετά, να «αυτοκτονεί» με δύο αστεία γκολ από στημένες φάσεις.
«Ίσως» η εικόνα του Ολυμπιακού με τους παίχτες που έμειναν εκτός να ήταν καλύτερη μέχρι το 60’. Κανείς όμως δεν θα το μάθει ποτέ. Γιατί υπάρχει και η πιθανότητα να ήταν η ίδια εικόνα με αυτήν που είδαμε στο ΟΑΚΑ που τότε έπαιζαν αυτοί που τώρα «γκρινιάζουμε» ότι δεν ξεκίνησαν και δεν κέρδισαν τον Παναθηναϊκό. Η ουσία είναι ότι ο Ολυμπιακός έχασε μια μεγάλη ευκαιρία να κλειδώσει την 3η θέση. Και όχι μόνο αυτό, αλλά υπό προϋποθέσεις να χρειάζεται νίκη στο τελευταίο ματς στο Καραϊσκάκη απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα με δύο γκολ διαφορά.
Θα πρέπει να μην πάρουν βαθμό ή βαθμούς από την Τότεναμ σε δύο ματς, και την Μπάγερν εντός, ή να «κυνηγήσουμε» αντίστοιχα βαθμούς εμείς από Μπάγερν σε δύο ματς και Τότεναμ εκτός. Πράγμα εξ ίσου δύσκολο. Αν υπάρχει λογική στο ποδόσφαιρο, λέει ότι η πρόκριση θα παιχτεί στον Πειραιά. Περισσότερο από όλα, όμως, με πείραξε που δεν είχαμε το καθαρό μυαλό ακόμη και μετά το 2-1 να μην δεχτούμε 3ο… Λες και έβλεπα το ματς με την Μίλαν σε βίντεο ήταν το ματς στο Βελιγράδι. «Αυτοκτονήσαμε» χωρίς να μας απειλούν.
Έχει καταντήσει πάντως αηδία και κουραστική, όλη αυτή η ισοπέδωση και η απαξίωση των πάντων μετά από κάθε αρνητικό αποτέλεσμα. Μετά τα προκριματικά να αποθεώνεται ο Μρτίνς και να γράφουν για ανανέωση συμβολαίου και μετά από αρνητικό αποτέλεσμα να παίζει το κεφάλι του στο επόμενο ματς. Και τα λάθη μέρος του παιχνιδιού είναι. Αν είναι περισσότερα από τα θετικά, μόνο τότε καλείσαι να πάρεις αποφάσεις, να γκρεμίσεις ότι έχει χτιστεί και να ξεκινήσεις από το μηδέν με βάρκα την ελπίδα και το άγνωστο. Αν είναι ρίσκο να χρησιμοποιεί παίχτες της αξίας των Τοροσίδη, Καμαρά, Λοβέρα και Μπενζιά στο Τσάμπιονς Λιγκ, λες και έβαλε τον Φίτσουλα και τον Μήτσουλα, τι να πω; Όπως το βλέπει κανείς το ποτήρι ΜΕΤΑ τον αγώνα και ξέροντας το αποτέλεσμα.
Προσωπικά και το είπα πριν ξεκινήσει ο αγώνας, η γνώμη μου ήταν, πως ο Βαλμπουενά (χωρίς να ξέρω σε τι κατάσταση είναι) «δυστυχώς ή ευτυχώς» πρέπει να ξεκινάει σε όλα τα ματς και να γίνεται αλλαγή μόνο όταν δεν μπορεί να τα δώσει όλα. Χωρίς όμως ίχνος ξερόλα η «ειδικού». ΟΛΟΙ είμαστε έξω από το Ρέντη. Ούτε ξέρουμε να στήνουμε την ομάδα ανάλογα με τον τρόπο παιχνιδιού και τους παίχτες που επιλέγει ο αντίπαλος. Περισσότερο και από την ήττα να κοιτάξουμε να μην βγάλουμε τα μάτια μας μόνοι μας. Η σεζόν είναι στην αρχή. Ούτε κρίθηκαν, ούτε τελείωσαν όλα. Οι χειρότερες αποφάσεις παίρνονται εν θερμώ.
